NEUTRAAL

Hiske Versprille schrijft wekelijks in Het PAROOL een recensie over een restaurant. De rubriek heet Proefwerk. Hiske volgde op 16 november 2013 Johannes van Dam op die faam had verworven met zijn recensies. Ik lees zeker niet alle Proefwerken en als ik dat al doe, doe ik er verder niets mee.

Deze week at Hilke bij Baut Paradijs. Reizend circus Baut is met Paradijs alweer aan zijn vijfde locatie toe. In 2012 begon chef Michiel van der Eerde de pop-up in het oude Paroolgebouw aan de Wibautstraat, sindsdien werden ook een garage, een kantoorpand en de voormalige V&D aan het Rokin aangedaan. De nieuwe locatie is een voormalig gasdistributiestation. Mocht je dat nog niet weten: pop-up is 'in', 'hip', whatever.

Omdat Van der Eerde in al zijn zaken met gerechtjes in tussengerechtformaat werkt, probeert hij steeds andere manieren om de boel te ordenen. Zo zijn de gerechten bij C verdeeld naar bereidingstemperatuur en gingen ze bij de oude Baut per werelddeel. Is dat innovatief of is dat vernieuwend?

Dit is echt eigentijds: Hier is de verdeling verticaal groente, vlees en vis, die op hun beurt weer horizontaal zijn opgedeeld in 'Adam' en 'Eva', met de lichtere gerechten bij Eva en de zwaardere bij Adam. (...) Er is ook een genderneutraal verrassingsmenu, met drie gangen voor €33,50 en vier voor €41,50, maar dat gaat alleen per tafel. (Onderstreping toegevoegd.)

De laatste tijd wordt in de media nogal eens aandacht besteed aan de problemen van transgenders en mogelijke genderneutrale oplossingen daarvoor. Ik kan me niet voorstellen dat er onder transsgenders nu ook al behoefte is aan genderneutrale gerechten in restaurants. Waarom dan deze term ineens in dit verband gebruikt? Gaan we het nu ineens ook hebben over genderneutraal openbaar vervoer? Genderneutrale koelkasten? Genderneutrale fietsroutes?

REANIMEREN

De afgelopen dagen was/is er in diverse media veel aandacht voor het lot van de jonge Ajaxvoetballer Abdelhak 'Appie' Nouri. Het begon met hartproblemen tijdens een  oefenwedstrijd. Na reanimatie op het voetbalveld ging hij naar het ziekenhuis. Inmiddels is bekend dat er sprake is van ernstige hersenschade en dat de kans op herstel nihil is.

Ik moest even terugdenken aan het feit dat ik vrij kort geleden (14 mei om precies te zijn) in het holst van de nacht per ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht met hartproblemen. Het was lang zo erg niet als bij Appie. Ik kon zelf de huisartsenpost bellen en kon zelf de deur opendoen voor de ambulancebroeders. Reanimatie was niet nodig. Mijn hart deed wat raar, maar mijn hersenen bleven voldoende zuurstof ontvangen.

Ik moet er niet aan denken dat ik ooit in een situatie kom dat mijn hersenen te weinig zuurstof krijgen en de kans op herstel nihil is. Ik heb al eens een herseninfarct meegemaakt, een hartinfarct, een TIA en laatst dus dat boezemfibrileren. Ik ben niet constant bezorgd, maar ik houd er wel degelijk rekening mee dat zich nog eens een (ernstig) incident voordoet. Wat ik absoluut niet wil is doorleven met een onherstelbare hersenbeschadiging. Daarom schreef ik al in augustus 2013 dit hier in Beggartalk.

 

Wat krijgen we nu? Ga ik mezelf ineens versieren? Nou, nee. Ik loop, binnen de bebouwde kom,  sowieso meestal niet met ontbloot bovenlijf rond en als ik netjes aangekleed ben, zie je die 'versiering' niet. Die wordt verborgen door poloshirt of sweater. Je ziet wel dat ik een ketting draag. Het is dan ook geen versiering die eraan hangt. Het is een penning met deze mededeling:

Op de achterzijde staat de volgende tekst: "Ik verbied iedereen, onder alle omstandigheden elke vorm van reanimatie op mij toe te passen." Duidelijk, toch? Sinds enkele dagen hang ik elke ochtend die ketting om mijn hals. Dat heeft niets te maken met de recente onverwachte ziekenhuisopnamen. Al enige tijd vóór die opnamen heb ik die niet-reanimeerpenning aangevraagd bij de NVVE.

