ZORG

De (thuis)zorg in dit land is toch wel geweldig georganiseerd. Het leek mij wel handig enige tijd (zolang de ribben wat tegenwerken) thuiszorg te verkrijgen. Ik belde dus een thuiszorgorganisatie die werkzaam is in Amsterdam-Noord (Evian). Ik werkte het gebruikelijke keuzemenu af. Na het laatste ingetoetste cijfertje (voor huishoudelijke hulp) kreeg ik te horen dat ik voor huishoudelijke hulp een ander nummer moest bellen.

Ik belde dat andere nummer en kreeg een of ander alfabet aan de lijn. Ik legde uit dat ik via Evian bij hen terecht was gekomen en wat mijn vraag was. Ik zei er ook maar bij dat ik in Amsterdam woon. Nou, daar deed die instelling niets. Dan moest ik bellen met Osira Amstelring.

Osira gebeld en vraag voorgelegd. Oh, dan moest ik eerst de helpdesk-WMO van de gemeente Amsterdam bellen. Toen ik die aan de lijn kreeg en vroeg of ik, waarschijnlijk voor korte tijd huishoudelijke hulp kon krijgen, moest daarover eerst intern overlegd worden. Dat bleek te kunnen. Toen ik vertelde van de wat ongelukkige combinatie van COPD en gekneusde/gebroken ribben, bleek COPD een onbekende term te zijn. Ik zei: "Schrijf maar gewoon op. Zorgverleners weten wel wat het is." Mijn verzoek zou per e-mail worden voorgelegd aan 'MO-zaak' een adviserende (maar in de praktijk beslissende) instantie. Binnen 48 uur zou er een beslissing genomen worden.

Ik wacht wel weer af.

KORT

Ik houd het kort vandaag.

Gisterochtend rond 11:30 uur verliet ik het BovenIJ ziekenhuis  en enkele minuten later was ik weer thuis. Nog een paar dagen een antibioticum slikken en de longen zijn weer schoon. Maar ik zit voorlopig nog niet lekker in mijn ribbenkast. Bewegen is pijnlijk. Ik heb wel een wat sterker pijnbestrijdingsmiddel gekregen, oxycodon. In combinatie met paracetamol 1000 mg moet dat helpen. Ik wacht af.

MURPHY

De tekst onder de streep heb ik gistermiddag al getypt. Toen veranderde er iets. Rond vijf uur arriveerde, op mijn verzoek, een huisarts. Rond zes uur kwam er een ambualance die mij naar het BovenIJ ziekenhuis bracht. Er werd bloed geprikt, thoraxfoto's en een ECG gemaakt. Dat ik mijn ribben gekneusd had wist ik al, maar in een ervan bleek ook een breukje te zijn. Maar was ook iets ernstigers aan de hand: weer een longontsteking. Ik blijf hier nog wel enkele dagen. Wellicht schrijf ik hier af en toe iets, maar reken er niet op.
------------------------------------------
Murphy's law: wat fout kan gaan, gaat ook fout. Mijn reis naar Lochem liet ik regelen door Valys, dat deed ik on line. Ik zou dinsdagochtend om 07:78 uur opgehaald worden door de taxi die me naar Amsterdan Centraal zou brengen. Valys zou ook regelen of dat NS mij en mijn scootmobiel in de trein(en) zou brengen. Van Zutphen zou een taxi mij naar Lochem brengen.

Om 08:15 uur was er nog geen taxi. Ik belde Valys. Daar wisten ze niets van mijn on line regeling. Dus maar nieuwe afspraken gemaakt. Ik kwam ruim optijd op Centraal voorde Intercity van even naar half elf. Maar: er was een seinstoring  tussen Amsterdam en Utrecht. Alleen de Intercity's naar Maastricht reden. Ik kon mee met die van 11:08 uur en bereikte zonder verder oponthoud Zutphen.

