Ongeloof

"Dan had ik hem niet geloofd." Dat zei Yvonne Smit-Hensens afgelopen zaterdag in 'Rondom 10'. ("Journalistiek discussieprogramma vanuit Amsterdam. Actuele debatten, feiten, meningen en emoties over kwesties die Nederland bezighouden.") Dit programma wordt live uitgezonden door de NCRV.

Ik zou het voorlopig niet meer hebben over paranormaal begaafden, maar rond negen uur zaterdagavond belde mijn jongste zus op dat ik naar 'Rondom 10' moest kijken omdat het over paragnosten etc. ging. Ik zei dat ik daar al genoeg over wist en dat ik geen zin had om ernaar te kijken.

Gisterochtend ging ik naar het zondagochtendconcert in het Concertgebouw. Voor die tijd begon ik niet met iets te schrijven, omdat ik dan middenin zou moeten ophouden. Dus ging ik toch maar, via 'Uitzending gemist', naar 'Rondom 10' kijken. Die Yvonne was in een bijeenkomst geweest met het bekende medium Derek Ogilvie, dat vorig jaar oktober door RTL-weet-ik-veel werd uitgezonden. Een deel van dat programma werd getoond. Yvonne zat al jaren met een brandende vraag: had haar moeder er spijt van dat zij zelfmoord gepleegd had? Derek Ogilvie wist het antwoord: daar had haar moeder spijt van! Daar was Yvonne heel blij mee. Een ook in de zaal aanwezige scepticus, een filosoof verbonden aan de Katholieke Universiteit Brabant, vroeg aan Yvonne wat haar reactie zou zijn geweest als Ogilvie gezegd zou hebben, dat haar moeder er helemaal geen spijt van had. Het antwoord van Yvonne zie je hierboven vet en groot weergegeven. Trek verder je eigen conclusies.

In het programma deed ene Owen Darque twee 'readings'. Owen is een Nederlander en die naam is de naam waaronder hij optreedt, niet zijn echte naam. Met een vrouw had hij voor de uitzending contact gehad. Hij wist dat een haar dierbaar persoon was overleden. In no time wist hij tijdens de uitzending de naam van de overledene. De andere persoon was een willekeurige, niet door Owen, uit het publiek gekozen vrouw. Hij vroeg haar, zonder dat hij het kon zien, een tekening te maken. Daarna vroeg hij haar zich die tekening in haar geest voor te stellen. Toen ging hij tekenen. Hij tekende een simpele kerk. Wat had die vrouw getekend? Precies: een kerk! Maar dat was niet het meest opmerkelijke. Owen vertelde dat hij helemaal geen medium is. Hij zorgt voor amusement. Wat hij kan, zei hij, kan iedereen die dat per se wil, leren. Mediums als Char en Derek Ogilvie zijn daar buitengewoon goed in. Zij verdienen daar bakken met geld mee. Als zij toevallig van gene zijde dingen doorkrijgen die niet in jouw verwachtingen passen, dan doe je hetzelfde wat Yvonne zou doen: gewoon niet geloven. Maar ... eh ... waar was dat medium dan voor nodig?
x

Stereotype

Gisteren was het zestig jaar geleden dat de huidige Duitse Grondwet werd ingevoerd, waarmee de Bondsrepubliek Duitsland een feit werd. Ik ben vier keer voor een paar dagen in Duitsland geweest. Ik zou er niet aan denken er een paar weken door te brengen. Dat heeft niets te maken met het feit dat ik tot de laatsten behoor die zich nog iets van de Tweede Wereldoorlog kunnen herinneren. Dat betreft vooral de Hongerwinter. De suikerbieten, de in water gekookte gort en de 'soep' met bloembollen staan me nog altijd goed bij. Ik weet nog dat de ene boom na de andere uit de straat verdween om te worden opgestookt in kleine kacheltjes. Ook alle houten blokjes tussen de tramrails verdwenen. Mijn vader heeft zijn hele leven in de houthandel gewerkt, dus hout hadden we wel. Mij staat nog bij dat hij in die tijd één of meer spoorwegbiels aan stukjes heeft gezaagd. Dat was geen sinecure, want die dingen worden van vrij hard hout gemaakt.

Ik houd niet van Duitsland omdat ik de taal niet mooi vind. Het landschap spreekt me niet aan en de bouwkunst evenmin: teveel barok en neoclassicisme. Duitsers (m/v) vind ik net zo (on)aardig als Nederlanders, Engelsen, Australiërs, Russen etc.