Mocht mij iets overkomen, dan zal ik daar niet erg lang mee moeten leven. Appie is pas 20. Hij en zijn directe omgeving zullen waarschijnlijk nog jaren moeten leven met de gevolgen van zijn hartfalen. Hoe blij moeten we zijn dat de moderne gezondheidszorg ons steeds weer in leven weet te houden?
 

BURGEMEESTER

Als ik de Volkskrant moet geloven is de kans groot dat onder het volgende kabinet de (door de burgers) gekozen burgemeester een feit wordt. De daarvoor benodigde wijzing van de Grondwet is al door de Tweede en Eerste Kamer aangenomen, maar er moet nogmaals over besloten worden en dan is, zowel in de Tweede als de Eerste Kamer een tweederde meerderheid van stemmen nodig voor aanname van het voorstel.

Volgens mij is een ruime meerderheid van de bevolking vóór een gekozen burgemeester. Waarom eigenlijk? Wat verwacht men dan van die burgemeester? Waarom zou alles beter gaan in een gemeente, als de burgemeester gekozen is?

Wat zijn momenteel de taken van de burgemeester? Die vond ik bij www.burgemeester.nl:

"De burgemeester heeft vele rollen en bevoegdheden. Zo is de burgemeester voorzitter van het college van burgemeester en wethouders en van de gemeenteraad.

De burgemeester ziet toe op de tijdige voorbereiding, vaststelling en uitvoering van het gemeentelijke beleid. Daarnaast heeft hij ook eigen inhoudelijke taken met name op het terrein van openbare orde en veiligheid en is hij opperbevelhebber bij crises, rampen en zware ongevallen. Hij ziet voorts toe op een goede samenwerking met andere gemeenten en overheden. Voor veel mensen is de burgemeester het gezicht van de gemeente."

De benoemde burgemeester is in principe geen politicus, maar een bestuurder. Als we de burgemeester gaan kiezen, verwachten we iets van hem/haar. Zhij zal een programma hebben en willen uitvoeren. Maar we hebben ook de gemeenteraad gekozen. Een aantal partijen, in principe een meerderheid, hebben ook een programma. Wat als de programma's van de burgemeester en van de meerderheid van de raad niet overeenkomen of zelfs tegengesteld zijn? Wat doen we als de gemeenteraad de burgemeester weg wil hebben? Die zegt: 'Niets mee te maken. Ik ben door de burgers van deze gemeente, niet door jullie, gekozen.' En wat moeten de burgers doen, als ze er al gauw achter komen dat die burgemeester toch niet zo goed is als ze bij zijn/haar verkiezing dachten, misschien zelfs een prutser is?

Als we al jaren de gekozen burgemeester kenden, was Eberhard van der Laan dan ook burgemeester van Amsterdam geworden en Ahmed Aboutaleb burgemeester van Rotterdam? Hoeveel burgers van die steden zijn het (nog) oneens met hun benoeming?

Ik hoef niet zo nodig de opvolger van Van der Laan te kiezen.

VADERSCHAP

In de Volkskrant stond een aardig artikel onder de titel Wat betekent 50 zijn voor een man in Nederland? Het was geschreven door Bahram Sadeghi, die op zijn achttiende van Iran naar Nederland kwam. Hij wordt in oktober 50 en sprak met Jan Latten, hoofddemograaf bij het CBS en bijzonder hoogleraar sociale demografie aan de UvA. Er kwamen allerlei onderwerpen aan de orde, maar wat mij het meest opviel was: Van de in totaal 172.522 mannen die in 2016 (opnieuw) vader werden, waren er bijna 2.500 ouder dan 50.

