zaterdag 1 november 2008

Integer

'Zonder namen te willen noemen' wijst Wellink op een topbankier die achteraf aangaf niet te weten wat subprime was, terwijl zijn bank miljoenen op deze Amerikaanse rommelhypotheken verloor. Ja, sorry hoor, die kredietcrisis blijft me bezighouden. En Trouw (en alle andere kranten) blijven erover schrijven. Trouw wil trouwens wel die naam noemen: Michael Enthoven, voormalig topman bij zakenbank NIBC. Dat "voormalig" lijkt me wel logisch, toch? Maar wat lees ik dan een een paar woorden verder? Hij is "tegenwoordig voor minister Wouter Bos commissaris bij ABN Amro."

Wouter nationaliseert dus ABN Amro. Iedereen blij. Dan gaat Wouter zoeken naar iemand die namens hem toezicht gaat houden op wat de Raad van Bestuur van die bank de komende tijd allemaal gaat uitspoken. Daar neem je niet de eerste de beste voor. En bij wie komt Wouter dan uit? Bij iemand die in zijn vorige baan in het bankwezen niet wist waar hij het over had! Wat voor signaal geeft Wouter hiermee eigenlijk af? Michael heeft dan wel een foutje gemaakt, maar het blijft een topman?

Noud Wellink sprak op een symposium over integriteit. Zo'n symposium wordt in het algemeen bijgewoond door mensen die redelijk hoog op de maatschappelijke ladder staan. Weten die dan nog steeds niet wat integriteit precies is? Die hebben toch een nette opvoeding en op zijn minst een voltooide hbo-opleiding achter de rug? Heeft daarbij niemand precies geleerd hoe je je eerlijk en onkreukbaar moet gedragen? Waarom doen we dan zo moeilijk over die kutmarokkaantjes die zelfs hun vmbo-opleiding niet afmaken? Weten die veel hoe het precies hoort. Die krijgen geen uitnodiging voor een symposium.

Wellink zei nog wat moois: "In de top was onvoldoende kennis aanwezig, maar ik denk niet dat in Nederland bestuurders willens en wetens rotzooi hebben verkocht." Want waar zat het probleem? Bij de lagere regionen bij banken! "Daar zitten werknemers recht tegenover de klant. Er is op de werkvloer te vaak niet integer gehandeld." Mag ik weer even in herhaling vallen? In de top zitten mensen die een zeer hoog salaris krijgen, want anders krijg je die topmensen niet. In die top, blijkt nu, is onvoldoende kennis aanwezig en moeten ze nog altijd bijleren over integriteit. Ja, kijk, als de top al niet weet wat integriteit inhoudt, hoe moet de werkvloer dat dan weten? Die werkvloer zag alleen nog maar het bonussysteem dat in de volledige organisatie van banken is doorgevoerd. En wie had dat bonussysteem ingevoerd? Was dat niet de Raad van Bestuur?

Zal ik het nog een keer zeggen? Er zijn, vrees ik, nogal wat mensen die, als ze een extra centje kunnen verdienen, het niet zo nauw nemen met onkreukbaarheid en eerlijkheid, met integriteit dus. Ze weten verdomd goed dat ze niet helemaal integer handelen, maar de bonus lokt. Ze doen het willens en wetens, op de werkvloer en net zo hard aan de top.

Nog één uitspraak van Noud Wellink: "Er is sprake geweest van veel domheid, onvoldoende inzicht en kritisch vermogen in de top van de banken." Er is dus hoop voor ieder van ons: met veel domheid en onvoldoende inzicht en kritisch vermogen kun je nog altijd de hoogbetaalde top bereiken. Je moet alleen geen last hebben van integriteit.

vrijdag 31 oktober 2008

Stom

Hoe stom zijn de Amerikaanse kiezers die a.s. dinsdag een nieuwe president gaan kiezen? Anders geformuleerd: hoe stom denken de campagneteams dat de Amerikaanse kiezers zijn? Bij de Republikeinen zijn ze zo langzamerhand ten einde raad en verzinnen ze de gekste dingen. In het algemeen is het het charmant ogende 'hardlopende maatje' (running mate) Sarah Palin, die hierbij de aanval op Barack Obama leidt.

Wat heeft, volgens Trouw, Sarah nu weer gezegd? "Er is nog een radicale hoogleraar die een paar jaar geleden veel tijd heeft doorgebracht met Barack Obama", aldus Palin tijdens een verkiezingsbijeenkomst in Bowling Green (Ohio) woensdagavond. "Rashid Khalidi is niet alleen een bondgenoot van Obama, maar ook een oud-zegsman van de PLO." Daar moet je als eenvoudige Amerikaanse kiezer toch wel even van schrikken. Je hebt immers wel eens gehoord dat de PLO iets met de Palestijnen te maken heeft. Palestijnen schijnen iets tegen joden en Israel te hebben en sommigen van hen gaan zo ver dat ze met bommen gaan gooien. Is Obama vriendjes geweest met de woordvoerder van dat gespuis? Nou, dan stem ik mooi niet op Obama!

Je kan als eenvoudige Amerikaanse kiezer ook eens gaan nadenken en een beetje op het internet gaan surfen. Daar kom je soms de meest verrassende dingen tegen. Dan zie je bijvoorbeeld dat niet een woordvoerder van de PLO, maar de leider van de PLO wel eens in het Witte Huis geweest is en daar de hand heeft geschud met de president van de US of A in hoogst eigen persoon. Diezelfde PLO-leider heeft in 1994, dat is al weer veertien jaar geleden, de Nobelprijs voor de vrede gekregen. Ene Mahmoud Abbas, de huidige leider van de PLO, heeft nog niet eens zo gek lang geleden in het Witte Huis gesproken met ene George W. Bush, die al bijna acht jaar president van de VS schijnt te zijn.

Als je geen vriendjes van de PLO wilt steunen moet je dus zeker niet op een Republikeinse kandidaat stemmen, want god mag weten wat voor leiders van wat voor enge bewegingen die allemaal naar het Witte Huis gaat halen. Geef mij maar Obama: die komt niet verder dan een (oud-)woordvoerder.

donderdag 30 oktober 2008

Overleg

Een groep van pakweg 50 Nederlandse pastoors heeft besloten ervoor te pleiten dat de rooms-katholieke kerk de Nederlandse opvattingen over abortus, euthanasie en het homohuwelijk overneemt. Het Vaticaan, dat ministaatje binnen de stad Rome, roept de 50 priesters onmiddellijk naar Rome om eens duchtig op ze in te praten. Ja, natuurlijk, daar kon je op wachten. De kranten maken er een berichtje van, het wordt gemeld in het NOS-journaal van 22.00 uur en we gaan over tot de orde van de dag.

Hierboven zat ik weer eens een mogelijke, maar nogal hypothetische situatie te beschrijven: het kan gebeuren, maar dan zal niemand er vreemd van opkijken. We weten nu eenmaal dat het Vaticaan niet zo gek is op dissidenten.

Afgelopen vrijdag, las ik in Trouw, bleek ineens dat zo'n 50 imams niet in hun moskee waren verschenen. Ze waren teruggeroepen naar Rabat voor godsdienstig overleg. Ja, dat kan natuurlijk niet. "Onacceptabel", aldus Kamerleden. Dat waren geen fractiegenoten van Geert Wilders, maar fractieleden van PvdA en CDA.

PvdA-Kamerlid Jeroen Dijsselbloem reageert verontrust: "Mij is verteld dat ze teruggeroepen zijn voor instructie. Het is onaanvaardbaar dat Marokko zich zo bemoeit met Marokkanen in Nederland." (...) CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg: "Dit is opnieuw een bewijs dat de Marokkaanse regering haar tentakels uitslaat in de Marokkaanse gemeenschap in Nederland."

Je zult mij niet horen zeggen dat de koning van Marokko zich wel moet bemoeien met Marokkanen in Nederland. Buitenlandse staatshoofden, of dat nou de koning van Marokko, de bisschop van Rome, de president van de Verenigde Staten van Amerika of de groothertog van Luxemburg is, moeten zich niet met onze interne aangelegenheden bemoeien. Als ons parlement een motie in die zin kamerbreed wil aannemen, heeft het mijn zegen. Maar let eens op de woordkeus van Madeleine. Als het Vaticaan een paar priesters oproept te verschijnen voor de 'Congegratie van de geloofsleer' (de opvolger,via het Heilig Officie, van de inquisitie), zegt Madeleine dan ook dat het Vaticaan zijn "tentakels uitslaat" in de rooms-katholieke gemeenschap in Nederland? Ik denk dat ze een iets minder pejoratieve uitdrukking zou gebruiken, als ze er al iets over zou zeggen.

Jeroen en Madeleine hebben de Nederlandse burgers/kiezers die zich wat ongerust maken over islamitische invloeden in Nederland duidelijk gemaakt dat zij hun toevlucht niet noodzakelijkerwijs bij Geert Wilders hoeven te zoeken. Hun ongerustheid is bij deze regeringspartijen in goede handen.

Nog even dit: een van de redenen waarom Rabat de imams opriep was, volgens Trouw, het fundamentalisme onder Marokkanen in binnen- en buitenland bestrijden. Dat willen wij toch ook? Dat wil zeggen: islamitisch fundamentalisme. Aan christelijk fundamentalisme zijn we gewend. Dat is folklore.

woensdag 29 oktober 2008

Vertrouwen

Minister Bos van financiën heeft er geen vertrouwen in dat banken allemaal goed werk leveren. Mensen moeten daar ook niet van uitgaan, meent hij. "Wie er zonder meer van uitgaat dat het wel goed zit, kan bedrogen uitkomen." Nou, dat hebben we de afgelopen tijd wel gemerkt. Krasse taal ook van Wouter. In welke krant ik die uitspraak gelezen heb? In geen enkele krant, want Wouter heeft dat helemaal niet gezegd.

In Trouw stond een iets ander bericht: Minister Klink van volksgezondheid heeft er geen vertrouwen in dat ziekenhuizen allemaal goed werk leveren. Mensen moeten daar ook niet van uitgaan, meent hij. "Wie er zonder meer van uitgaat dat het wel goed zit, kan bedrogen uitkomen." Dus: als het bankwezen in de soep dreigt te lopen grijpt de overheid in met miljarden, nationaliseert banken, leent ze geld, garandeert spaartegoeden, maar: Ziekenhuizen die het slecht doen en met sluiting worden bedreigd, kunnen niet op bescherming van het ministerie rekenen. We zouden wel gek zijn. Als een ziekenhuis het slecht doet, gooi je het gewoon dicht. De zieke burger gaat gewoon naar een ziekenhuis verderop. Daar worden de wachtlijsten wel wat langer, maar als je eenmaal aan de beurt bent, ga je tenminste niet meteen dood aan een of andere rare infectie of een fout van de arts, omdat zhij net uit een ruzie met de andere leden van de maatschap komt, of omdat zhij gewoon een slechte arts is. Kan de zieke burger ervan uitgaan dat het in dat andere ziekenhuis wel goed zit of komt hij daar ook bedrogen uit? Dat lijkt me niet eens zo'n gekke vraag. Hangt daar bij de ingang een groot bord met de tekst: "Dit is volgens Ab Klink een goed ziekenhuis?"

Ergens anders in hetzelfde Trouw lees ik dat de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) allerlei gegevens aan de ziekenhuizen vraagt. Doel: zicht te krijgen op de kwaliteit van de zorg en daarmee een aanzet te geven tot verbetering. Heb je dat goed gelezen? Ab Klink en de IGZ hebben dus nog altijd geen duidelijk zicht op de kwaliteit van de zorg. Als ze dat t.z.t. een keertje hebben, gaan ze een aanzet geven tot verbetering.

Voor zover ik weet zijn er door de kredietcrisis in Nederland nog geen doden gevallen. Wat ik wel weet is dat er per jaar in ziekenhuizen ruim 1700 doden vallen door fouten (ruim vier perdag). Per jaar lopen zo'n tienduizend mensen blijvende schade op door foutieve behandeling in een ziekenhuis (ruim 27 per dag). Ab Klink heeft intussen wel een maatregel genomen: Om te zorgen dat de ziekenhuizen in de tussentijd niet over de kop zouden gaan, heeft hij de verantwoordelijke zorgverzekeraar een borgsom van maximaal anderhalf miljoen euro toegezegd, zodat de zorg intussen kan blijven bestaan. Dat is de zorg in de IJsselmeerziekenhuizen, waar de kwaliteit beneden de maat was. Ze worden financieel uit de brand geholpen. Anderhalf miljoen euro. Weet iemand uit zijn hoofd hoeveel miljard euro Wouter in de banken heeft gestoken? Je spaartegoed ziet er gezond uit. Jij ook?

Heb je meer dan 100.000 euro aan spaarcentjes? Spreid ze over verschillende banken, dan zit je altijd goed. Daar heeft Wouter prima voor gezorgd. Heb je ineens een hartinfarct? Laat je door die ambulance niet naar een ziekenhuis brengen waarvan je niet zeker weet dat daar een aanzet tot verbetering van de cardiologie gegeven is. Eerst even informeren bij Ab of de IGZ.

PS

Enkele uren later las ik in de Volkskrant dat een verzekeraar of bank de IJsselmeerziekenhuizen mag kopen, incl. alle schulden. Waar halen die banken en verzekeraars in deze moeilijke tijden het geld (en de animo!) vandaan om een bijna failliet ziekenhuis te kopen? Die ziekenhuizen zijn ondergebracht in een stichting. Een stichting mag geen winst maken. Dat zullen de banken en verzekeraars een aantrekkelijke propositie vinden.

dinsdag 28 oktober 2008

Vriend

"We nemen de zaken nu in eigen hand", aldus een anonieme functionaris. Die 'anonieme functionaris' is een functionaris van het Amerikaanse ministerie van defensie. Deze uitspraak stond in Trouw, dat weer 'Amerikaanse media' aanhaalde.

Vanuit Amerikaanse legerhelikopters zijn afgelopen zondag acht mensen gedood: vier volwassenen en vier kinderen. De gedode volwassenen en kinderen woonden, althans verbleven op het moment van overlijden, in Abu Kamal. Deze plaats ligt niet in Irak en ligt niet in Afghanistan. Deze plaats ligt in Syrië. De Verenigde Staten van Amerika zijn niet in oorlog met de Syrische Arabische Republiek. Daar heeft de Amerikaanse regering niets mee te maken. Zij voert haar eigen oorlog tegen al-Qaeda en de Taliban. Dan doen internationale rechtsregels niet terzake. Dan maken de Amerikanen zelf wel uit waar zij vechten. Dan nemen zij dode kinderen voor lief. 'Collateral damage', 't is jammer, maar helaas.

Toen niet zo lang geleden Russische troepen het grondgebied van Georgië binnenvielen, sprak de hele wereld, waaronder Maxime Verhagen, daar schande van. Hebben we Maxime al horen protesteren tegen het Amerikaanse optreden in Syrië? Of zijn vier dode kinderen daarvoor te weinig? Of vindt Maxime alles goed wat de Amerikanen doen zo lang die acties gericht zijn tegen buitenlandse strijders die banden hebben met terreurnetwerk al-Qaeda? O, het doel heiligt de middelen? De Amerikanen weten wat goed voor ons is?

In de zeventiger jaren van de vorige eeuw stal de Pakistaan Abdul Quadeer Khan geheime (atoom)gegevens uit het Ultracentrifuge Project in Almelo, waar hij werkte. De Nederlandse regering wilde hem arresteren, maar zag daar vanaf op verzoek (of: onder druk) van de Amerikaanse CIA. Khan kon vertrekken naar Pakistan. Hij werd de 'vader' van de Pakistaanse atoombom. Hij verkocht zijn kennis door aan Noord-Korea, dat met die kennis aan het werk ging. Toen gingen de Amerikanen daar weer achteraan, ook om ons te beschermen.

Fijn hè, zo'n grote vriend? Ze nemen NU de zaken in eigen hand? Ze hebben nooit anders gedaan. Ga eens in Vietnam, Laos, Cambodja, El Salvador, Cuba, Panama, Grenada, Chili, Nicaragua (om een paar landen te noemen) vragen wat het betekent als de Amerikanen de zaken in eigen hand nemen.

Lees vandaag ook eens "De crisis volgens Evert".

maandag 27 oktober 2008

Stemmen

Waarom stemmen mensen op een bepaalde partij? Idealiter, omdat het programma van die partij hen het meest aanspreekt. Maar men wil ook wel eens een 'proteststem' uitbrengen. Of men heeft niet zo'n verstand van politiek en kijkt welke politicus het meest aanspreekt, om welke reden dan ook.

