Sevilla

Truus en Jacoliene, mijn zusjes, zullen bij het zien van dit plaatje menen een 'déjà vu' te ervaren. Immers, een aantal jaren geleden bracht ik enkele dagen met hen door in een huisje in Friesland. Toen ik een keer midden in de nacht opstond, maakte ik een val. Ik ging gewoon weer slapen, maar de volgende ochtend   had ik een wat dikke en pijn doende hand. Na rijp beraad begaven we ons naar het ziekenhuis in Heerenveen, waar een gebroken botje werd geconstateerd. Dat leidde tot het inpakken in gips.

De foto hierboven is niet uit die tijd. Ik heb hem zojuist met de webcam gemaakt. WAT NU WEER? Afgelopen vrijdagochtend arriveerden Jan, Jan, Jan en ik rond 11.00 uur bij hotel Derby in Sevilla. Wij konden onze kamers op dat vroege uur nog niet betrekken, maar konden wel onze bagage in een hoekje van de lobby achterlaten.Wij trokken welgemoed een zonovergoten Sevilla in. Na enige tijd belandden we op een terrasje, waar we besloten een vissoepje te nuttigen. We lieten dat begeleiden door een aangename Rioja tinto. Rond 17.00 uur kwamen we terug bij het hotel. Nadat ik mijn koffertje had gepakt, ging er iets goed mis: ik ben van een trappetje gevallen. Met name de aanwezige Spanjaarden reageerden geschrokken, want mijn hoofd zag er aardig bebloed uit. De Jannen hadden meer iets van 'Evert zal een keertje niet vallen'. Het viel allemaal ook erg mee. Toch leek het me beter het diner van die avond maar aan mij te laten voorbijgaan. Ik ging maar vast naar bed.

Het zal wel duidelijk zijn: zaterdagochtend zag mijn hand er redelijk dik uit en voelde hij pijnlijk aan. Terwijl de Jannen een reeds afgesproken wandeling onder leiding van een gids gingen maken, liet ik mij met een taxi naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis vervoeren. Inderdaad, weer een botje gebroken en weer al dat gips om mijn hand.

Een bedorven tripje dus? In het geheel niet! Het weer was schitterend in Sevilla. De stad is een absolute aanrader voor wie een citytripje wil maken: mooi oud centrum, een prachtige kathedraal, op een plezierige manier druk en dat bij bijna (voor ons) zomerse temperaturen. Er is geen tekort aan plezierige terrasjes. Voor het drinken van een wijntje of een biertje heb je maar één hand nodig en voor het eten van tapas of raciones heb je er ook geen twee nodig en waar nodig verleenden de Jannen uiteraard assistentie: veters goed vastmaken, suikerzakje openmaken, van die dingen.

Nu moet ik het gewone dagelijkse leven weer een tijdje met één hand doen, maar dat gaat ook wel weer lukken. Dit bericht heb ik met één vinger getypt.

PS
Roel, bedankt voor het waarnemen! Schrijf eens wat vaker!
x