Dictatuur

Onlangs ging het er fel aan toe in de afdeling Nieuw-West van de PvdA. De hele landelijke en gemeentelijke partijtop bemoeide zich met de verkiezing van de lijsttrekker voor de komende deelraadsverkiezingen. Zij vonden immers dat Ahmed Marcouch de gedroomde kandidaat was. Maar er was een tegenkandidaat die hoge ogen leek te gooien: Achmed Baâ­doud. Na een spannende stemmenstrijd werd het toch de laatste. Voor de camera's deed na afloop weer iedereen zeer lovend over en vriendelijk tegen elkaar. De PvdA is immers een democratische partij en daar weten ze dus hoe democratie werkt.

De werkelijkheid ziet er soms net wat anders uit dan de ideale situatie. Het PAROOL heeft als kop: Marcouch-aanhangers gewipt. Dat zijn dan de nog overgebleven aanhangers van Marcouch in het afdelingsbestuur. Ik heb altijd geleerd dat in democratisch functionerende organen verschillende standpunten en verschillende voorkeuren voor personen rustig naast elkaar kunnen bestaan. Ik vind zelfs dat enige tegenspraak van tijd tot tijd wel goed is. Anders ontaardt zo'n orgaan in een 'Comité van wederzijdse bewondering'. Of het lijdt tot het doordrijven van standpunten. Dan wordt democratie inderdaad 'de dictatuur van de helft plus één'.
x