woensdag 14 juli 2010

Specialisten

42 jaar geleden begon ik te werken in het ziekenfondswezen. Er werd toen wel eens gezegd dat medisch specialisten wel erg veel (sommigen zeiden zelfs "Exorbitant!") verdienden. Er werd ook wel eens voor gepleit specialisten in loondienst van een ziekenhuis te laten werken. Nou, veel specialisten kregen het schuim op de mond als ze dat hoorden.

Anno 2010 schrijft de Volkskrant dat volgens minister Ab Klink de specialisten te veel verdienen. Hij wil ze nu betalen via een budgetsysteem. Dat budget wordt beheerd door de ziekenhuisdirecties. Specialisten roepen al dat dit een verkapte loondienst is. We zijn, kortom, in 42 jaar geen stap vooruit gekomen.

Intussen werkt al bijna 50% van alle specialisten in loondienst, maar de diehards onder de vrijgevestigde specialisten zijn hun acties al aan het voorbereiden. Klink ziet 130.000 per jaar als minimum- en 285.000 als maximuminkomen. Zelfs van dat minimum moet je rond kunnen komen en dat maximum ligt ruim boven de Balkenendenorm.

Specialisten hanteren wel als argument dat ze meestal pas veel later dan anderen echt in hun beroep aan de slag kunnen. Tot die tijd maken ze als co-assistent veel uren zonder daar redelijk voor betaald te worden. Daar zit iets in. Ze zouden dus eens kunnen gaan praten met de specialisten die hun veel van het werk laten doen, waarvoor zij  een declaratie indienen. Zeker, de specialist blijft verantwoordelijk en die verantwoordelijkheid is ook een reden voor het hoge inkomen. Maar in mijn familiekring heb ik meegemaakt dat zo'n specialist tot aan de Hoge Raad die verantwoordelijkheid bleef ontkennen. Hij moest uiteindelijk een boete van wel 5000 gulden betalen. En dat voor een fout die de dood tot gevolg had.

In mijn ziekenfondstijd heb ik ooit gesproken met een frauderend röntgenoloog: hij declareerde meer dan hij in feite deed en dat konden we spijkerhard aantonen. Zijn 'excuus': "Ik werk in een klein ziekenhuis en dan kom ik niet op hetzelfde inkomen als mijn collega's in grotere ziekenhuizen."

Er zijn ongetwijfeld artsen die hun beroep uit idealisme beoefenen. Als de arts die mij behandelt ruiterlijk erkent dat hij dat doet vanwege het riante salaris vind ik dat prima. Hij hoeft alleen maar een vakman te zijn. Daarna wil ik wel met hem in discussie gaan over de hoogte van zijn inkomen.
x

2 opmerkingen:

  1. Ik denk dat salarissen aan banden leggen meer zin heeft/meer geld oplevert dan rollators uit het pakket schrappen dus het lijkt mij een prima eerste stap om de gezondheidszorg goedkoper te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lastige discussie. Blijkbaar, net als sommige andere beroepsgroepen, hebben specialisten een eigen markt gecreëerd, waardoor er sprake is van een soort kartelvorming. Maar ingrijpen blijkt lastig.

    Misschien toch maar betrekkingen met Cuba aanknopen en een overeenkomst afsluiten voor behandelingen in Havanna. Gooi je er voor de patiënt een strandvakantie in Varadero achteraan én je bent nog steeds minder kwijt dan in Nederland. Cuba blij, want extra inkomsten, patiënt blij want zhij wordt snel en vakkundig geholpen door de beste medische zorg ter wereld en de belastingbetaler blij want die betaald minder. Win-win-win heet dat toch in managementtaal?

    BeantwoordenVerwijderen