Smaak

Smaken verschillen, zegt men. Gelukkig maar, want anders werd het een saaie boel. Je hoort ook vaak zeggen dat over smaak niet te twisten valt. Ik zou niet weten waarom niet. In mijn jonge jaren heb ik veel met mijn moeder getwist over de smaak van (met name griesmeel)pudding. Het heeft er uiteindelijk toe geleid dat deze van het menu verdween.

Smaken veranderen ook. De mode is daar een goed voorbeeld van. Voor veel mensen kan een kledingstuk in de kleur van vorig jaar misschien nog net, maar de kleur van twee jaar geleden is echt ondraagbaar geworden. Gelukkig heb ik op dat gebied helemaal geen smaak. Met een variatie op een bekende uitspraak van Henry Ford: ik vind elke kleur van kleding goed, zolang het maar blauw is.

Gisteren las ik in Trouw een kort artikeltje over de acer saccharinum, die we in gewoon Nederlands zilveresdoorn noemen. Esdoorns zijn ingevoerde exoten en niet geliefd bij natuurbeheerders. Ze groeien snel, dijen uit en verspreiden duizenden helikopterzaden. Zo leer je elke dag weer iets nieuws.

Nu vraag je je misschien af: waar wil hij het nou over hebben vandaag? Over smaak? Over bomen? Over allebei eigenlijk. De schrijver van het artikel heeft een tijdje in Den Bosch gewoond en heeft mooie herinneringen aan de kastanjebomen op de Parade. Als hij van de Parade naar de Bossche Broek, een natuurgebied, fietste kwam hij langs zo'n zilveresdoorn op de stadswal.

Nu gaat het mij niet om de esdoorn, maar om de laatste drie zinnen van het artikel: Op de Bossche stadswal zal de zilveresdoorn nog wel staan. Maar de kastanjebomen op de Parade dreigen te worden gekapt. Ze zijn niet ziek, men vindt ze ouderwets. Kennelijk is daar in Den Bosch een ambtenaar, een wethouder, misschien wel een complete welstandscommissie, die zich ergert aan het feit dat de natuur niet met haar tijd meegaat. Al in geen eeuwen is er iets wezenlijks veranderd aan het uiterlijk van de kastanjeboom. Daar zijn de bewoners en de passanten van de Parade al lang op uitgekeken. Die boom past toch niet meer bij de postmoderne tijdgeest? Op zijn minst had er toch voor een ander type blad gekozen kunnen worden? En waarom zijn kastjanjes altijd bruin? Dus: als die kastanjeboom niet heel gauw verandert, wordt hij ingeruild voor een knotwilg. Die is ook al eeuwen hetzelfde, maar stond altijd langs een buitenweggetje en zal op de Parade waarschijnlijke een vefrissend nieuwe ambiance scheppen. "Nee, meneer de voorzitter, dat is weer zo'n halve maatregel. Die knotwilg is al over vijf jaar volledig passé. Haalt u nog een echte spar in huis voor de kerstdagen? Nee, u koopt zo'n lekker strak ding bij Gamma of Karwei, dat je na de kerstdagen opvouwt, of inklapt en dat je na twee jaar kunt vervangen door een eigentijds model. Moet ik nog meer zeggen?"
x