dinsdag 1 november 2011

Test

Het is weer zo ver: de spiritualiteit staat weer eens hoog in de belangstelling. Voor zowel de KRO als het dagblad Trouw is het 'de maand van de spiritualiteit. Ik heb de 'spiritest' van Trouw gedaan. Dit was de uitslag:

Niet spiritueel
Al dat gezweef, dat is aan u helemáál niet besteed. 'Reïncarnatie', 'karma', 'chakra', zoektochten naar 'innerlijke wijsheid' - wat u betreft is het allemaal gezeur, prut en pseudo. Eerst zien, dan geloven. Het verstand, redeneert u, heeft u immers niet voor niets gekregen. Redelijke argumenten zijn voor u veel belangrijker dan intuïtie. Iets is pas waar, zo luidt uw credo, als er ergens tastbaar bewijs voor is. Kortom: u heeft geen enkele affiniteit met spiritualiteit.

Ik hoorde een uitspraak die er op neer kwam dat inmiddels 'spiritualiteit' de religie is voor mensen die niet in (een) God geloven. Waarom hebben al die zichzelf spiritueel noemende mensen eigenlijk een religie nodig? Ik weet ook wel dat het leven niet altijd 'lachen, gieren, brullen' is, maar wat is er nou mis met de feitelijke werkelijkheid? Ik denk echt wel eens na over 'het leven' of over 'mijn leven', maar een 'hoger doel' heb ik nog nooit ontdekt. Ik vertrouw mijn eigen intuïtie niet eens, laat staan die van anderen. Ik heb er geen enkele behoefte aan af te reizen naar een Oosters land, omdat ze daar zoveel spiritueler zijn dan hier. Ik heb ook niet de indruk dat ze in Japan of India nou veel gelukkiger zijn hier, maar bij de KRO organiseren ze het volgen van een Japanse pelgrimsroute. Is die nou spiritueler dan een tocht naar Santiago de Compostela? Is het branden van een kaarsje spiritueler dan het aansteken van ledlampje? Ik heb nooit het gevoel ervaren dat ik één was met alle dingen. Ik heb me wel eens, helemaal alleen in een Laplands dal, bewust gelukkig gevoeld. Moet ik dat spiritueel noemen? Nonsens! Ik was in een gebied waar ik graag was. Het was aangenaam weer. Ik 'moest' niets, ik deed uit vrije wil wat ik plezierig vond. Maar ik heb daar nooit een religie van gemaakt en als ik anderen aanraad ook eens zo'n reis te maken, bedoel ik niet dat ze daar een beter mens van worden, alleen dat ze een prima vakantie kunnen hebben.

Ik heb een hekel aan al dat spirituele gedoe, omdat het de pretentie heeft mij een beter mens te maken. Ik vind me zelf goed genoeg. Wie het daar niet mee eens is, mag het mij recht in het gezicht zeggen.
x

2 opmerkingen:

  1. Enig spiritueel gedoe heeft mij de afgelopen jaren best een hoop over mijzelf geleerd en het heeft mij ook geholpen. Ik heb daarvan geleerd en ik beschouw mijzelf op een aantal punten best ook wel een beetje als een beter mens dan dat ik daarvoor was. Pretenties om mij een beter mens te maken heb ik er niet in gezien. Een manier om tot bepaalde inzichten te komen wel (en daar ben ik selectief in geweest). Ik ben nog steeds niet altijd tevreden met mijzelf. Het kan zo af en toe best nog wel wat beter. Maar waar ik een beetje bang voor ben is dat wanneer ik ga zeggen dat ik mezelf goed genoeg vind, de grote stilstand op gaat treden. Er valt nog zo veel te doen en zo veel te leren. Ik kom daar een eind mee, met het gezonde verstand en een tikkie spiritualiteit.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Buitengewone claims, onorthodoxe methoden en omstreden theorieën neemt u kritisch onder de loep. U staat stevig met beide benen op de grond. Toch overvalt u wel eens het gevoel dat er 'meer' is in het leven. Bijvoorbeeld bij geboorte, ziekte en dood. Liever praat u dan met familie en vrienden over de zin van het leven dan dat u een wierookstokje aansteekt bij uw huisaltaar - want die heeft u niet. Ook een jaarlijkse meditatieretraite is voor u een aantal stappen te ver op het spirituele pad. U bent een schipperende spiritueel.

    Aldus Trouw.

    Ben het er -net als alle uitslagen van tests- niet geheel mee eens.

    BeantwoordenVerwijderen