Paniek

Stel nou eens, dat ik een jaar of vijf geleden wat geld op een spaarrekening had staan en in een dolle bui besloot aandelen van een 'safe' bedrijf te kopen. Zeg: voor 5.000 euro. In de afgelopen jaren is de koers van die aandelen verdubbeld, want dat bedrijf ging ineens als een trein. Ze werden dus 10.000 euro waard. Door die crisis schijnt niets meer safe te zijn. Ook bedrijven die niets met bankieren en verzekeren te maken hebben zien de waarde van hun aandelen dalen. Mijn aandelen zijn inmiddels weer terug op de waarde waarvoor ik ze kocht. Ben ik nou 5000 euro kwijtgeraakt?

Ik ben financieel een stuk onbenul. Maar de vraag die ik hierboven stel is serieus bedoeld. Ik heb mijn huidige woning tien jaar geleden gekocht. De marktwaarde daarvan is behoorlijk gestegen. Maar zo lang ik dat huis blijf bezitten en bewonen wordt ik daar, volgens mij, geen cent wijzer van. Voor die imaginaire aandelen geldt naar mijn idee precies hetzelfde. De afgelopen jaren zijn veel mensen virtueel rijker geworden en nu worden ze virtueel armer. Volgens mij kom je pas in de problemen als je speculeert: je koopt aandelen in de hoop of verwachting dat ze in waarde stijgen en dat je na zekere tijd, na verkoop van die aandelen, iets leuks met dat geld kunt gaan doen, bijvoorbeeld je hypotheek aflossen. Want laten we wel wezen: een beleggingshypotheek is ook een vorm van speculeren.

Volgens 'van Dale online' is speculeren: "kopen en verkopen enz., waarbij groot risico is". Wat je de laatste jaren meer en meer ziet is dat aandeelhouders moord en brand gaan schreeuwen als dat risico eens verkeerd uitvalt. Ik heb al in mijn jonge jaren geleerd dat wie zijn gat brand op de blaren moet zitten. Nu wordt er in vrij korte tijd massaal op blaren gezeten. Omdat ik in principe geen dingen doe waar ik niets van begrijp, heb ik nooit een cent belegd. De komende twaalf jaar blijft mijn hypotheekrente op 5% staan. Ik heb alleen last van plaatsvervangende blaren, want pensioenfondsen verliezen de laatste tijd ook nogal wat virtueel geld.

De beurskoersen vallen als bakstenen omdat aandeelhouders volgens diverse kranten in paniek zijn. Wie in paniek raakt van dalende koersen heeft volgens mij niets te zoeken in de aandelenhandel. De bankmanagers die binnenkort ontslagen worden, of hun baan al kwijt zijn, raken of zijn ook niet in paniek. Die hebben koeltjes vooruit gedacht. Die wisten waar ze mee bezig waren. Die hebben niet op één paard, maar op een hele kudde gewed. Die gaan aan die paar dode paarden niet trekken. Die zijn met de levende paarden op weg naar het lokkende doel aan de horizon. Ze zullen opnieuw geld verdienen met hun volgende luchtkasteel. Wil je daar ook heen? Doen! Houd je wel rekening met de mogelijkheid dat ook dat weer een fata morgana is?