maandag 6 mei 2019

PAUPERS

Amsterdam heeft een zeer ambitieus milieuplan. Als het aan het groene college van Amsterdam ligt, wordt per 1 januri alle vervoer op fossiele brandstof verboden. In 2022 moeten de bussen al emissievrij zijn, in 2025 alles wat vaart (pontjes, plezierjachten en rondvaartboten) en in 2030 zijn dan de Amsterdamse burgers zelf aan de beurt. Die moeten over nog maar elf jaar massaal zijn overgestapt op de stekkerauto. Zo staat het in Trouw, dat ook schrijft: Het plan voor een uitstootvrij Amsterdam kan een scherpe tweedeling veroorzaken tussen de 'groene elite' en de 'milieupaupers'.

De  'milieupaupers' kunnen zich alleen een (goedkope ) tweedehands auto veroorloven, dus zeker geen elektrische auto, waarvan er voorlopig nog (te) weinig tweedehands exemplaren zijn. Die verdwijnen allemaal naar het buitenland. (...) Op dit moment rijden er al redelijk wat elektrische auto’s in het Amsterdamse straatbeeld, maar dit zijn vaak peperdure Outlanders en Tes­la’s, die met een forse overheidssubsidie net bereikbaar werden voor mensen met een toch al dikke beurs.

Ik heb nooit begrepen waarom mensen met een kleine beurs een auto wilden hebben. Gebruik van benenwagen, fiets en openbaar vervoer levert immers een flinke besparing op. Lang geleden heb ik een jaar lang consequent en zo nauwkeurig mogelijk bijgehouden welke vervoerskosten ik maakte. Voor de trein had ik uiteraard een dalurenkaart. Dat scheelde 40% op de prijs van een treinreis. Bij de fietskosten rekende ik, los van de afschrijvingskosten van de prijs van de fiets, kosten van reparatie, accessoires, nieuwe onderdelen en stallingsgeld mee. Ik rekende ook nog een bedrag (ik weet niet mee hoeveel) mee voor lopen (kosten van schoenen en paraplu). Ik hield zo goed mogelijk bij hoeveel kilometers ik aflegde, lopend, fietsen en met het openbaar vervoer (ook treinreizen naar het buitenland).

Ik ging uitrekenen welke kosten ik zou gemaakt hebben als ik dezelfde afstand met een auto had afgelegd. Ik ging daarbij uit van een prijs per kilometer die de ANWB gaf voor niet zo'n dure auto. Ik weet niet meer exact wat ik bespaarde, maar toch wel een bedrag tussen de twee- en driehonderd gulden per maand. Toch een aardig bedrag voor een minder vermogende.

Ja, jij hebt makkelijk praten. Weet je hoe lastig het is met kleine kinderen het openbaar vervoer te gebruiken? Nee, daar had ik, als kinderloze, geen ervaring mee. Mijn vader ging pas rond zijn veertigste met een auto rijden. Tot die tijd gebruikten mijn ouders met alle of met een deel van hun zeven kinderen het openbaar vervoer. Dat zegt misschien niet veel, maar toen ik in Den Haag werkte had ik een vrouwelijke collega. Zij en haar partner hadden twee (basis)schoolgaande kinderen. Als tweeverdieners konden ze een auto wel betalen, maar ze wilden, principieel, geen auto. Heel af en toe gebruikten ze een huurauto. Wel kinderen, maar geen auto, het kan dus wel degelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten