woensdag 28 juni 2017

VOLTOOID

Ik ben niet uit vrije wil aan mijn leven begonnen. Ik ben opgevoed en opgegroeid met de gedachte dat er een God is die mijn bestaan gewild heeft en dat diezelfde God uitmaakt wanneer mijn bestaan beëindigd wordt en hoe. Ik geloof niet dat God bestaat. Ik geloof dat ik over mijn eigen leven ga. Ik mag helemaal zelf uitmaken wanneer het genoeg geweest is. Van mij mag iedereen dat voor zichzelf uitmaken.

Sinds 2002 is het in Nederland mogelijk je leven te beëindigen met hulp van een ander, i.c. een arts. Hulp bij zelfdoding is in principe nog altijd strafbaar, maar toegestaan als aan een aantal voorwaarden voldoen is. D66 heeft een belangrijke rol gespeeld bij de "Wet Toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding".

D66 wil verder gaan: Pia Dijkstra heeft in de Tweede Kamer haar Initiatiefwet Waardig Levenseinde ingediend. Over hulp bij zelfdoding aan mensen die hun leven voltooid achten. Hier niet de logica van de barmhartigheid, maar de logica van individuele zelfbeschikking, waarbij de arts/hulpverlener zich in een dienende rol heeft te schikken ten opzichte van de Autonome Mens. Dat schrijft, in de Volkskrant, René Cuperus, politiek ideoloog en columnist. Hij is als senior wetenschappelijk medewerker in dienst van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid. Boven Cuperus' column staat:

René Cuperus: D66 heeft een puinhoop gemaakt van het euthanasiedebat

Alom heerst nu het waanidee dat euthanasie een recht is geworden. Een mensenrecht. (...) Je hoeft echt geen christen te zijn om te hechten aan de waardigheid van het leven, net zoals seculiere modernisering niet betekent: hoe meer euthanasie hoe beter.

Ik zal nooit en te nimmer voor een ander uitmaken dat zijn/haar leven niet meer de moeite waard is en dat zhij er maar beter een eind aan kan (laten) maken. Ik zal nooit en te nimmer een arts (of wie dan ook)  verplichten iemand te helpen een einde aan zijn/haar leven te maken. Waarom zijn er dan mensen - Christenen, maar kennelijk ook niet-christelijke personen - die mij niet wensen toe te staan dat ik op een door mij gekozen moment een einde aan mijn leven maak.

Er zij nu al meer dan 1800 mensen per jaar die op een niet zo ordelijke manier een eind aan hun leven maken. Op de website van de NOS las ik: "Het risico op zelfmoord is het grootst bij gescheiden mannen en weduwnaars. In deze groep komt zelfmoord vier keer vaker voor dan bij gehuwde of nooit-getrouwde mannen." Ik ben al bijna 21 jaar weduwnaar en kan mij daarbij wel iets voorstellen. Maak je niet ongerust: ik heb domweg het lef niet voor een trein of van een hoge flat te springen.

IK kan me hoe dan ook goed voorstellen dat er een moment komt dat ik er genoeg van heb in mijn eentje te leven, dat ik er genoeg van heb dat ik na de geringste inspanning naar adem zit happen, dat ik er geen zin meer in heb er voortdurend rekening mee te houden dat ik weer eens met een ambulance naar het ziekenhuis word gebracht. Kom me dan niet vertellen dat God wil dat ik gewoon doorga. Volgens Cuperus is er nog nauwelijks wetenschappelijk onderzoek over de voltooid-leven-problematiek beschikbaar en heeft er volstrekt onvoldoende maatschappelijk debat over deze complexe en delicate kwestie plaatsgevonden. Donder op met je wetenschappelijk onderzoek en je maatschappelijk debat! Wat is er problematisch aan denken dat je leven voltooid is?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten