Toen ik nog kind was, was het gebruikelijk iedere volwassene, om te beginnen je (groot)ouders en ooms en tantes , met 'u' aan te spreken. Volwassenen onder elkaar spraken iedereen die geen familie, vriend(in) of goede bekende was ook met 'u' aan. In de zeventiger jaren van de vorige eeuw werd tutoyeren steeds meer gebruikelijk. In mijn toenmalige werkkring, de Ziekenfondsraad in Amsterdam, later in Amstelveen, was het al gemeengoed geworden je directe chef (en andere chefs) te tutoyeren. Maar toen ik bij de Haagse ziekenfondsen ging werken, sprak men daar zelfs directe collega's nog met 'u' aan. Bij de Provincie, waar ik later ging werken, was het uiteindelijk heel gewoon dat je als ambtenaar ook leden van Provinciale Staten, gedeputeerden en zelfs de commissaris van (toen nog) de koningin tutoyeerde.
Gisteren bleef ik na Buitenhof hangen bij NPO 1 en keek dus naar Studio Sport. Daar werd ruim aandacht besteed aan de komende 'klassieker' Feyenoord - Ajax. Joep Schreuder (49) sprak met allerlei mensen die ooit iets met een van de twee clubs te maken hadden of nog hebben, dus ook met ('IJzeren') Rinus Israel (73), die bij Feyenoord speelde in de tijd dat Nederlandse clubs nog wel eens (zeer) succesvol waren in het Europese voetbal. Joep begon met 'meneer Israel' en 'je' en vroeg toen "Mag ik jij zeggen?" Rinus vond het best. Vervolgens sprak Joep Rinus voortdurend met 'u' aan. Zoiets hoor je vaker in tv-programma's
Zo langzamerhand behoor ik echt wel tot de 'oudjes', maar het maakt me volstrekt niet uit of ik met 'je' of 'u' wordt aangesproken. Zelf gebruik ik ook vaker 'jij' dan 'u', ongeacht leeftijd, rang of stand van de aangesprokene. Is dat nu 'Amsterdams', of 'Randstads'? Het heeft volgens mij niets te maken met 'respect'. Hoe gaat dat op het platte land (= Nederland buiten Amsterdam)?
Douglas Adams – The ultimate hitchhiker’s guide
1 dag geleden
Ik moest vroeger zelfs u zeggen tegen mijn moeder! Ben daar met mijn 12e ofzo mee gestopt. Wat een flauwekul, het schept een enorme afstand vind ik.
BeantwoordenVerwijderenIn Eindhoven geen u, je of jij maar jou. Klinkt vaak heel krom.
BeantwoordenVerwijderenIk ben van 1950 en zeg U tegen mijn ouders. Mijn zus is van 1965 en zegt jij. Geest van de tijd. En ik vind niet dat er van enig verschil in afstand tussen onze omgang met onze ouders is
BeantwoordenVerwijderenNog steeds zeg in vaak U tegen wat oudere mensen. Zelf vind ik het storend als er door tieners U wordt gezegd tegen mij.
Laatst kwam ik met mijn moeder van 90 bij bank en we werden ontvangen met:wat kan ik voor jullie doen, door meisje van 19-20. Ze ging door met jij zeggen tegen ons beiden en ik heb verzocht dat achterwege te laten. Ze sputterde behoorlijk tegen en vond dat nogal onnodig geloof ik.