FOBIE

In de Dikke van Dale heb ik weer eens opgezocht wat een fobie is: angst­be­klem­ming die in bep. om­stan­dig­he­den of te­gen­over bep. voor­wer­pen kan op­tre­den, zon­der dat er een zicht­ba­re oor­zaak voor de angst be­staat, schijn­baar ir­reë­le angst. Wie lijdt aan islamofobie is dus bang voor de islam, zonder dat daarvoor een zichtbare oorzaak is.

In de Volkskrant las ik een commentaar dat als volgt begon: Treed hard op tegen anti-islamitisch geweld, maar erken islamofobie niet als aparte discriminatiegrond. Het schijnt dat een eerbiedwaardige instelling als het College voor de Rechten van de Mens van mening is, dat islamofobie wèl een aparte discriminatiegrond moet worden.

Achtergrond van de discussie is de toename van geweld tegen moskeeën en andere islamitische instellingen (...) Bedreiding, bekladding, stenen door de ruiten, brandstichting, varkenskoppen op de stoep, het gebeurt allemaal. Dat is geen fobie meer, dat is gewoon overtreding van de wet. Het is een uitvloeisel van discriminatie wegens godsdienst. Dat wordt al verboden in artikel 1 van onze Grondwet. Homofobie wordt ook niet apart genoemd.

Je mag homo's viezeriken vinden, moslims engerds, joden geniepig, gehandicapten lastig, als je het maar laat bij die achterlijke mening en er geen gewelddadige achties aan verbindt of anderen daartoe oproept. Als we van alle tegen mensen gerichte fobieën een discriminatiegrond gaan maken wordt artikel 1 wel heel erg lang. Dat is al duidelijk genoeg: discriminatie op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

OUD

In Kassa werd afgelopen zaterdag ruim aandacht besteed aan he verdwijnen van 'De Blauwe Envelop'. Je mag niet van ouderen verwachten dat ze zomaar overstappen op digitaal aangifte doen en de aanslag ontvangen.

Hou oud moet je zijn om te mogen zeggen dat meedoen met al dat digitale gedoe van jou niet meer gevraagd mag worden? Ik heb helemaal niets met Facebook, Twitter, smartphones, Instagram, WhatsApp en Skype en wat voor 'sociale' toepassingen er nog meer zijn in de digitale infrastructuur. Maar ik heb wel een pc (laptop), een tablet en een (domme) mobiele telefoon. Ik heb ook een eigen website en schrijf al jaren dagelijks een weblog. Ik doe aan telebankieren sinds de Postbank met girotel begon. Betalen doe ik zelden meer met echt geld. Ik gebruikte al een PDA toen 'iedereen' nog een papieren agenda gebruikte. Ondanks alle bezwaren die je ertegen kunt hebben, ben ik een groot voorstander van de OV-chipkaart.

Kortom, ik ben over 10 dagen 77 jaar oud, dus niet zo piep meer, maar ik ga het digitale leven niet uit de weg. Sterker nog, ik was er redelijk vroeg bij. In 1983 (twee jaar na de introductie van de eerste IBM-pc, nog zonder harde schijf) schafte ik een homecomputer aan en twee jaar later mijn eerste pc, met een harde schijf met een capaciteit van wel 20 mb. Al vrij snel had ik een modem, waarmee ik contact maakte met een vriend, gewoon via de telfoonlijn, niet via Internet, dat toen hier bij het grote publiek nog niet bekend, laat staan in gebruik was. Sinds ergens het midden van de negentiger jaren van de vorige eeuw maakt ik daadwerkelijk gebruik van het Internet.

Ik ben echt niet het type dat overal als het eerste bij is, geen trendsetter. Maar ik vind ook dat je niet moet zeuren over nieuwe ontwikkelingen, dat je het allemaal niet kunt bijhouden. Veel van wat nu normaal is, werd in mijn jeugd beschreven in science fictionverhalen. De eerste stoomstrein werd als goddeloos beschouwd. Mijn ouders hebben de introductie van de radio nog meegemaakt, mijn generatie die van de tv. Dat iemand een draadloze telefoon gebruikte zag je 'vroeger' aan de tweede antenne op zijn auto. Die dingen werden in een soort koffer meegedragen. Nu heeft, geloof ik, ieder basisschoolkind zo'n apparaatje op zak en niet om alleen maar te telefoneren.

De oudjes moeten gewoon mee blijven doen.

PRIVACY

Hier in Nederland hoor je dat ook wel eens: 'Bescherming tegen terrorisme is belangrijker dan bescherming van de privacy.' Ook als het om het oppakken van pedofielen gaat, willen we regeltjes die we heel normaal vonden toen alles nog niet digitaal was (denk aan het briefgeheim), wel een beetje versoepelen. Als je gisteren naar Beatrice de Graaf hebt gekeken en geluisterd, heb je de oude beelden van Dries van Agt gezien, die naar aanleiding van de treinkapingen zei het onvoorstelbaar te vinden (of woorden van gelijke strekking) dat de overheid het telefoonverkeer van alle Molukkers zou gaan afluisteren, om zo tijdig te weten dat er weer een kaping gepland was.

In de Volkskrant las ik: De Amerikaanse president Barak Obama vindt dat smartphones toegankelijk moeten zijn voor de overheid. Hij riep vrijdag tijdens het South by Southwest festival in het Texaanse Austin op om mobiele telefoons op een zodanige manier te fabriceren dat dit mogelijk is. HIj vindt dat er een balans gevonden moet worden tussen rechten en risico's. Wanneer toegang tot persoonlijke gegevens nodig is om een terroristische aanslag te voorkomen of in het geval van belastingontduiking, dan moet het mogelijk zijn dat de overheid die gegevens kan inzien, meent de president. Hier zullen ook veel mensen dat een goed idee vinden. Ik behoor niet tot die mensen.

Ik heb hier al eerder geschreven dat naar mijn mening wetgeving er allereerst is om de burger te beschermen tegen een al te machtige overheid. Nu vrijwel iedereen een smartphone heeft kan de overheid desgewenst zien waar we geweest zijn, met wie we contact hebben gehad, wat we denken, wat we doen en wat we van plan zijn te gaan doen. Het meeste daarvan is allemaal in overeenstemming met de wetten van ons land, dus waarom zou de overheid dat niet mogen weten? Zo'n vijftig jaar geleden hield de overheid, via de BVD (de voorganger van de AIVD) bij wie er lid was of sympathie had voor de CPN. De CPN was een wettige organisatie met vertegenwoordigers in ons parlement, maar het was voor CPN'ers heel moeilijk, zo niet onmogelijk, een baan bij de overheid te krijgen. Neem van mij maar aan dat onze overheid nu al dingen over medeburgers bijhoudt, die ze helemaal niet mag bijhouden. Oké, dat zijn (potentiële) slechteriken, dat ben jij met de overheid eens.

We hebben nu nog (?) een redelijke nette overheid, maar stel je nou eens voor dat we een meerderheid in ons parlement krijgen die wetten aanneemt die een minder nette overheid zou kunnen gebruiken ten nadele van jou of die jij volledig verwerpelijk vindt?

Willen jullie meer of minder mensen met zorg- en huurtoeslagen  in dit land?
MINDER! MINDER!
Dan regelen we dat.

PROTESTEREN

Toen ik nog wat jonger was - en goed ter been - ging ik wel eens protesteren, vooral tegen kerncentrales en kernwapens. Ik heb einden gelopen, in de modder gekampeerd bij Dodewaard, traangas over me heen gekregen. Ja, toen moest je er nog wat voor doen!

Als je tegenwoordig meent ergens een misstand waar te nemen, maak je daar melding van op Facebook, kondig je aan welke actie je daartegen denkt te ondernemen en roep je anderen op steun te betuigen. Voor je het weet heb je genoeg steun verzameld voor een referendum.

Het dus dus heel makkelijk geworden om stem te geven aan je steun voor een actie. Een simpel klikje op je pc, tablet of smartphone is voldoende. Zo vonden meer dan 20.000 studenten het een prima idee tijdens de spits massaal gebruik te maken van de trein, om zo te protesteren tegen de plannen van de NS om ht treinreizen tijdens de spits door studenten  te ontmoedigen. In 'mijn tijd' zouden die studenten ook naar de stations zijn getogen, maar nu kwamen er in feite niet veel meer dan twintig van die ruim twintigduizend boze studenten opdagen. Protesteren is wel heel makkelijk geworden.

