HYSTERIE

Het is nog niet zo erg als bij een EK of WK voetbal voor mannen, wanneer hele dorpen of stadswijken met roodwitblauwe vlaggen en oranje wimpels worden versierd en kroegen afgeladen zijn met mensen die er niet tegen kunnen om een wedstrijd van de Nederlandse vrouwen thuis in hun eentje voor de buis te zitten. Als het effe kan moet je de daarbij behorende emoties direct kunnen delen met gelijkgestemden. Zelfs in het verpleeghuis hingen overal vlaggen en wimpels. Ik weet niet waarom, want onder de cliënten merkte ik nauwelijks iets van belangstelling voor het werk van onze 'leeuwinnen'.

Goed, ik begrijp echt wel dat de NPO er niet onderuit kan alle WK-wedstrijden, ook die van andere landen, integraal uit te zenden. 'Het volk' wil het immers. Het midden- en kleinbedrijf wil ook niet anders. Ongeveer de helft van de STER-reclameblokken is gevuld met allerlei acties van winkelketens waarbij je poppetjes, plaatjes, posters, weet ik veel, kunt sparen.

Natuurlijk worden alle wedstrijden van de Nederlandse vrouwen van voorbeschouwingen voorzien. Vraag zo'n voorbeschouwer wat naar zijn idee de uitslag zal worden, dan zal hij vrijwel altijd een kleine winst voorzien van Nederland.

Een zeer gunstige uitzondering op al die hysterie was donderdagavond sportverslaggeefster Hélène Hendriks bij Pauw. Zonder blikken of blozen zei ze dat de komende wedstrijd tegen Japan de laatste van onze 'leeuwinnen' in dit toernooi zou zijn. Ik hoop het, want ik kan het woord leeuwinnen niet meer horen.