Risico's

Dit is een doorbraak, reageert William Westveer, van de Landelijke Federatie Belangenverenigingen voor verstandelijk gehandicapten (LFB). Die doorbraak, waarover Trouw schrijft, is een beslissing van de Arnhemse rechtbank. Het jongetje Hendrikus gaat zeven maanden na zijn geboorte terug naar zijn verstandelijk gehandicapte ouders. De Raad voor de Kinderbescherming had Hendrikus de dag na zijn geboorte bij een pleeggezin ondergebracht, want volgens de Raad konden de ouders niet goed voor hem zorgen. Hendrikus gaat drie dagen per week naar een kinderdagverblijf. De ouders, die vóór de geboorte eigener beweging hulp hadden gezocht, krijgen nu 12 uur per dag gezinshulp. Een webcam registreert de rest van de tijd hoe het gaat. Beide ouders werken bij de sociale werkvoorziening. In juli gaat de rechtbank de situatie opnieuw beoordelen.

Er zijn heel wat ouders die niet verstandelijk gehandicapt zijn, maar nochtans geen flauw idee hebben van wat het opvoeden van een kind betekent en daar toch compleet onvoorbereid aan beginnen, want kinderen horen er nu eenmaal bij. Heel wat kinderen komen ondanks hun ouders toch nog goed terecht, maar we hebben hier niet voor niets een breed opgetuigde Jeugdzorg en Kinderbescherming: er gaat er wel eens één de mist in. Desondanks weten we dat, soms bijna onder de ogen van Jeugdzorg of Kinderbescherming, kinderen worden verwaarloosd, mishandeld en in het ergste geval gedood. Dan heb ik het nog niet over de kinderen die gewoon niet optimaal worden opgevoed, van wie de aanwezige potenties niet ten volle worden gerealiseerd. De meeste ouders van deze kinderen krijgen geen gezinshulp, laat staan dat een webcam continu registreert hoe ze met hun kinderen omgaan. We zien wel wanneer de put voor de zoveelste keer gedempt moet worden.

Hans Reinders, hoogleraar ethiek aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, vindt het besluit over de 24-uursbewaking 'heel raar'. "Dat mensen hier blij mee zijn, vind ik grenzeloos naïef. Weet je wat het betekent om 24 uur per dag vreemde ogen in je huis te hebben?" Hieruit blijkt volgens hem een onrealistische behoefte in de samenleving om alle risico’s uit te sluiten. "Er kan altijd van alles gebeuren, dat geldt ook voor u en mij. Maar wij krijgen die webcam niet. Dit is echt een vorm van ongelijke behandeling."

Een verstandelijke handicap wordt vastgesteld lang vóór iemand zelfs maar in staat is een kind te verwekken. Het aantal gezinnen met verstandelijke gehandicapte ouders in ons land wordt geschat op 1500 (ruwweg veel minder dan één procent van alle gezinnen). Hoe groot zou het aantal gezinnen zijn met niet verstandelijk gehandicapte ouders die van de opvoeding (te) weinig of niets weten te bakken? Wordt het geen tijd een ouderschapsgeschiktheidstest te ontwikkelen voor iedereen die zich wil voortplanten? Dan kan de Raad voor de Kinderbescherming meteen na een geboorte, aan de hand van een inmiddels opgesteld protocol, een beslissing nemen, variërend van: 'geen maatregel noodzakelijk' tot 'uithuisplaatsing'. Daartussen liggen allerlei vormen van begeleiding, cursussen en toezicht. Ja, dat kost een paar euro's, maar die hebben we toch wel voor onze kinderen over? En vergeet niet: goed opgevoede en opgeleide kinderen leveren als volwassenen meer productie. Dan zit het met de AOW ook wel goed.