Ik heb nooit het voorrecht genoten vader te worden/zijn (als het tenminste een voorrecht is, geen idee). Boukje en ik hebben het er uitgebreid over gehad of we wel of niet kinderen wilden hebben. Volgens ons hadden zowel het niet als het wel hebben van kinderen voor- en nadelen die redelijk tegen elkaar opwogen. Dus besloten we dat we de natuur maar zijn gang te laten gaan: Boukje stopte met de pil. Ik besloot dat ik niet de geringste kans wilde lopen dat ik na mijn veertigste alsnog vader zou worden. (Kort na mijn veertigste heb ik een vasectomie laten uitvoeren.)

Toen na een jaar of drie zich nog nooit nageslacht had aangekondigd leek het ons verstandig daar eens een deskundige naar te laten kijken. Al gauw bleek dat het zo niet geheel, dan toch vrijwel geheel was uitgesloten dat we kinderen zouden krijgen. Er kon nog van alles uitgeprobeerd worden, maar daar hadden we geen behoefte aan. We hadden het idee dat we zonder kinderen best gelukkig zouden kunnen worden. (Achteraf gezien hadden we dat helemaal juist.)

Dat was een wat lange inleiding voor waar ik het eigenlijk over wil hebben: waarom willen oudere mannen die een nieuwe (jongere) partner krijgen met deze partner ook een kind hebben? Willen ze aantonen dat ze nog een 'echte vent' zijn? Dat lijkt me sowieso behoorlijk infantiel. Fungeert het kind als 'bevestiging' van de kwaliteit van de relatie? Ik ben niet de maat van alle dingen, maar ik heb, samen met Boukje, aangetoond dat je zonder kind een kwalitatief zeer goede relatie kunt hebben. Daar heb je geen kind voor nodig. Het lijkt me overigens voldoende te zijn aangetoond dat kinderen geen garantie zijn voor een duurzame relatie. Moet de vrouw op die manier 'bewijzen' dat ze echt bij hem wil horen? Een vrouw die met die opstelling van haar partner geconfronteerd wordt moet nog eens heel goed nadenken. Die man mag zich ook afvragen waar hij mee bezig is.

GRILLBURGER

Als ik in de stad ben en ik heb trek in een hapje, zal dat meestal een tosti worden, maar een ouderwets broodje halfom ga ik ook niet uit de weg. Uiteraard neem ik ook wel eens een haring, beter gezegd: twee haringen, want ik weet uit ervaring dat als ik één haring op heb, ik er nog een wil en op z'n Amsterdams, dus in stukjes gesneden, met zuur en een prikkertje met een vlaggetje.

Het is al weer een paar jaar geleden, dat ik voor het laatst een patatje heb gegeten en nog langer dat ik uit de muur van FEBO een kroket heb gehaald. Ik wantrouw die muur enigszins. Volgens mij heerst daar een temperatuur die bacteriën ideaal vinden. Ik weet vrijwel zeker dat ik ongelijk heb, want ik kan me absoluut niet herinneren dat zich ooit een oorzaak van voedselvergiftiging bij de FEBO heeft voorgedaan. Maar toch, mag ik ook eens een, vrij onschuldig, vooroordeel hebben?

Hoe kom ik nu weer op de FEBO? Dankzij Hans van der Beek (doet elke dag verslag van feesten, presentaties en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: de veertigste verjaardag van de grillburger.) in Het PAROOL:

Een hoop mensen weten dat niet, maar er loopt een schisma door de stad - nog eentje.

De Febogrillburger.

Hans stelde vast dat het de geboren Amsterdammers zijn die hun grillburger als een heilige graal beschermen. Het is de import die er de neus voor ophaalt. En sterker nog: die hele Febogrillburgersekte zweert ook meteen bij het Febokalfskroketje.

Nu ben ik een geboren Amsterdammer en ik heb er inmiddels ruim 70% van mijn leven gewoond, maar het bestaan van de FEBOgrillburger was mij totaal onbekend. Ik weet ook niet of ik er ooit een kalfskroketje heb gegeten. Los daarvan lijkt het me absolute onzin, dat Amsterdammers de FEBOgrilburger als de heilige graal zouden beschouwen.

In 'mijn' winkelcentrum bevindt zich een FEBO, maar wel aan de ene korte zijde van het winkelcentrum. Ik kom niet vaak in de buurt, want AH, waar ik mijn dagelijkse boodschappen doe, bevindt zich aan de andere korte zijde, hemelsbreed een kleine 350 meter uit elkaar.