De afgelopen weken is 'de politiek' niet zo gek veel in het nieuws geweest, behalve als het om de 'kredietcrisis' en daarmee mogelijk verband houdende en daarop volgende crises. In ieder geval kun je niet zeggen dat de PvdA nu zo uitdrukkelijk in het nieuws geweest en als ze dat was, was dat niet omdat ze zulke bijzondere dingen presteerde. Toch, als je hieronder kijkt (de cijfers zijn gebaseerd op de 'Politieke barometer' van het jaar tot nu toe), zie dat de PvdA in vier weken van 20 naar 27 zetels stijgt. Dat is niet gering: een stijging van maar liefst 35%. En waarom? Omdat Wouter Bos, als minister van financiën, datgene doet wat ministers van financiën over de hele wereld doen: ervoor zorgen dat de bank- en verzekeringswereld niet volledig in elkaar stort. Had Gerrit Zalm er nog gezeten dan had hij precies hetzelfde gedaan en was de VVD ineens gestegen. Was Jan Marijnissen minister van financiën geweest, dan had de SP nu op 30 zetels gestaan. Zelfs Rita Verdonk had haar verlies van de afgelopen maanden in die functie weer een aardig eind goed kunnen maken. Intussen staat Rita waar ze hoort: ergens onderaan.

Wat was de vraag ook al weer? Waarom stemmen mensen op een bepaalde partij? Al enig idee?






zondag 26 oktober 2008

Voorbeelden

In 1865 wordt in de VS de slavernij afgeschaft. Het duurt vervolgens nog 143 jaar voordat de eerste niet-blanke Amerikaan kandidaat voor het presidentsschap en waarschijnlijk president wordt. Eind vijftiger, begin zestiger jaren van de vorige eeuw komen de eerste 'gastarbeiders' naar Nederland. Vijftig jaar later maken nakomelingen van deze gastarbeiders deel uit van onze regering en wordt er één burgemeester van onze op één na grootste gemeente. Voor Çilay Özdemir, columniste van Trouw was dat, al weer een paar dagen geleden, reden om Ahmed Aboutaleb de Nederlandse Barack Obama te noemen.

(Voor alle duidelijkheid zeg ik het nog maar een keer vooraf: van mij mag iedereen die Nederlands staatsburger is - al heeft zhij nog tien andere paspoorten - benoemd of gekozen worden in welke openbare functie dan ook.)

Wat ik in de eerste alinea schreef en wat Çilay schreef is tendentieus. Er zijn in de VS al tientallen jaren zwarten werkzaam in hoge publieke functies. Van de driehonderd miljoen Amerikanen kan er maar één en maar één keer in de vier jaar president worden. Zwarten maken ongeveer 12% van de bevolking uit. Puur statistisch gezien is het dus voor een zwarte al moeilijk president te worden. Dat racisme ook nog een rol speelt hoef je me niet te vertellen.

De Marokkaanse gemeenschap is naar mijn mening een van de best geïntegreerde minderheden in Nederland, en dat op alle mogelijke terreinen. De lijst van succesvolle Marokkaanse Nederlanders is zonder meer indrukwekkend. Dat schrijft Çilay en als voorbeelden noemt ze:
- een cabaretier (Najib Amhali);
- een voetballer (Ibrahim Afellay);
- een actrice (Maryam Hassouni);
- twee schrijvers (Abdelkader Benali en Hafid Bouazza);
- een zangeres (Hind);
- een zanger (Rachid);
- een modeontwerper (Aziz);
- een rapper (Ali B.).
Dat is nou niet direct een dwarsdoorsnede van de 'Marokkaanse' beroepsbevolking en zegt dus absoluut niets over 'DE' integratie van 'DE' 'Marokkanen'. Die wordt pas duidelijk als ik een 'indrukwekkende lijst' zie van geïntegreerde allochtone groenteverkopers, ICT-ers, verpleegkundigen, leraren, huisvrouwen, registeraccountants, straatvegers, journalisten en loodgieters. En zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan, maar ik hoef helemaal geen lijst te zien. Die zal me worst wezen. Wie niet wenst te integreren integreert maar niet. Als zhij mij maar niet aan mijn kop komt zeuren dat zhij geen aantrekkelijke baan kan vinden. En als ze de wet overtreden moet daartegen opgetreden worden. Als die wetsovertredingen samenhangen met maatschappelijke omstandigheden, moet er wellicht iets aan die maatschappelijke omstandigheden worden gedaan.