KLEUREN

Een wervende tekst bij bol.com:
Kleurboeken voor volwassenen
Dat kleuren weer helemaal hip is, is je vast niet ontgaan. Maar wist je dat er elke maand nieuwe kleurboeken uitkomen? En dat er ook verschillende thema's zijn zoals mandalakleurboeken en zentanglekleurboeken? Wij hebben alle kleurboeken voor je op een rij gezet, laat je snel inspireren door het enorme aanbod!

Het was mij dus volledig ontgaan, waarschijnlijk omdat ik niet in hippe kringen verkeer. Ik kwam hierop omdat in de Volkskrant de volgende kop zag:
Luxe kleurpotloden zijn nauwelijks aan te slepen

Het is al bijna anderhalf jaar dé manier om, binnen de lijntjes, te onthaasten. Kleuren is gemakkelijk, zo is het idee, het herinnert aan een onbezorgde kindertijd waarin de klok nog geen levens regeerde.

Ik vond in mijn kindertijd kleuren al een zeer onboeiende bezigheid. Dus als ik al zou willen onthaasten, is het inkleuren van bestaande tekeningen niet de bezigheid die ik zou uitkiezen. Gaan volwassen mensen dat nou doen omdat ze het echt leuk vinden, of omdat het hip, 'the thing to do' is? Dan zijn er ook nog mensen die bereid zijn € 250,00 neer te tellen voor een kleurpotlodenset met wel 108 verschillende kleuren.

Je hoeft het echt niet bij kleurpotloden te laten. Bij www.kleurboek-voor-volwassenen.nl zag ik:

Stiften & pennen voor volwassenen

Naast kleurpotloden voor volwassenen worden stiften en pennen voor volwassenen steeds populairder. Het kleuren met stiften vereist een andere discipline op het gebied van kleuren en geeft een compleet ander resultaat. Vaak horen wij dat de afwisselen van het gebruik van potloden en stiften voor volwassenen erg leuk is. Bekijk gerust ons assortiment stiften voor volwassenen en kleurboek voor volwassenen eens.

Het zal niet lang meer duren of ze gaan ons vertellen dat het inkleuren van kleurboeken voor volwassen 'kunst' is: iedereen is kunstenaar. Ik ben gelukkig niet zo gauw geïnspireerd.

HUILEN

DWDDrrrrr doet heel veel aan popmuziek en vaak op een zeer irriterende wijze. Zoals gisteren, toen aandacht werd geschonken aan het overlijden van 'de vijfde Beatle', Sir George Martin. Martin was niet alleen de producer van de Beatles, maar ook van veel andere popmusici en dat liet Matthijs even zien/horen: in een tijd van misschien één minuut hoorde je, en dat doet hij vaker, fragmenten van een stuk of tien bekende nummers. Je hoort dus een stukje van een nummer, dat smaakt naar meer, maar dan hoor je al weer het volgende nummer.

Goed, gisteren ging het dus (ook) over de Beatles en die hebben heel wat aardige nummertjes ten gehore gebracht. Vandaag wil ik zo'n nummer laten horen. Niet in een uitvoering van de Beatles zelf, maar een 'cover'. Soms zijn covers beter dan het oorspronkelijke nummer. Hier gaat het om 'When  my guitar gently wheeps' van George Harrison. Hij doet zelf wel mee, maar de 'hoofdrol' wordt gespeeld door de veel betere gitarist Eric Clapton.

Deze uitvoering vond plaats 1971, tijdens het 'Concert for Bangldesh'. Het was het eerste grote benefietconcert, ten behoeve van de bevolking van Bangladesh, die leed onder de gevolgen van een bevrijdingsoorlog, waarbij ze zich afscheidde van Pakistan, en van een tropische cycloon. Er waren honderdduizenden slachtoffers. Ik heb de film van het concert destijds gezien in de Cineac in de Reguliersbreestraat. Later kocht ik de daarvan gemaakte dubbel-lp en nog weer jaren later de dvd, die ik nog wel eens afspeel.

0

Vandaag heb ik niets te melden.