Ik zag een taxi staan en reed daar op af. Ik reed van de stoep af met een forse klap en prompt stond mij scootmobiel stil en kwam niet meer op gang. Die taxi wachtte overigens niet op mij. Ik belde de pechhulp van de ANWB. Over een uurtje zou de Wegenwacht komen. Ik belde de taxi af en zei dat ik weer zou bellen als mijn scootmobiel weer functioneerde. Dat deed hij na ruim een uur. Er was een stekkertje los geschoten.

Ik moest weer een uurtje wachten op de taxi en had de tijd om een broodje te eten. Uiteindelijk arriveerde ik om 16:15 op het bungalowpark waar ik om 10:45 uur had willen arriveren. Jan, Jan en Jan waren er inmiddels al en ook bier en wijn. Het bungalow park beschikt (bleek al gauw) over een uitstekend restaurant, waar we ook de tweede andere avonden gegeten hebben. Mijn gehuurde elektrische fiets was 's ochtends al bezorgd.

Woensdachtochten zouden wij naar Zutphen fietsen. Om het bungalowpark te verlaten moesten we met de fiets om een slagboom heen rijden:

Let ook op dat rekje dat het fietspaadje nog wat versmalde. Ik ben het rijden op een elektrische fiets wel gewend, maar ze reageren niet allemaal op dezelfde manier op het handelen van de berijder. Dat leidde tot mijn val waarbij ik met mijn borstkas op dat rijtje stenen terecht kwam. Het was allemaal wat gevoelig, maar ik fietste dapper mee met mijn reisgenoten. Zo af en toe stopten we bij een kruispunt om de juiste route te bepalen. Elke keer als we weer startten, bleken de gevoeligheid van mijn ribbenkast en de daar ervaren pijn toegenomen.

Bij de lunch in Zutphen besloot ik dat het niet verantwoord was terug te fietsen naar Lochem. Ik nam een taxi. Jan en Jan gingen later de fiets met een auto halen.

De volgende dag (donderdag) fietste ik niet mee, maar heb ik gelezen. De daaraan vooraf gaande nacht had ik tot mijn verwondering nog redelijk goed geslapen. De laatste nacht niet. Ik verliet mijn bed om 03:30 uur en heb aan tafel zitten lezen. Ik had al besloten niet met de trein terug te gaan, maar de gehele weg naar huis met de taxi van Valys af te leggen (voor de billijke prijs van 14 euro's).

De nacht van vrijdag op zaterdag heb ik niet in bed gelegen. Ik heb zo goed en zo kwaad als het ging in een stoel zitten slapen. Maar niet lang. Om 02:00 uur heb ik de huisartsenpost gebeld, met de vraag wat ik het beste kon doen. Er kwam een huisarts die nog wat veranderingen in mijn (pijnstillende) medicatie voorstelde. De benodigde pillen had ik al in huis. En gelukkig heb ik ook nog mantelzorgende zussen.

Was dat verblijf in Lochem nu teleurstellend? Absoluut niet. Jan schreef  in een mailtje: "het was ondanks Evert's malheur toch weer een genoeglijk samenzijn." Waarop Jan reageerde met "Dit genoeglijk samenzijn kan ik bevestigen." Ik ben het geheel met hen eens.


  

TERUG

Gistermiddag kwam ik thuis na enkeke dagen in Lochem doorgebracht te hebben. Het verblijf werd niet geheel wat ik me daarvan had voorgesteld. Dat is een heel verhaal. Daar kom ik nu nog niet aan toe. Dat lees je hier morgen uitgebreid, hop ik.

DIENSTMEDEDELING

De komende woensdag 29/4, donderdag 30/4 en vrijdag 1/5 zal hier geen Beggartalk verschijnen. Straks tegen 8:00 uur komt er een taxibusje van Transvision mij en mijn scootmobiel halen en naar het Amstelstation brengen. Van daar reis ik met de trein via Arnhem naar Zutphen. In Zutphnen staat weer een taxibusje voor me klaar dat mij naar Lochem zal vervoeren. Daar zullen ook Jan uit Gouda, Jan uit Amsterdam en Jan uit Oosterbeek heen reizen. We logeren daar in een bungalow en zullen de dagen daar fietsend door het Achterhoekse landschap doorbrengen. De enige maaltijden die we zelf zullen bereiden zijn de ontbijten. Voor de andere zullen we Achterhoekse horeca aanspreken. Het is niet uitgesloten dat we wel enige alcoholhoudende dranken naar de bungalow zullen brengen voor een nachtmutsje.

FEEST

Ik ben bepaald geen feestbeest, al bezoek ik wel eens een feestje. Afgelopen zaterdag was ik nog in Duivendrecht om de feestelijkheden bij te wonen t.g.v. de 70e verjaardag van een vriend, die ik al ruim 50 jaar ken. Vandaag komen er heel veel mensen naar Amsterdag om Koningsdag te vieren. Het PAROOL schreef: Tijdens Koningsdag zullen honderdduizenden mensen feestvieren in Amsterdam. Sinds 2005 is het aantal bezoekers aan de hoofdstad verdubbeld.

Toen ik na 23 jaar ballingschap in Den Haag weer terug was in Amsterdam, ben ik weer eens, op hun verzoek, met twee zussen en een schoonzus op Koninginnedag de stad in gegaan. Wat ik me vooral herinner was dat het nauwelijks mogelijk was je langs de grachten voort te bewegen. We zijn toen, op mijn voorstel, naar de Westelijke Eilanden gelopen, één van de mooiste stukjes oud Amsterdam, waar verder geen bezoeker te bekennen was.

Vandaag ga ik de deur niet uit. Ik ga mijn koffertje pakken voor een vierdaags bezoek, met Jan, Jan en Jan, aan Lochem en aanpalende slikken en zompen.

WEIGERING

Trouw schreef vrijdag: Wethouder Christianne van de Vijver-Claerhoudt (Nieuw Gemeentebelang) van de gemeente Sluis heeft vandaag een koninklijke onderscheiding geweigerd. Zij heeft het lintje om 'principiële redenen' geweigerd. Er zijn mensen die jarenlang voor iemand zorgen en geen onderscheiding krijgen. Haar eigen prestatie vindt zij in vergelijking daarmee 'minder'. Daarnaast 'heeft ze er niet zoveel mee', wat koninklijke onderscheidingen betreft.

Er worden elk jaar zoveel onderscheidingen uitgereikt, dat je nauwelijks meer kunt zeggen dat zo'n lintje enig onderscheidend vermogen heeft. Sommigen krijgen bijna 'automatisch' een lintje, bijvoorbeeld als je een bepaald aantal jaren minister of kamerlid geweest bent. Ben je een 'gewone' burger die, daarop doelde die wethouder, bijvoorbeeld een groot aantal jaren mantelzorg verleend heeft, dan moet je ook nog eens een behoorlijk netwerk hebben, van waaruit je wordt voorgedragen. Zonder zo'n netwerk zal het de koning echt nooit behagen de brave, hardwerkende burger een lintje te verlenen.

Er zijn nog altijd mensen die het niet kunnen laten, als zij te horen krijgen dat de koning hen een onderscheiding  heeft verleend, een traantje weg te pinken. Nou, de koning heeft echt nog nooit van ze gehoord. Waarschijnlijk heeft zelfs de burgemeester nog nooit van ze gehoord. Een aantal ambtenaren heeft hun naam te horen gekregen en heeft een checklist afgewerkt: ja, deze burger heeft de afgelopen jaren veel betekend voor zijn/haar medemensen. De burgemeester kijkt er nog even naar en stuurt de aanbeveling door. Ergens in Den Haag wordt door andere ambtenaren dan weer beslist of het doorgaat. Uiteindelijk moet de koning een hele rij handtekeningen zetten, om te laetn weten 'dat het heeft behaagd' enz. enz. enz. Moet je daar blij van worden? Moet je daar trots op zijn? Die wethouder "heeft er niet zo veel mee." Gelijk heeft ze.