Gistermiddag ging ik dus, na een bezoek aan het Van Goghmuseum wat eten met mijn schoonzuster en zwager. Ik heb de nodige (negatieve) ervaringen, dus tegenwoordig vraag ik bij het reserveren in een restaurant of ze een toilet op de begane grond hebben. Niet alleen om mijn longen niet extra te belasten, met een versleten heup ga je ook niet echt vlot een trap op en af.
In de Van Baerlestraat, die langs het Museumplein loopt, bevinden zich diverse restaurant, niet verwonderlijk gezien de nabijheid van drie musea en het Concertgebouw. Ik heb met vier van die restaurants contact gehad en pas de vierde bleek over een toilet op de begane grond te beschikken. Die andere drie zullen dus zelden of nooit bezoek krijgen van mensen met een motorische beperking, die gebruik maken van een rolstoel of andere mobiliteitshulpmiddelen, zoals een rollator, looprekje of wandelstok. Ik zeg er nog maar even bij dat mijn zwager vaak gebruik maakt van een rolstoel.
Bijna veertig jaar geleden ging ik werken bij de Provincie Zuid-Holland, bij het bureau dat zich bezighield met gehandicaptenbeleid. Met de toegankelijkheid van door het algemeen publiek gebruikte gebouwen was het toen nog niet al te best gesteld. Ik ben bang dat er nog niet vreselijk veel verbeterd is. Zie mijn ervaringen hierboven. De bungalow waar ik het afgelopen weekend verbleef, was vanaf de weg bereikbaar via een trapsgewijs oplopend pad. Met mijn scootmobiel zou ik daar echt niet tegenop komen. Gelukkig kon via het gras ernaast de deur bereiken, maar echt aangenaam was dat niet. Het graspark liep nogal schuin af en met mijn scootmobiel omslaan leek me ook niet echt leuk.
Ik vrees dat het nog heel lang gaat duren voordat alle openbare gebouwen dit symbool mogen aanbrengen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten