Gisteren heb ik via de website van 'Uit Vrije Wil' mijn steun betuigd aan het "initiatief van een groep Nederlanders die het mogelijk wil maken dat aan oude mensen die hun leven voltooid achten en waardig wensen te sterven, op hun uitdrukkelijk verzoek hulp mag worden geboden." Dat mag nu niet, dat is strafbaar.
Voor alle duidelijkheid zeg ik maar dat ik momenteel nog niet van mening ben dat mijn leven voltooid is. Zo oud ben ik nou ook nog niet en er zijn voldoende dingen die ik nog steeds de moeite waard vind, waaronder het contact met andere mensen. Ik zie bijvoorbeeld nu al weer met plezier uit naar een vierdaags bezoek met drie vrienden aan Florence volgende maand. Maar ook als ik zonder al te veel ziekten of gebreken nog een aantal jaren ouder word, kan ik me voorstellen dat er een moment komt waarop ik denk: ik heb het hier wel gezien. Zelfs als ik dat niet zou denken kan ik me goed voorstellen dat anderen dat wel denken en vervolgens op een nette, voor de omgeving niet belastende, manier een einde aan hun leven willen maken. Daarvoor zullen de meesten hulp nodig hebben, maar die hulp is verboden. Die mag nu pas verleend worden als er sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Ik heb niet om mijn leven gevraagd. Op de hierboven vermelde website wordt o.a. H.M. Kuitert geciteerd uit zijn boek 'Suïcide: wat is er tegen? (zelfdoding in moreel perspectief)'. Hij schrijft o.a. "De achtergrond van het klassieke Neen tegen suïcide, wordt gevormd door een verzwegen, niet te bewijzen, zelfs niet plausibel te maken onvoorwaardelijke plicht tot leven. Onder plicht tot leven versta ik daarbij: de plicht van iedereen die leeft om verder te leven. Ik noem het een verzwegen plicht omdat hij nergens met zoveel woorden wordt uitgesproken en toch heel de argumentatie van het klassieke Neen tegen suïcide bepaalt. Zou ze er niet zijn, dan zou het de suïcidant vrij staan bij zichzelf te overleggen of zijn leven nog de moeite waard was. Dat zou niet tot suïcide behoeven te leiden: er zijn meer dingen te overwegen dan deze ene vraag. Maar het zou het recht op zelfbeschikking betekenen."
Ik heb niet om mijn leven gevraagd, maar nu ik er toch ben hecht ik heel sterk aan dat zelfbeschikkingsrecht en wil ik t.z.t. ook zelf kunnen beslissen of het genoeg geweest is. Daarvoor moet de wet gewijzigd worden. Een aantal bekende Nederlanders wil tot een zogenaamd 'burgerinitiatief' komen: een voorstel aan de Tweede Kamer een bepaald onderwerp op de agenda te plaatsen. De Tweede Kamer is daartoe verplicht als het initiatief door ten minste 40.000 mensen ondersteund wordt. Ik heb dat inmiddels gedaan. Denk er ook eens over.
x
Stéphanie Hoogenberk – We hebben het over je gehad
12 uur geleden
Heb ook net mijn stem achtergelaten... ik ben zelf nog lang niet zover, maar zie -door mijn werk- elke dag weer mensen voor wie het leven geen zin meer heeft en waarbij er nog geen sprake is van 'uitizichtloos en ondraaglijk lijden' (alhoel ik me afvraag hoe je dat eigenlijk kan meten?)
BeantwoordenVerwijderen