Passie

Hoor je deze tijd van het jaar het woord 'passie', dan gaan je gedachten al gauw uit naar de Matthäus-Passion van Bach. Van de muziek die ik ken vind ik die de mooiste. Het is de muziek die ik naar het spreekwoordelijke onbewoonde eiland zou meenemen, als ik maar één muziekstuk zou mogen meenemen. (En genoeg batterijen voor mijn iPod.) Eén keer in de zoveel jaar ga ik naar een uitvoering.

Aanstaande donderdag wordt op de Markt in Gouda een hedendaagse passie opgevoerd, die in goed hedendaags Nederlands 'The Passion' wordt genoemd. "Het eeuwenoude verhaal in een hedendaagse uitvoering. Vol angst, verraad, verlies én hoop. Bekende Nederlandse artiesten vertolken de rollen uit het verhaal en zingen de grootste Nederlandse popsongs." Dat schrijft de gemeente Gouda op haar website. Je kunt het gratis en toch voor niks bijwonen, maar het wordt ook rechtstreeks uitgezonden door tv (Nederland 3) en radio (Radio 2).

Bij Google zag ik gisteren dat het Reformatorisch Dagblad een artikel had over drie reformatorische kerken en de SGP die bij de gemeente bezwaar hadden gemaakt tegen 'The Passion'. Helaas kon ik dat artikel niet lezen want: "Vandaag is het zondag. We wijden deze dag in het bijzonder aan de dienst van God. Wij beschouwen de zondag als een rustdag, een opdracht van God en een geschenk, waar we dankbaar voor mogen zijn. Om die reden actualiseren we onze site vandaag niet."

Ik moet dus naar de gemaakte bezwaren gissen. Het bezwaar kan, denk ik, niet zijn dat het lijdensverhaal muzikaal vorm gegeven wordt, want ik hoor nooit over reformatorische bezwaren tegen de talloze uitvoeringen van de Matthäus-Passion. Het zal dus wel te modern zijn, of te commercieel (het gaat de gemeente niet om de religieuze of artistieke waarde, maar om het naar Gouda lokken van geld uitgevende toeristen). Of de uitvoerenden zijn ongelovigen, d.w.z. mensen die iets anders geloven dan de reformatorische kerken en de SGP.

Waar ik ook benieuwd naar ben is welke volgens de Goudse bestuurderen "de grootste Nederlandse popsongs" zijn en waarom ze zo goed passen bij het lijdensverhaal. In ieder geval zal het niet eindigen met "Wir setzen uns mit Tränen nieder". De toehoorders zullen zich neerzetten met een biertje en bitterballen. "O tempora, o mores", zei Cicero.

Ik eindig met een parafrase van de uitspraak van die andere oude Romein, Cato: "Voorts ben ik van mening dat het huidige Nederlands teveel met Engels doorspekt wordt."
x