Voor Trouw was het zestigjarig bestaan van Grondwet en Bondsrepubliek een reden om met een flink aantal achtergrondartikelen te komen. Eén daarvan had als kop: 'Zo gezellig zijn Nederlanders niet'. Johan Reuchlin is een 64-jarige Duitser die met een Nederlandse is getrouwd en in Amsterdam woont. Hij heeft een Duitse gewoonte behouden die in Nederland bevreemdend werkt. Terwijl de Nederlander overal en direct in een kameraadschappelijk toon vervalt, als was de wereld een kroeg, blijft Reuling altijd bij het formele 'u'. Dit is weer zo'n typische stereotypie die op drijfzand is gebaseerd. Ik ben, voor wat dat waard is, een echte Nederlander. Ik ben zelfs Amsterdammer en die zijn, beweerdelijk, nog iets meer vrijgevochten dan rest van de Nederlanders. Merkwaardig genoeg heb ik er heel erg aan moeten wennen dat iedereen maar 'jij' en 'jou' tegen me ging zeggen. Dat iedereen tutoyeren is een vrij recent verschijnsel. Iets meer dan dertig jaar geleden, toen ik bij de Ziekenfondsraad werkte, begon het net in zwang te raken dat een chef zei dat je wel 'jij' en Piet tegen hem mocht zeggen. (Mijn chef heette overigens Joke. Op een totaal personeelsbestand van ruim driehonderd personen, was ik de enige man met een vrouwelijke chef, met wie ik het trouwens uitstekend kon vinden.) Kort daarna ging ik bij de Haagse ziekenfondsen werken. Het was daar nog heel gewoon dat collega's die op één kamer werkten elkaar met 'u' aanspraken. De secretaresse die ik met mijn baas deelde sprak ik aan met 'mevrouw'.

Annette Birschel is een Duits journaliste. Ze woont en werkt al dertien jaar in Nederland. "Zó heel erg gezellig en tolerant zijn de Nederlanders nu namelijk ook weer niet, zegt Birschel, terwijl ze uit haar boek ('Waar zijn de bitterballen?) wat statistieken opdiept. "Vijftig procent van de Nederlander is voor een verbod op softdrugs, 42 procent voor invoering van de doodstraf en 11 procent wil het homohuwelijk afschaffen." Annette is nog geen vijftig en heeft kennelijk geen probleem met dat getutoyeer. Zou dat probleem iets met generatieverschil te maken kunnen hebben en niets met nationale identiteit? Ik vraag het maar.
x

Liefdesleven

Trouw, een kwaliteitskrant, meldt: "Erg jammer om dit te horen." Dat zei Jan Peter Balkenende, minister-president van het Koninkrijk der Nederlanden en politiek leider van het CDA, tijdens de gebruikelijke persconferentie na de wekelijkse vergadering van de ministerraad. Was er weer een bank in nood? Weer een woningcorporatie in de problemen? Veel erger! Zo erg, dat op Hemelvaartsdag Knevel & Van den Brink daar ook aandacht aan besteedden. Mijn god, wat is er in 's hemelsnaam gebeurd? Let op: Yolanthe Cabau van Kasbergen (actrice en presentatrice) doet het niet meer met Jan Smit (zanger), maar met Wesley Sneijder (voetballer). Wouter Bos, vice-premier van het Koninkrijk der Nederlanden en politiek leider van de PvdA zegt desgevraagd: "Eindelijk heeft Wesley weer eens gescoord." André Rouvoet, ook vice-premier en politiek leider van de ChristenUnie is minder frivool: "Vreemdgaan is niet de oplossing." (Om een uitspraak van het Simplisties Verbond te parafraseren: "Als vreemdgaan niet de oplossing is, mag ik dan even horen wat het probleem is?") Wist André wel dat Yolanthe en Jan niet getrouwd waren, maar wel samenwoonden en naar alle waarschijnlijkheid vleselijke gemeenschap (zo heet dat in André's kringen) hadden? Die zongen dus al voor ze de kerk ingingen. Hoe vreemd kun je, vanuit reformatorisch perspectief, gaan als je niet getrouwd bent?

