Bij 'guerrilla' denk je niet meteen aan iets vrolijks. Het betekent letterlijk 'kleine oorlog'. Maar in de Volkskrant las ik dat er ook een weliswaar illegale, maar toch aardige variant bestaat: guerrilla gardening.
In ons land zie je, binnen de bebouwde kom, talloze lege, braakliggende stukjes grond. Er gaat altijd na een tijdje wel wat groeien, maar meestal wordt het daar niet veel vrolijker van. Gras, zuring, brandnetels en weegbree hebben ook hun plaats in ons ecosysteem, maar ze laten geen overweldigende indruk achter.
In Amerika zijn de guerrilla gardeners ermee begonnen: dat soort stukjes grond opleuken met kleurrijker gewas. Ze gaan met een handvol zaden naar dat soort plekken toe en zaaien dat het een lieve lust is. Zo nodig wordt er ook enige nazorg verricht.
GroenLinks wil kennelijk ook wel eens een ander kleurtje zien en verschaft de 'guerrillero's' zaden, mochten ze die niet zelf al hebben. In Amsterdam-Noord waren ze al bezig een stukje grond bij de IJtunnel leuker te laten worden, maar - gealarmeerd door onrustige automobilisten - kwam al gauw de politie vertellen dat ze weer naar de andere kant van het hek moesten.
Kan de plantsoenendienst geen deal sluiten met GroenLinks?
x
Stéphanie Hoogenberk – We hebben het over je gehad
11 uur geleden
Leuk!
BeantwoordenVerwijderenIk zal straks meteen even wat Vlijtige Liesjes en Susanne-Met-De-Mooie-Ogen gaan planten naast de A13.