HOOFDDOEK

De leiding van de Amsterdamse politie overweegt vrouwelijke agenten toe te staan een hoofddoek te dragen. Het PAROOL schrijft: Ongeveer 52 procent van de Amsterdammers heeft, zoals dat heet, 'een niet-Nederlandse achtergrond'. Dat geldt voor maar zo'n 18 procent van de Amsterdamse politiemensen en sommige bronnen beweren dat zelfs dat nog een rooskleurige voorstelling van zaken is.

Wat er uiteindelijk ook gaat gebeuren, je kunt er donder op zeggen dat alleen al dat 'overwegen' hier en daar tot heftige reacties zal leiden. Het PAROOL stelt de vraag: Straalt een agente met hoofddoek voldoende uit er voor iedereen te zijn, en zich niet te laten beïnvloeden door haar afkomst en geloof? Er wordt meteen een antwoord bij geleverd: Die vraag volgt uit een drogredenering. Alsof autochtone agenten zich niet mede laten leiden door hun achtergrond en referentiekader. Wel eens van etnisch profileren bij aanhoudingen gehoord? En mogen we er niet van uitgaan dat al die agenten van Nederlandse afkomst handelen vanuit die traditionele joods-christelijke cultuur? Een VVD'er die met zijn Alfa Rome 160 km/u rijdt zou zomaar kunnen worden aangehouden door een agent die de SP-beginselen is toegedaan. Het zou best handig zijn als die SP-achtergrond  door uiterlijke kenmerken zichtbaar was. Dan weet die VVD'er des te beter hoe hij moet reageren op de vraag 'Waar zijn we mee bezig, meneertje?' en dat 'Weet je wel wie ik ben?' niet het meest voor de hand liggende antwoord is.

We moeten dus niet alleen hoofddoekjes toestaan, we moeten juist bevorderen dat ambtsdragers duidelijk voor hun politieke en/of religieuze achtergrond uitkomen. We weten toch ook allemaal dat Mark Rutte een VVD'er is?

MARATHON

Gisteravond keek ik naar de Marathon Tegen Kanker. Ben ik meteen donateur van KWF geworden? Nee, dat ben ik niet! Waarom niet? Omdat ik al vrij lang donateur bèn.

Oké, elke manier om geld in te zamelen voor de bestrijding van kanker is in beginsel prima. Afgelopen zondag (14 mei) was het precies 21 jaar geleden dat Boukje, volkomen onverwacht, te horen kreeg dat ze kanker had, dat het ongeneeslijk was en dat ze niet lang meer te leven had. Ze moest alleen met de trein vanuit Leiden en met de tram van station naar huis om het mij te vertellen. (Ik was niet mee naar Leiden gegaan, maar gewoon naar mijn werk, omdat we beiden dachten dat het om een routine-onderzoekje ging.) Ze heeft daarna nog 11 weken geleefd.

Ook in mijn vriendenkring zijn diverse mensen aan kanker overleden. Recentelijk zijn enkele vrienden voor kanker behandeld. Ik heb zelf ook een beetje kanker gehad. Ik weet dus wel zo'n beetje hoe het is om met kanker te leven. Waarom heb ik me gisteravond dan toch aan dat marathonprogramma zitten ergeren?

Zijn er nog mensen in dit land die echt niet weten dat kanker een vreselijke ziekte is? Kun je dan niet gewoon vragen om eenmalig of periodiek geld aan het KWF te geven om onderzoek naar de bestrijding/genezing van kanker te financieren? Is het per se noodzakelijk om een aantal kankerpatiënten te laten fietsen, hardlopen en zwemmen? Hebben we echt een zwerm BN'ers nodig om het duidelijk te maken? Geven 'we' nog wat gauwer als een paar bekende artiesten een liedje zingen?

Heb ik een tekort aan empathie?

VETERAAN

Vroeger - toen ik nog jong was - werd iemand van mijn huidige leeftijd (78) gewoon een oude man of vrouw genoemd. Later werden we senioren genoemd, al schijnen ook jongeren dan ik, pakweg vanaf zestig jaar, daarbij te horen. Al googelend kwam ik gisteren weer een heel nieuwe term tegen: stadsveteranen. Dat zijn, las ik op de website van het Kenniscentrum Wonen-Zorg, ‘anticiperende senioren die in de stad wonen'. Ik  mag me, denk ik, wel senior noemen, ik woon in de grootste stad van Nederland, maar vraag me niet waarop ik anticipeer. Ik heb geen idee. Ik zie wel wat er op me afkomt.

