Blaren

Eergisteren schreef ik hier een stukje over de 1,3 miljard euro die Nederland van IJsland wil terughebben. In Trouw van gisteren schreef ene Schouten (meer naam staat er niet bij) een opiniërend artikel over hetzelfde onderwerp. Hij maakt daarin een soortgelijke vergelijking als ik maakte: Want stel je eens voor, Amerika en, zeg Italië, hebben in Nederland een bank ontdekt die ze veel meer rente geeft en brengen daar dus voortaan hun centjes naartoe. Maar de bank blijkt malafide en valt om. De Amerikaanse en Italiaanse regeringen schieten het geld aan de gedupeerde klanten even voor maar gaan het terughalen bij Nederland. Nu moeten de onschuldige Nederlandse burgers voor het verschil opdraaien, en met rente.

De IJslanders hebben, zoals bekend, in een referendum het terugbetalen in overgrote meerderheid afgewezen en in het voorbeeld van Schouten zouden wij niet anders doen. Wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten, maar die overgrote meerderheid van IJslanders had zijn gat helemaal niet gebrand.

Schouten trekt ook enkele conclusies. De eerste is: Raadpleeg het volk niet! (De kop boven het artikel.) De tweede conclusie is dat een regering met het oog op een verder gelegen doel - i.c. IJslands lidmaatschap van de EU - de bevolking wel eens iets door de strot moet duwen. Ik ben ook geen voorstander van referenda. Ik moet er niet aan denken dat sommige ideeën van Geert Wilders onderwerp van een referendum zouden worden. Ik aanvaard ook zonder al te veel moeite dat een regering wel eens impopulaire maatregelen moet (durven) nemen. Maar de vraag  - naar mijn bescheiden mening  - is hier: had onze regering zich garant moet stellen voor de verliezen van Nederlanders door het brengen van hun spaarcentjes bij een buitenlandse bank? Die Nederlanders zagen een paar (pro)centjes meer aan de horizon gloren en hapten toe. Ook wel een beetje eigen schuld kortom. Hadden die Nederlanders niet gewoon op hun eigen blaren moeten zitten? Eigen schuld, dikke bult en zo?

Groot-Brittannië wil 2,5 miljard euro van IJsland terug. Om Groot-Brittannië en Nederland terug te betalen, moet er per IJslander 12.667 euro opgebracht worden. Als de hele EU dat bedrag voor haar rekening zou nemen, zou dat neerkomen op 7,73 euro per inwoner. O, dat is waar ook: het hemd is nader dan de rok. We moeten wel de grenzen opengooien, zodat onze bedrijven in landen met lagere lonen kunnen gaan werken, maar de arbeiders uit de landen zien we liever niet hier komen en die arme IJslanders betalen eerst maar eens netjes terug voor ze lid kunnen worden van de club.
x