woensdag 30 maart 2011

Scheiding

ik ben opgegroeid in de tijd van de 'verzuiling'. Wij waren gereformeerd, dus wij gingen naar de christelijke school, lazen een christelijke krant (Trouw), mijn vader was lid van het CNV en de AR, we waren lid van de NCRV, mijn oudste broer en ik gingen naar een christelijke padvindersvereniging en er werd gekorfbald bij een christelijke vereniging. De socialisten en liberalen en de roomsen hadden weer hun eigen kranten en clubjes. Zelfs de politieke partijen werden langs dezelfde lijnen georganiseerd.

De ontzuiling heb ik ook helemaal meegemaakt: je kon christen zijn en toch het Handelsblad lezen. lid van de PvdA zijn en de KRO beter vinden dan de VPRO. Uiteraard vond ik dat een prima ontwikkeling. Maar ik zou het nog altijd vreemd vinden als een gelovig christen nu zou zeggen dat zijn politieke opstelling niets met zijn geloof te maken heeft. Ik denk dat een christen vanuit zijn geloof kan kiezen voor het CDA, de PvdA, de SP, de VVD en zelfs voor de PVV, maar als dat geloof daarbij geen rol speelt, vraag ik me af waarbij dan wel. Je kan dus ook zeer goed christen zijn en tegelijkertijd een fervent aanhanger van het principe van scheiding van kerk (en synagoge en moskee) en staat. Kerk, synagoge en moskee mogen ook wel degelijk een opvatting hebben en naar buiten brengen over zaken als armoede, oorlog en vrede, klimaatbeheersing en noem maar op. Ze kunnen daar alleen niet over beslissen. Dat doen regering en parlement, via de politieke partijen. Die mogen op hun beurt iets vinden over schepping, geloof, zonde en andere theologische begrippen, maar ze mogen niemand verbieden op gepaste wijze uitdrukking te geven aan die ideeën.

Volgens mij denkt de overgrote meerderheid van de bevolking (voor zover het daarover nadenkt) er ongeveer net zo over als ik. Nu begon ineens Jeanine Hennis-Plasschaert van de VVD er in De Pers over. Ze zei graag een beschouwend debat te willen voeren over de vraag wanneer je een hoofddoek draagt. Zij filosofeerde over een verbod op religieuze symbolen achter bijvoorbeeld stadhuisbalies. "De kerk is behoorlijk in de staat getreden", zei ze, "kijk naar confessionele scholen en de organisatie van de publieke omroep." Ja, Jeanine, zoals ik hierboven al schreef, dat was zeventig jaar geleden al zo en de 'Schoolstrijd' werd in 1917 al beslist. Alleen is de kerk helemaal niet in de staat getreden, maar zijn er gelovigen die hun geloof willen uitdragen via 'Boer zoekt vrouw' of het 'Familiediner'. Nou, en? Sociaaldemocraten doen dat via 'Kinderen geen bezwaar'. Maar nu las ik in Trouw dat volgens Tofik Dibi van GroenLinks, voordat de Kamer daarover gaat beschouwen, eerst een hoorzitting georganiseerd moet worden waarin mensen als onder anderen filosoof Herman Philipse, historicus James Kennedy, publiciste Hassnae Bouazza en rabbijn Awraham Soetendorp kunnen zeggen wat zij ervan vinden. Ik zou er minimaal nog een bisschop en een lid van de synode van de PKN tegenaan gooien. En al die deskundigen en politici moeten hun tijd daaraan besteden omdat een stel geborneerde typen vindt dat een hoofddoekje niet in 'onze' maatschappij past en/of ernstig afbreuk doet aan de scheiding van kerk en staat. Ik kan het netjes, in het Engels, zeggen: I beg to differ. Maar zo langzamerhand krijg ik de neiging onparlementaire taal te gebruiken: rot op met je gezeur.
x

Geen opmerkingen:

Een reactie posten