Lopen

Ik had (oplos)koffie, thee en suiker meegenomen. Op veel hotelkamers heb je immers wel minimaal de mogelijkheid om water te verwarmen. Nu zit ik in een bungalow en daar mag je toch een keukenblok, hoe bescheiden ook, verwachten. Nou, mooi niet! Ik zit nu dus in het zelfde restaurant als gisteren, waar je niet gekleed hoeft te zijn. Je kunt hier wel een goede cappuccino krijgen en dat is wel een wandelingetje waard. Dat wandelen is overigens niet plezierig. Na het dottere van de slagaders in beide benen heb ik weinig kunnen oefenen. Eerst moest ik een keer gepland en twee keer ongepland naar het ziekenhuis. Kort daarna maakte ik een behoorlijke smak met mijn fiets. Ik heb nu bij het lopen niet echt pijnin mijn benen, maar in mijn rug. Vooral de dagelijkse gang naar het restaurant voor ontbijt en diner kost moeite. De weg daarheen loop ook nog eens omhoog, niet veel (een wielrenner zou het nauwelijke 'vals plat' noemen), maar ik voel het wel en er is 'en route' nergens een plekje te vinden om even te zitten. Gelukkig heb ik er mooi weer bij.