Moet ik toch een keer mijn vooroordeel opzij zetten en die FEBOgrillburger gaan proberen?

RENDEMENT

Ik heb er weer een woord bijgeleerd dat (nog?) niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal is opgenomen: verkamering: 'Door de lage rentestand kopen steeds meer mensen een pandje om kamers te verhuren', zegt wethouder Jeroen Hateboer (VVD) uit Enschede.' Schrijft de Volkskrant.

Het is in steden met een universiteit voor studenten altijd moeilijk geweest om woonruimte (meestal één kamer en gemeenschappelijk gebruikte keuken, badkamer en toilet) te vinden. Meestal is die woonruimte ook nog behoorlijk duur.

Mensen die nog zoveel spaarcentjes hebben dat ze die rendabel willen en kunnen maken, zetten dat niet meer op  een spaarrekening, want dat levert nauwelijks meer iets op. Ze gaan beleggen. Dat kan in aandelen en obligaties, maar eigentijdser is een huis kopen en dat per kamer verhuren. Voor kamerzoekende studenten kan dat fijn zijn, maar dat geldt niet voor iedereen, met name niet voor omwonenden: Feestjes op doordeweekse dagen tot diep in de nacht, een peloton aan fietsen op de stoep of de permanente aanblik van stapels bierkratten. (...) Als een gezin daardoor het straatbeeld ziet veranderen is dat niet prettig. Die huizen zijn niet ingericht op groepen studenten of Poolse arbeidsmigranten, dus ontstaat er overlast.

Ik zie nog een gevaar: mensen die geld beleggen willen graag een zo hoog mogelijk rendement van dat geld. Hoe hoger de huur (per kamer)  en hoe lager de kosten (voor onderhoud bijvoorbeeld), hoe beter. De Landelijke Studentenvakbond is bang dat het zorgt voor nog meer schaarste. 

CONCURRENTIESTRIJD

In Amsterdam zijn meer fietsen dan Amsterdammers. Niet zo vreemd, want de beste (en vaak snelste) manier om je binnen de stad van A naar B te begeven is fietsen, als je tenminste een ervaren fietser bent en ervaren bent in het fietsen in Amsterdam. Ben je dat niet, dan ben je een gevaar voo jezelf en voor anderen.

In de tijd van de Kabouters was er het Witte Fietsenplan. De bedoeling was dat er overal in de (met name binnen)stad witte fietsen zouden staan, die iedereen gratis kon gebruiken en overal achtergelaten konden worden. Het plan ging niet door. Alleen op de Hoge Veluwe kun je nog steeds gratis en toch voor niets gebruik maken van witte fietsen.

Inmiddels, las ik in Het PAROOL, heeft Flick Bike duizend fietsen over de stad verspreid geplaatst. Die mag iedereen gebruiken, maar niet voor niets. Je betaalt € 1,00 per 30 minuten. Je huurt en betaalt voor de fiets via een app. Met die app kun je ook, dankzij gps, zien waar zich de dichtstbij zijnde bike bevindt. Je kunt die fiets meteen reserveren. Je moet hem dan we binnen tien minuten oppikken.

Deze week bleek ook oBike uit Singapore de ambitie te hebben om Amsterdam van nog eens duizenden fietsen te voorzien. (...) De hevige concurrentiestrijd - dit voorjaar verscheen het Deense Donkey Republic al in de stad - is hiermee in Amsterdam een nieuwe fase ingegaan. De gemeente, die flink investeert in het ruimen van niet-gebruikte fietsen, ziet alle nieuwe tweewielers met lede ogen aan. Wegknippen en ­afvoeren ligt juridisch toch wat ingewikkeld, bleek onlangs.

Bij die Denen moet je vooralsnog na gebruik de fiets terug brengen naar de plek waar je hem hebt opgepikt. Lijkt me niet handig.

Op zich is elke maatregel om het gebruik van de auto te voorkomen de moeite van het proberen waard. Ik ben benieuwd of dit een succes wordt. Ik heb zo mijn twijfels. Veel mensen gaan nogal slordig om met gebruiksvoorwerpen die niet duur en niet hun eigendom zijn.