Yolanthe is 24, Jan Smit wordt in december 24 en Wesley Sneijder wordt binnenkort 25. Zal ik Jan Peter, Wouter, André, Knevel, Van den Brink, de redactie van Trouw en de rest van (paling)soapminnend Nederland eens iets, in voor mijn doen wat grove taal, zeggen? Op die leeftijd wordt er tegenwoordig in Nederland links en rechts nogal flink op los geneukt. Op die leeftijd van partner veranderen kun je nauwelijks 'nieuws' noemen. Ik ben aardig wat ouder dan Jan Peter, Wouter, André, Knevel, Van den Brink en de nijvere leden van de redactie van Trouw. Als ik me nou zou opwinden over dat gevoos van Yolanthe en Wesley - en hun leeftijdsgenoten - en Jan een zielenpiet zou vinden (al zou ook hij al eerder buiten de pot gepiest hebben), zou dat redelijk normaal zijn. Maar het zal me een overgrote zorg zijn wat de jongelui van tegenwoordig uitvreten op relationeel terrein, mits ze het vrijwillig en veilig doen.

Ik vind het nog voorstelbaar dat bladen als Privé en Story aandacht besteden aan het liefdesleven van actrices, zangers en voetballers. Er is kennelijk een markt voor. Dat de Telegraaf daar een kop voor over heeft, OK, begrijpelijk. Maar een minister-president die een vraag voorgelegd krijgt over het liefdesleven van enkele specifieke burgers past maar één antwoord: "Geen commentaar." Een zichzelf respecterende krant maakt zelfs van de vraag geen melding.
x

Ontwikkeling

Er wordt wel eens tegen me gezegd: "Wat weet jij veel." Dat hoor ik natuurlijk graag, maar ik ga er niet van naast mijn schoenen lopen. Ik ben gezegend met een redelijk goed geheugen en heb mijn hele leven veel gelezen. Ja, dan blijft er wel eens iets hangen. Anderzijds gebruik ik altijd boekenleggers, omdat ik er nooit in slaag te onthouden op welke bladzijde ik gebleven ben. Hoe dan ook, ik durf te zeggen dat ik een goede algemene ontwikkeling heb. Nu schijnt, op wat grotere schaal, lelijk de klad in de algemene ontwikkeling te zitten

Ik kom hierop, omdat ik gisteren in (de internetversie van) de Volkskrant een artikel las van Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap aan de Universiteit van Amsterdam. Zij schrijft o.a. dit: Spinoza is de uitvinder van spinazie. Een lustrum is een soort kanarie. Nanotechnologie gaat over onderzoek op lijken. Een van de hoofdstromingen binnen de islam heet de Thora. Digitaal betekent dat het op je pc staat. Provinciale Staten zijn 'iets met ministers'. (...) Onze aanstaande managers en directeuren bleken te denken dat de politie wetten maakt. Ze denken dat Amsterdam in de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd is. Tussen Karel de Grote en Napoleon zou slechts een eeuw liggen. De Verlichting is een lamp en een stomme film 'niet leuk'. Evelien schrijft haar artikel naar aanleiding van een onderzoek naar de algemene ontwikkeling van tweede-jaars hbo-studenten. De mooiste mededeling in het artikel vond ik deze: Een vacature voor een docent Nederlands kon niet worden opgevuld, omdat geen enkele sollicitant een foutloze brief had geschreven, vertelde een docent bij Buitenhof. Dat laatste heeft overigens niets met 'algemene' ontwikkeling te maken: die mensen beheersten hun eigen vak niet.

Het is natuurlijk niet voor het eerst dat geconstateerd wordt dat het met de algemene ontwikkeling niet zo best gesteld is. De huidige generatie hbo-ers zal de volgende ook weer slechter opgeleid en minder ontwikkeld vinden. De vraag is (ik bedoel natuurlijk: mijn vraag is): kun je met enige mate van objectiviteit vaststellen wat tot DE algemene ontwikkeling behoort? Moet bijvoorbeeld iedereen uit zijn hoofd weten wat de omtrek van de aarde is, of wat de hoofdstad van Mongolië is? Ik weet nog altijd uit mijn hoofd wanneer de 'Slag bij Poitiers' plaatsvond, waar die om ging en wie de overwinnaar was. Mag ik nou verwachten dat iedere hbo-er dat weet? Hoort het wel bij 'algemene' ontwikkeling? Moet de algemene ontwikkeling van een mbo-er of vmbo-er gelijk zijn aan die van de hbo-er? Er zijn knappe koppen die universitair afstuderen en zelfs nog promoveren, maar buiten hun vakgebied geen zinnige opmerking kunnen maken. Er zijn aardig wat hoog opgeleiden die van mening zijn dat er wel iets zit in wat Geert Wilders beweert.