Verder las ik nog: Deze senioren hebben de ambitie zelf te bepalen hoe ze oud willen worden. Misschien ben ik daar een beetje een rare in, maar zo lang in me kan herinneren had ik altijd de ambitie zelf te bepalen hoe ik wilde leven, dus ook hoe ik oud wil(de) worden.

Er staan wel meer briljante observaties op die website: Ouderen kunnen niet over één kam worden geschoren. Nee, dat kan alleen met kinderen, jongeren en mensen van middelbare leeftijd. Dat is allemaal één pot nat. En ouderen zijn allemaal individualisten?

Komen die veteranen alleen in de stad voor, of zou je ook kunnen vinden in de dorpen en gehuchten op het platteland? Of doen ze daar niet aan anticiperen en hebben ze daar absoluut geen ambitie om zelf te bepalen hoe ze oud worden?

MASSA

Eén van mijn motto's: Two is  company, three is a crowd. Hoe meer mensen er bij elkaar zijn, hoe minder zin ik heb mij daarbij te voegen. Voor massa's ben ik echt bang. Een van de griezeligste films die ik ken is 'Triumph des Willens' van Leni Riefenstahl uit 1935. De film bevat beelden van leiders van de NSDAP, waaronder (uiteraard) Adolf Hitler, en van de massa partijleden en sympathisanten tijdens de Reichsparteitag van de nazipartij in Neurenberg in september 1934. Het is griezelig om te zien hoe 700.000 mensen tegelijkertijd hun rechterarm omhoog steken en "Sieg Heil!" roepen.

Al jaren geleden besloot ik in de dagen voor Sinterklaas en Kerst niet naar de Bijenkorf te gaan. Op Koningsdag zul je mij niet in het centrum van Amsterdam zien. Ik vond het de afgelopen Koningsdag al griezelig druk in 'mijn' winkelcentrum.

Gisterochtend heb ik naar TV Rijnmond gekeken, dat urenlang rechtstreeks verslag deed van de menigte die Feyenoord kwam huldigen. (Ik kijk ook graag naar horrorfims.) Het was een drukte van belang. Rond een uur of elf werd er zelfs een Nl-alert verzonden, waarin werd afgeraden nog naar het centrum van Rotterdam te komen, want dat centrum was vol en al die Litouwers waren er ook weer om hun volkslied te zingen.

Dat  had ik allemaal geschreven over wat de belangrijkste gebeurtenis van de dag was toen er plotseling een extra nieuwsuitzending kwam: Edith Schippers ging haar verkenning beëindigen, want de vier partijen konden het niet eens worden over hoe er moet worden omgegaan met de migranten.

Wat is er nu belangrijker: de winst van Feyenoord of het uitstel in de kabinetsformatie? Voor mij was dat wel duidelijk, maar om daar nou meteen een goede tekst over te schrijven is ook niet makkelijk.

DWDDrrrrr ging gewoon door over Feyenoord en had zelfs Lee Towers zo ver gekregen het volkslied van Litouwen te komen zingen. Pauw had wel door dat hij enige aandacht aan de kabinetsformatie moest besteden, maar had het ook voortdurend nog over Feijenoord.

Nu we het toch over Pauw hebben, is het jullie ook opgevallen dat als de laatste tijd in een talkshow iemand van de SP wat moet zeggen, dat dat niet een ouwe taaie is, zoals Roemer, maar nieuwkomer Lilian Marijnissen? Wordt die klaargestoomd voor het leiderschap van de SP?

 

VOLKSLIED

Sinds kort ben ik erachter wat het volkslied van Litouwen is: You'll never walk alone. Wat ik nog steeds niet begrijp is, waarom elke keer als ze daar in 010 iets te vieren hebben, bijvoorbeeld als Feyenoord kampioen wordt, een heel legioen Litouwers naar 010 komt om daar hun volkslied te zingen. Heeft iemand enig idee?

