Gistermiddag tijdens het bezoekuur kreeg ik weer een kamergenoot. Hij was geen nieuwe patiënt, maar werd overgeplaatst van een naburige eenpersoonskamer. Zijn twee zoons waren bij hem, maar die vertrokken na enkele minuten, "want er werd toch niet zoveel gepraat." Gisteravond kreeg de man bezoek van zijn echtgenote en een van die zoons. Ze vertrokken na hooguit een half uur, want weer "werd er niet zo veel gepraat." Zowel vrijdag als zaterdag kwam er een zus bij mij op bezoek en er werd voortdurend gepraat. Dat lijkt me ook de bedoeling van de bezoekregeling. En ik word ook nog wel eens gebeld.
Ik schrijf wel steeds dat ik dinsdag naar huis ga, maar dat ligt toch wat genuanceerder. Dinsdag wordt de katheter verwijderd en daarna wordt bekeken wanneer ik het ziekenhuis kan/mag verlaten.
Het goede nieuws is tweeledig. 1. Gistermiddag ben ik van het infuus verlost. Dat rotding hoef ik niet meer voortdurend mee te slepen. 2. Vannacht heb ik weer eens redelijk goed, d.w.z. zonder al te veel onderbrekingen, geslapen. Ik ben niet zo voor slaapmiddelen, maar gisteren heb ik toch maar zo'n pilletje gevraagd en gekregen.
Een enkel vraagje nog
5 uur geleden
Nou, zo ben je toch nog heel wat dagen onder pannen. Hebben ze je toch stevig te pakken gehad en blijkt een kwaaltje gewoon een kwaal te zijn. Fijn dat je wat beter slaapt. Ik hoop op een voorspoedig herstel en thuiskomst. Sterkte en een groet, Roel.
BeantwoordenVerwijderen