Als je in de tijd waarin ik mijn hbo-opleiding deed iets wilde weten en niemand in je omgeving kon je het zo vertellen, dan ging je zoeken in een woordenboek of encyclopedie. Eventueel ging je naar de bibliotheek om er een boek bij te halen. Door al die moeite die je ervoor moest doen onthield je het, denk ik, ook beter. Overigens waren er ook toen al genoeg mensen die dachten: laat maar zitten. Als je tegenwoordig iets wil weten ga je googelen. Ik heb de indruk - ik zeg het voorzichtig - dat ik sneller iets vind via Google dan anderen, omdat ik, dankzij mijn algemene ontwikkeling, gerichter kan zoeken. Ik heb zogezegd meer trefwoorden/zoektermen tot mijn beschikking. Daar sta ik mij niet op voor: zonder enige vooropgezette bedoeling is er in de loop der jaren veel feitenkennis blijven hangen.

Ik maak me niet zo veel zorgen over het gebrek aan kennis bij de huidige generatie, noch over die bij toekomstige generaties. Ik maak me veel meer zorgen - en niet pas sinds vandaag of gisteren - over het feit dat veel mensen zonder enige, in ieder geval zonder voldoende, kennis van feiten menen een goed oordeel te kunnen geven over welk onderwerp dan ook. Als een geniaal microbioloog iets zegt over de oorzaak van de Mexicaanse griep, ben ik al gauw geneigd voor waar aan te nemen wat hij zegt. Als diezelfde microbioloog iets beweert over het verband tussen criminaliteit en etnische achtergrond, wil ik graag weten waar hij zijn wijsheid vandaan haalt. Er bestaat geen causaal verband tussen intelligentie en een juist oordeel over alles. Ik denk dat Geert Wilders een intelligent persoon is, maar ik betwijfel of hij een competent arabist, islamoloog of antropoloog genoemd kan worden.

Ik ken maar één tv-rubriek waar echte deskundigen van tijd tot tijd zonder blikken of blozen zeggen dat ze het de vorige dag niet bij het juiste eind hadden: het uitgebreide weerbericht na het NOS-journaal van 20:00 uur. De huidige presentatoren hebben alle vier een afgeronde universitaire studie en een gedegen opleiding in de meteorologie achter de rug, maar zijn niet te beroerd om toe te geven dat ze een inschattingsfout gemaakt hebben. Dat kan te maken hebben met het feit dat iedereen hun uitspraken zonder enige extra moeite kan controleren. "Het zou droog blijven, maar het regende als de pest."

Iedere uitspraak van iedereen - aan de borreltafel, bij de lunch, bij Knevel & Van den Brink, bij Rondom 10, bij Buitenhof, in de krant, in een week- of maandblad, in een boek - is te controleren op feitelijke juistheid. Je moet er alleen wat moeite voor doen. Je komt vaak al een heel eind met "Hoezo?" of "Waarom dan?"
X

Sorry!

Mag ik het vandaag nog één keer over paranormaal gezever hebben? Uit een artikel in Trouw van gisteren blijkt dat er zelfs een vereniging van dit soort warhoofden bestaat: de Spirituele Nationale Unie (SNU), die volgens de oprichter, Jaco Elken uit Toldijk, zeventig leden telt. Dat is vast maar een klein deel van het totale aantal mediums en andere paranormaal begaafden in Nederland, want iedere gek mag zich medium, paragnost, helderziende of astroloog noemen. De SNU staat vierkant achter de openbaringen van Gabriela Gaastra. Nou, dat laat Patty Harpenau, die 'The Secret' in Nederland introduceerde, een methode die beweert dat je je eigen werkelijkheid kunt creëren, niet op zich zitten: "De mail staat roodgloeiend met vragen: ongeruste mensen die antwoorden zoeken op de vraag of het waar is wat mevrouw Gaastra zegt." Het antwoord van Harpenau is duidelijk: Nee. Patty vindt Gabriela "spiritueel arrogant".

