Hoofzonde

Iemand die aan een ziekte leidt en daar vanaf wil komen en/of denkt te kunnen komen door 'healing', vind ik niet erg verstandig, maar zhij gaat haar/zijn gang maar. Ik weet niet zo gek veel van healing, maar als ik het goed begrijp kun je een hoop aan jezelf verbeteren, zowel fysiek als mentaal, door een goed contact met kosmische (levens)energie, wat dat dan ook mag zijn. Je hebt ook christenen die aan healing doen, met name in pinksterbewegingachtige groepjes. Die zullen dan, denk ik, hun energie niet aan de kosmos ontlenen, maar aan de Here God. Halleluja!

In de Bijlmer heb je zo'n pinksterbewegingachtige groep rond mevrouw Yvette Lont, die nog niet zo lang geleden actief was voor de ChristenUnie, maar zich zelfs daarin onmogelijk heeft gemaakt met haar opvattingen over homofilie en homo's. Yvette's groep wil d.m.v. healing mensen genezen van hiv en homofilie. Hiv is een echte ziekte. De opvatting dat homofilie een ziekte is wordt niet door iedereen gedeeld, zeg ik maar even zeer genuanceerd.

Als mensen denken dat ze door healing van hun homofilie kunnen afkomen is er, wat mij betreft, nog geen man over boord. Je gaat er niet aan dood en het is niet besmettelijk. Met hiv is dat wat anders: het is wel besmettelijk en je kunt er wel aan dood gaan, als je het niet door een gekwalificeerde arts laat behandelen. Het Amsterdamse COC en de gemeente Amsterdam maken zich dus, lees ik in Trouw, ongerust over de activiteiten van Yvette. In het artikel wordt ook verwezen naar Jomanda, die Sylvia Millecam wel even van haar kanker zou afhelpen.

Zoals wel vaker ging mijn aandacht uit naar een passage in het artikel die van wat algemener strekking was. Gelovigen hebben in Nederland de vrijheid te leven volgens hun eigen leefregels, maar niet de vrijheid anderen buiten hun gemeenschap te betichten van misdadig gedrag. Helaas mondt religieuze vrijheid voor sommigen uit in de vrijheid om andere groepen opzettelijk te kwetsen en te discrimineren. Als iemand vindt dat homofilie een gruwel voor het oog des Heren is, mag zhij dat van mij in woord en geschrift verkondigen. Vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting zijn belangrijke grondrechten. Iemand die zich daardoor gekwetst voelt moet maar denken: ach, zij weten niet beter. Als iemand mij op grond van zijn of haar beginselen van een misdaad beticht of discrimineert, kan ik - als ik het de moeite waard vind - naar een rechter stappen. Als lijders aan een dodelijke en besmettelijke ziekte denken uitsluitend door healing te kunnen genezen is dat in principe ook nog hun goede recht, mits zij zich compleet onthouden van maatschappelijk verkeer. Willen zij toch in contact treden met de maatschappij dan mag deze van hen eisen dat zij al het mogelijke doen het overbrengen van hun ziekte op anderen te voorkomen.

Ik maak me ook wel eens kwaad op 'gewone' christenen als die wat onzinnigs (naar mijn onbescheiden mening) zeggen. Zo las ik gisteren ook in Trouw dat kardinaal Tarcisio Bertone, de staatssecretaris van het Vaticaan (de nummer twee van de rooms-katholieke kerk), verklaard heeft: De financiële crisis die de wereldeconomie uit balans brengt, bewijst dat de politiek de godsdienst nodig heeft en zelfs behoefte heeft aan een ethiek die geïnspireerd is door een ’rationele godsdienst’ die het christendom is. Ik ben bang dat er ook in het Amerikaanse bankwezen, zelfs op hoge functies, mensen werken die oprecht geloven dat God ons hele leven, ook hun werk voor de bank, ook het toekennen van bonussen, bestiert. Maar God en de kerken zijn er na ruim 2000 jaar nog altijd niet in geslaagd te voorkomen dat hun schepselen/leden af en toe zwak en zondig zijn, belust op geld, status en macht. De gedachte dat de politiek niet zonder christelijke ethiek kan lijkt me hoogmoedig. Hoogmoed is een van de zeven hoofdzonden.