RESET

 Heb je me gemist, gisteren?

Sorry, er kwam wat tussen.

Vrijdagavond viel ik tijdens het NOS-journaal van 20:00 uur al bijna in slaap. Ik zapte nog wat, maar tegen negen uur stapte ik in bed. Zoals gebruikelijk viel ik snel in slaap en zoals even gebruikelijk werd ik na een uur of drie wakker. Ik voelde dat er iets mis was. Ik had geen pijn op de borst of elders, maar ik besloot toch maar even op te staan. Ik heb een saturatiemeter, een apparaatje dat je over een vingertop schuift. Het meet het zuurstofgehalte van je bloed en je hartslag. Het eerste was overeenkomstig mijn verwachting,  het tweede was aan de hoge kant: schommelend rond de 140.

Ik heb nog even zitten dubben: is dit iets waarover je midden in de nacht de huisartsenpost belt? Ik was er gauw uit: natuurlijk mag je daar over bellen. Ik heb mijn medische geschiedenis redelijk goed op een rijtje, dus de assistente was er, na ruggespraak, ook gauw uit: "Ik stuur een ambulance. Die is over een paar minuten bij u."

In het BovenIJ ziekenhuis, 3,7 km van mijn woning, is een ambulancepost, dus de ambulance was er inderdaad vrij snel. Er werd nog een ECG gemaakt, wat geluisterd naar hart en longen en ze besloten al gauw me naar het BovenIJ ziekenhuis te brengen.

Ik was al snel aan een monitor gekoppeld, er werd nog een ECG gemaakt en de bloeddruk werd gemeten. Conclusie: mijn hart was driftig aan het boezemfibrilleren. Er zou nog overleg gepleegd worden met de dienstdoende cardioloog, maar waarschijnlijk zou ik wat andere medicijnen krijgen en zou er een 'reset' van mijn hartkleppen plaatsvinden.

Dat resetten gebeurde een paar uur later. Ik werd op de intensive care in een kortdurend (10 minuten) slaapje  gebracht. Tijdens dat slaapje werd een stroomstootje door het hart gestuurd. Vrij kort daarna gaf de monitor 75 hartslagen per minuut aan. Ik moest even denken aan een wonderbaarlijke genezing. Niet eerder is zo snel bij mij een medisch probleem opgelost.

Mijn zus uit Weesp, die de verjaardag van een kleinzoon (7) vierde, was zo lief mij van ziekenhuis naar huis te brengen. Tegen 15:30 uur was ik daar weer.

Vanochtend sloeg mijn hart 78 X per minuut. Niet slecht,toch?

FESTIVAL

Morgenavond vindt dus het jaarlijkse grote Eurovisie Songspektakel plaats en gisteravond werd duidelijk dat de meisjes van OG3NE (Wikipedia: "de O is de bloedgroep van hun moeder, gene is de genen die hen met elkaar verbinden en de drie staat voor het feit dat de zusjes met zijn drieën zijn.") 'ons' mogen vertegenwoordigen.

Ik heb gisteren niet gekeken naar de tweede voorronde, maar je hoeft de laatste tijd maar de tv of radio aan te zetten of een krant open te slaan of je komt OG3NE wel tegen. Bijna net zo vaak, misschien zelfs wel vaker dan Feyenoord, Ajax, kampioenschap en finale EuropaLeague.

Als ik Het PAROOL goed begrijp is het Songfestival bij uitstek de tv-uitzending die je samen met anderen moet/wilt bekijken. Sta jij te popelen om donderdag voor de televisie allerlei obscure Songfestivalacts te jureren, maar is geen van je vrienden daarvoor te porren? Dan kijk je het liedjesfestijn gewoon in een van deze cafés met gelijkgestemden. Dan volgt er een rij van zeven kroegen in het centrum waar je alles op groot scherm kunt volgen. Hier en daar, zag ik, zijn de snacks van het huis.

Opmerkelijk vond ik een zin in Trouw over de enorme populariteit van het songfestival binnen de internationale homogemeenschap. Het zal wel aan mij liggen (ik heb sinds Corry Brokken won niet meer naar het Songfestival gekeken), maar ik zie het verband tussen homoseksualiteit en het Songfestival niet.