Op zich is het bijna hilarisch dat mensen het ene spirituele warhoofd vragen of het andere spirituele warhoofd gelijk heeft: een spirituele/paranormale second opinion. Die Jaco Elken heeft trouwens contact gehad met de dodelijke slachtoffers van Koninginnedag en hen geholpen: "Ze waren woedend, want ze waren uit hun familie weggerukt. U weet toch van bijna-doodervaringen met een tunnel van licht? Nou, daar hebben we hen naartoe begeleid, door ze bewust te maken, op weg naar het licht." Ik dacht altijd dat je die tunnel en dat licht zag als je bijna dood was. Je kan daar immers over vertellen als je toch niet dood gaat. Die mening moet ik dus herzien, tenzij die Jaco gaat beweren dat hij contact met de slachtoffers had tussen het moment dat Karst T. op hen inreed en het moment dat zij overleden. Overigens: Gabriela beweerde dat de overledenen "zelf voor hun lijden hebben gekozen". Waarom zouden ze dan woedend zijn?

Ewald Wagenaar, hoofdredacteur van het spirituele tijdschrift 'Koorddanser' vindt wat Gabriela Gaastra zegt "Pijnlijk gezwam." Nou hoor je het een keer niet van een zure scepticus als ik, maar van iemand die, als het om spiritualiteit en ander vaag gezwam gaat, van de hoed en de rand weet. We hebben ook nog Jackie van de Berkt (bekend van de tv-serie Het Zesde Zintuig) van Stichting Enigma. Die vindt de inzichten van Jomanda betrouwbaar, maar wat ze van de Gaastra-openbaringen moet vinden, dat weet ze niet. "Ze komen me niet heel vreemd voor, maar ik zou eerst eens met Gabriela kennis moeten maken. Kijken of er vibraties zijn." Ik denk dan: als je om een of andere onnaspeurlijke reden de inzichten van Jomanda betrouwbaar vindt, waarom zou je dan niet ook blind varen op de openbaringen die Gabriela ontvangt? Ik zou niet wachten tot er iets ging vibreren.

Die Stichting Enigma verleent trouwens, lees ik op haar website, keurmerken, want: 'Helaas zijn er binnen de branche mensen werkzaam die met de beste bedoelingen niet "begaafd" genoemd kunnen worden.' Ja, vertel mij wat. Ik heb alleen niet zo'n vertrouwen in het oordeel van de ene paragnost over de andere. Als opa 'van gene zijde' doorgeeft dat Piet een bekwaam numeroloog of kaartlezer is, zegt mij dat niet zo veel. De Stichting Enigma noemt zich een "collectief voor paragnosten, mediums en aanverwante beroepsgroepen. Brancheorganisatie voor mensen die werkzaam zijn in de paranormale wereld." Het beroerde is dat ze niet in de paranormale wereld werken, dan hoefde ik mij er niet druk om te maken. Ze werken gewoon in de normale wereld van alledag. Wat kun je, volgens Enigma, o.a. verwachten van een 'psychic medium'? Let op (dit is echt een letterlijk citaat van hun website): "Een goed psychic medium kan via een koffielepeltje waar uw energie in zit, informatie over u te geven en kan dit ook met bijvoorbeeld koffiedik." Het eigentijdse medium kan dit ook met koffiepads (zonder ze open te maken!), behalve die van de Aldi en de Lidl. Ook mediums hebben hun grenzen.
x

Ingewijden

Diverse kranten besteedden gisteren aandacht aan de voormalig Argentijnse Gabriela Gaastra-Levin. Gabriela heeft namelijk een hoogstpersoonlijke kijk op het gebeurde in Apeldoorn op Koninginnedag. Dit zegt zij volgens Trouw over de slachtoffers: Zij hebben zich 'op zielsniveau beschikbaar gesteld' en 'met hun Zijn' de koninklijke familie voor groot onheil behoed. (...) De aanslag in Apeldoorn was volgens Gabriela in feite een collectief inwijdingsritueel waardoor het 'Christusbewustzijn' kan doorbreken, beweert ze. De slachtoffers, die volgens haar voor hun lijden hebben gekozen, noemt zij 'ware Ridders in de Orde van Oranje-Nassau'. Dit zou haar zijn geopenbaard door Jezus, zijn moeder Maria en Maria Magdalena. (Onderstreping toegevoegd.) In deze lijn doorredenerend moet je haast concluderen dat de 3000 slachtoffers van 9/11 ook voor hun dood gekozen hebben.

