zondag 20 maart 2011

Vertrekken

Er zijn Nederlanders die het hier in Nederland wel gezien hebben en naar een ander land willen vertrekken. Daar kunnen ze allerlei redenen voor hebben:
- het is hier te vol;
- het is hier te druk;
- er zijn teveel regeltjes;
- je betaalt hier teveel belasting;
- de natuur is elders meer naar hun smaak.
Ik noem maar een paar voor de hand liggende mogelijkheden. Er zijn er vast veel meer en ik zal de laatste zijn die iemand wil tegenhouden.

Ik ben gek op bergen en 'lege' landschappen. Ik ben in de Alpen geweest, in de Rocky Mountains, in het Atlasgebergte, in de Hoge Tatra, in de noordelijke 'Alpen' van Nieuw-Zeeland en vooral in de bergen in Zweden. Als ik daar vanuit de bus de bergen steeds dichterbij zag komen, had ik het gevoel 'thuis' te komen. Zou ik daar willen wonen? Voor geen prijs! Ik heb eens twee dagen in Gällivare doorgebracht (in plaats van de gebruikelijke paar uur). De gemeente heeft 20.000 inwoners (ongeveer evenveel als Zeewolde; de plaats zelf heeft dus minder inwoners en het is voor die omgeving een grote plaats). De trein naar Stockholm stopt er. Er is een luchthaven. En er is heel weinig te beleven.

Je kan in Gällivare gaan wonen en werken, maar daar heb je ook niet veel meer dan vier weken vakantie per jaar. Een weekendje de bergen in zul je ook niet vaak doen, want je bent een paar uur tijd kwijt om bij de bij een pontje te komen dat twee keer per dag de mensen over het meer zet. En ook daar is het niet elk weekend aangenaam wandelweer. Het grootste deel van het jaar zit je dus de hele dag in Gällivare. Zo zijn er nog veel meer plaatsen op de wereld die heel aangenaam lijken als je er tijdens je vakantie doorheen komt en zelfs een tijdje verblijft.

Gisteren was op Nederland 1 het programma 'Ik vertrek' te zien. Ik heb het niet gezien, er alleen over gelezen. Een 48-jarige schoenmaker en zijn 38-jarige vrouw uit Maassluis waren helemaal verliefd geworden ("Overrompeld door de schoonheid van het landschap") op Valdres, een plaats of streek zo'n 200 km ten noorden van Oslo. Daar zit je dan: zonder familie en vrienden bij wie je even snel aanwipt. (Hij zonder kinderen uit eerste huwelijk.) Sociaal-economisch verschilt Noorwegen niet veel van Nederland. Volgens mij is na tien jaar een landschap niet meer overrompelend, maar gewoon de streek waar je woont. En een pilsje is daar in de supermarkt twee keer zo duur als hier.
x

1 opmerking:

  1. Yep... ik ben het helemaal met je eens. Alles went en wordt op den duur normaal.

    BeantwoordenVerwijderen