Reclame

Er zijn maar weinig mensen die zich niet van tijd tot tijd ergeren aan de tv-reclame. Bij de publieke omroep valt het nog mee, omdat de reclames alleen tussen uitzendingen plaatsvinden, bij de commerciële gaan ze dwars door alles heen. Ik erger me overigens steeds meer aan de reclames die zowel publieke als commerciële omroepen voor zichzelf maken: "Kijk straks, morgen, zaterdag, volgende maand naar ..." De commerciële omroepen hebben volgens mij de reclame tussen programma's helemaal afgeschaft. De ene minuut ben je nog gezellig een huis aan het verbouwen, de volgende minuut sluip je door een jungle in Bolivia. Ik noem maar wat.

Naar de commerciële omroepen kijk ik eigenlijk alleen voor films. Er zijn niet voortdurend cinematografische meesterwerken te zien, maar het zijn ook niet altijd uitgesproken B-films. Afgelopen vrijdag keek ik bij RTL5 naar 'The Edge', een 'actiefilm' met Anthony Hopkins. Nu vind ik Hopkins vrijwel altijd de moeite waard. Denk maar aan zijn rol in 'The Silence of the Lambs'. Hij kreeg daarvoor de Oscar voor de beste mannelijke hoofdrol, hoewel hij, heb ik mij ooit laten vertellen, in de totale film niet meer dan twintig minuten in beeld is. Beduidend minder dan Jodie Foster die de Oscar kreeg voor de beste vrouwelijke hoofdrol in die film.

'The Edge' heeft niet veel om het lijf, maar is best onderhoudend. Ik begin er hier over omdat ik eens, met de stopwatch in mijn mobieltje, heb opgenomen hoeveel reclame binnen de film werd vertoond. Begin en eind van de film lagen tussen 20:30 en 22:45 uur. Daarbinnen werd 30 minuten aan reclame besteed: 30 minuten reclame op 105 minuten film, omgerekend 1 minuut reclame op 3½ minuut film. Het langste reclameblok nam ruim 8 minuten in beslag.

Onze tv wordt voor een groot deel uit reclame-inkomsten gefinancierd. Zonder die inkomsten hebben we misschien net genoeg geld voor de tv die ik de moeite waard, maar dat is erg elitair gedacht. Er ging een zucht van verlichting door voetbalminnend Nederland toen de voetbalsamenvattingen weer terugkwamen bij de publieke omroep.

Er wordt nogal eens opgemerkt dat 'de politiek' niet doet wat 'de mensen' willen. De bazen van de commerciële omroepen en van de adverterende wasmiddelen-, cosmetica-, keuken- en autofabrikanten weten donders goed dat vrijwel iedereen een hekel heeft aan de onderbrekingen in de programma's. Ik ben bang dat die nog minder snel op hun schreden terugkeren dan politici. Zo lang wij maar boodschappen blijven doen hebben zij geen boodschap aan onze bezwaren.
x