Het Reformatorisch Dagblad meldde: De plaats van het drama, het kruispunt bij De Naald, is volgens Gaastra een bijzondere. "Daar lopen leylijnen: banen die positieve energie over de aarde vervoeren." Je hebt wel een wichelroede nodig om die lijnen te ontdekken.

Gabriela en haar echtgenoot Reint hebben ook een website. Daar haal ik het volgende citaat vandaan over de rol van de dader en wat Maria Magdalena, Jezus en Maria daarover op 2 mei aan Gabriela hebben geopenbaard: "De persoon in de rol van de dader heeft, hoe ongewenst zijn gedrag vanuit menselijke optiek bezien ook is geweest, vanuit het spirituele ook een bijdrage geleverd aan het ontwaken van het Christusbewustzijn van het Nederlandse volk en van het Koningshuis en heeft zo ook hun onderlinge relatie verstevigd." Zo beschouwd heeft Osama bin Laden ook een nuttige rol gespeeld. Gooi de deuren van de tbs-klinieken wijd open en over een tijdje zijn we als volk compleet verenigd: één volk onder Beatrix, Jezus, Maria en Marie Magdalena. En natuurlijk Gabriela om ons alles uit te leggen.

Gabriela heeft al sinds haar tiende een goed contact met Maria Magdalena. Samen met Reint heeft zij een boek geproduceerd onder de titel 'De Magdalena Code'. (Waar doet me dat nou aan denken?) Daarin staat niets nieuws. Anderen zijn haar voorgegaan in de mening dat de vrouwelijke rol van Maria Magdalena eeuwen lang door de door mannen beheerste kerk is ondergeschoffeld, incl. het door haar geschreven evangelie. Die kerk duidde haar aan als hoer, hoewel ze in feite de vrouw van Jezus was, met wie zij vier kinderen kreeg.

Volgens haar eigen website studeerde Gabriela "medicijnen met de specialisatie psychiatrie en psychotherapie aan de Universiteit van Buenos Aires. Na haar studie begon zij in 1986 een eigen praktijk als antroposofisch arts en psychotherapeute in de Argentijnse hoofdstad. Op dertigjarige leeftijd vertrok zij, na een periode van een half jaar in India, naar Nederland waar zij zich in 1990 vestigde. Ze bekwaamde zich in Chinese geneeskunde, reiki en de Indische geneeswijze Ayurveda. Zij heeft een praktijk als Ayurvedisch arts en psychotherapeute."

Het is ieders goede recht te geloven en/of te beweren dat zhij openbaringen ontvangt van Jezus, zijn moeder Maria en Maria Magdalena. Het is ook ieders goede recht die beweringen te geloven. Het kan ertoe leiden dat je denkt dat 'The Da Vinci Code' op feiten berust. De website van Gabriela en Reint refereert expliciet aan deze thriller. Maria Magdalena herself heeft aan Gabriela geopenbaard: "De auteur speelt op een meesterlijke manier met het verlangen dat elk mens heeft naar het helen van het vrouwelijke. Alle voorvallen uit het boek en de verhaallijn vormen een metafoor voor alle situaties en processen die mensen op Aarde creëren om in contact te komen met hun vrouwelijkheid." Een ontzettende boerenlul als ik is helemaal niet op zoek naar zijn vrouwelijkheid. Ook niet naar zijn mannelijkheid trouwens.

OK, denk je dan, weer zo'n lijp medium met rare ideeën. Maar dit ligt toch wat anders, volgens Trouw: Een aantal grote zorgverzekeraars erkent de esoterische nascholingscursussen van spiritueel medium Gabriela Gaastra. (...) Gaastra wordt als nascholer erkend door de Vereniging van Natuurgeneeskundig Therapeuten (VNT). CZ, Aegon, Achmea, Menzis en Ohra vergoeden de praktijken van de personen die zich 'esoterisch' laten nascholen door Gabriela.

