Hysterie

Je moet als Nederlander niet proberen een Congolees uit te leggen wat er zo leuk is aan (het kijken naar) schaatsen. Vanwege een of andere kronkel vind ik dat al tientallen jaren leuk en zie ik zo'n beetje elke schaatswedstrijd van enige importantie die de Nederlandse tv uitzendt. Vanwege een subkronkel vind ik de 10000 m voor mannen de mooiste afstand om naar te kijken, terwijl er buiten Nederland geen tv-station te vinden is dat er ook maar over piekert dat LIVE uit te zenden.

Ephimenco, de 'Franse' columnist van Trouw,  wijdde gisteren een lezenswaardige column aan de hysterie rond Sven Kramer. Ephimenco woont al jaren in Nederland en zal inmiddels iets begrijpen van wat Nederlanders met schaatsen hebben, maar ik kan me zeer goed voorstellen dat hij niet helemaal goed wordt van die hysterie.

Gisteravond reed Kramer de 5000 m. Ook op die afstand was hij de torenhoge favoriet en het zal niemand verbazen dat ook ik zijn prestaties en die van een aantal anderen met grote belangstelling heb gevolgd. Ik was bepaald niet de enige kijker. Wat ik wel vermoed is dat ik er op iets andere manier naar keek dan het gros van de kijkers. Die wilden namelijk maar één ding zien: Kramer die een gouden medaille kreeg omgehangen. Vervolgens wilden zij een brok in de keel krijgen bij het aanhoren van het Wilhelmus. Wat er daarvoor gebeurde was iets minder interessant. Dat verschijnsel doet zich overigens niet alleen bij schaatsen en niet alleen in Nederland voor. 'Wij', van welke nationaliteit ook, willen dat 'onze' jongens of meisjes winnen. Hoe maakt niet uit. De komende zomer worden hele buurten en kroegen weer oranje gekleurd omdat er in Zuid-Afrika gevoetbald wordt, ook door een stel Nederlanders met inkomens van zoveel maal de Balkenendenorm. Ze hoeven geen leuk voetbal, aantrekkelijk om te zien, te spelen. Ze hoeven alleen maar de volgende ronde te halen. Big deal!

Het aardige van de race van gisteravond was dat Kramer nu eens een keer niet als laatste van de echte kanshebbers reed en zo zijn rit op hen kon afstemmen, maar als eerste. Hij moest om het door iedereen verwachte goud te halen een tijd 'neerzetten', waar de anderen niet meer aan konden komen. Van zijn directe tegenstander, Shani Davis, had hij weinig te duchten: Davis' beste seizoenstijd, gereden op een hooglandbaan, was nog altijd langzamer dan Kramers beste seizoenstijd op een laaglandbaan en er wordt nu eenmaal op zeeniveau geschaatst in Vancouver.

Je weet het waarschijnlijk al: Kramer deed het! Ik doe niet aan persoonsverheerlijking, maar ik zie graag sporters die in een individuele sport een goede prestatie leveren. Ik vond het dus net zo leuk dat, ook tegen mijn prognoses in, een Koreaan tweede werd en een Rus derde. Sport kan leuk zijn.
x