'Esoterie' wordt door Van Dale Online omschreven als "het occulte, wat slechts door ingewijden doorgrond kan worden". Dat de VNT in het gedaas van Gabriela trapt kan ik me nog voorstellen, maar naar mijn mening is het godgeklaagd dat zorgverzekeraars de door jou en mij opgebrachte centen gebruiken voor praktijken die op het occulte gebaseerd zijn. Of moet ik aannemen dat die zorgverzekeraars mensen in dienst hebben die 'ingewijd' zijn en dus die praktijken kunnen doorgronden en op hun (geneeskundige) waarde kunnen schatten? Menzis vindt dat het hen niet aangaat wat Gabriela biedt. CZ is tenminste nog bereid de beweringen van Gabriela over de slachtoffers van Koninginnedag "smakeloos" te noemen.

Een Apeldoornse dominee gaf in Netwerk gisteren de juiste kwalificatie: "Volstrekte nonsens."

PS
In Netwerk bleek gisteravond ook dat grote bedrijven als KPN en overheidsinstellingen als het RIVM en de Raad voor Kinderbescherming gebruik maken van astrologen. Voor 1500 euro krijg je een bedrijfshoroscoop. Voor een paar euro krijg je hetzelfde inzicht van een kruidenvrouwtje. Mijn advies is geheel gratis: gebruik je verstand.
x

Werkelijkheid

Ruim vóór de meteorologische zomer en nog ruimer vóór de 'echte' zomer is bij de publieke omroepen de tv-zomer al begonnen. Gisteravond bleken Pauw & Witteman dus ineens weer veranderd in Knevel & Van den Brink. Ik kan me voorstellen dat Jeroen en Paul wel weer eens een tijdje op een gewone tijd naar bed willen. Maar waarom denken netwerkbeheerders, of hoe die mensen ook heten, eigenlijk dat het Nederlandse publiek tussen elf en twaalf niets anders wil zien dan twee mannen die gesprekken voeren met "gasten uit de politiek, showbizz, cultuur en sport"? Als je toch wat verandert, waarom laat je dan niet, om te beginnen, twee vrouwen gasten ontvangen uit de techniek, de landbouw, de gezondheidszorg en het openbaar vervoer? Je maakt mij niet wijs dat op die terreinen geen spraakmakende gasten te vinden zijn.

Nu is landbouw misschien niet zo'n goed voorbeeld, want die komt al ruim aan zijn trekken. Immers, sinds afgelopen zondagavond kunnen we weer wekelijks genieten van tien boeren die genoeg hebben van het leven in hun eentje op de boerderij. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Het leven in je eentje in een Amsterdams appartementje is al niet alles, maar je wordt in ieder geval niet voortdurend gestoord door geloei, geknor, gekakel of gekraai.

Van alle voorgaande edities van dat populaire programma heb ik af en toe een heel klein stukje gezien. Kennelijk mis ik iets, waardoor het gemankeerde amoureuze leven van tien willekeurige agrariërs me maar niet kan boeien. Ik vermoed dat de populariteit van het programma iets te maken heeft met het aanbod aan en aandacht voor zogenaamde realityprogramma's. Ik heb dat eens gecheckt. Over een periode van vijf dagen (afgelopen zaterdag t/m a.s. woensdag) kon/kan je op Nederlandse zenders tussen 18.00 en 24.00 uur maar liefst 24 realityprogramma's bekijken. Dan heb ik het alleen over realityprogramma's die als zodanig worden aangekondigd. Programma's waarin je klein medisch leed kunt zien, of waarin huizen verbouwd worden heb ik dan nog niet meegeteld.

'Reality' betekent 'werkelijkheid'. Die willen 'we' kennelijk graag zien. Dat wil zeggen: op tv. Als je buren gaan verbouwen geeft dat een tijd lang veel kolereherrie. En als je toch zo begaan bent met alleenstaande boeren, waarom zoek je er niet eens een op? Wat denk jij als je al een tijd in de polikliniek zit te wachten en er gaat weer iemand voor je die van een ladder is gelazerd, zoals je gisteren bij 'Ingang Oost' had kunnen zien? Waarom komen al die knarsetandende polikliniekbezoekers nooit in beeld?

'Reality' is sterk ingedikte werkelijkheid. Een producer of regisseur maakt uit welk stukje van de werkelijkheid je mag zien. Het is ook gemanipuleerde werkelijkheid. Van de vele opnamen die er van die tien boeren gemaakt zijn worden alleen de meest interessante uitgezonden. "Wacht even, IJsbrand, je moet geen arm om haar heupen, maar om haar schouders leggen. En kijk daar een beetje vrolijk bij, Teuntje! This is teevee, baby! Klaar? Actie! Boer zoekt vrouw, scene 251."
x