GRATIS

Stel je even voor: een supermarkt maakt reclame met "Gebruik van winkelmandjes en -wagentjes is gratis". Natuurlijk zou het te gek zijn als je daarvoor zou moeten betalen. Beter gezegd: het zou te gek zijn als je daarvoor apart zou moeten betalen. Je betaalt er immers wel degelijk voor, zoals je ook betaalt voor de caissières  en de vakkenvullers, de aiconditioning en wat voor kosten er nog meer gemaakt worden om de tent draaiende te houden, zodat jij je dagelijks benodigde spullen daar kunt aanschaffen. De eigenaar telt al die kosten en de inkoopkosten van de productenbij elkaar op en gooit daar een percentage bovenop. Dat is zijn winst. Hij kan die zo hoog mogelijk maken als hij zelf wil, maar als hij die te hoog maakt, zal hij geen klante krijgen of ze verliezen.

Webshops schermen ook graag met 'gratis': de producten worden 'gratis' thuisbezorgd, je kunt ze 'gratis' retourneren. Bij alle grote brillenboeren krijg je tegenwoordig 'gratis' een tweede bril. Geloof jij - of trap jij - daar nog steeds in?

AMSTERDAM

In Amsterdam vinden 'ze' dat er te veel massatoerisme naar (de binnenstad van) Amsterdam komt. De toeristen, vooral die uit de verweglanden, moeten ertoe gebracht worden hun vertier ook eens buiten Amsterdam te zoeken. Amsterdam Marketing had daar wel ideeën voor: Zandvoort werd 'Amsterdam Beach', het Muiderslot werd 'Castle of Amsterdam'. In Zondag met Lubach werd dit idee wat verder doorgetrokken: de Hunebedden werden de 'Amsterdam Stones', de Waddeneilanden werden de 'Amsterdam Islands', de Noord-Zuidlijn werd verder naar het zuiden doorgetrokken en stopte bij de stations Amsterdam-Brussel en Amsterdam-Artis-Krugerpark.

Komende zaterdag vindt weer de Canal Pride  plaats. Die zal, zoals gewoonlijk weer een grote massa toeristen trekken NAAR HET CENTRUM VAN AMSTERDAM.  De Canal Pride is de feestelijk afsluiting van de een week durende Gay Pride.

O nee, wacht even, dat zeg ik verkeerd. Wat las ik gisteren in Het PAROOL? Duizenden mensen hebben zaterdag in Amsterdam meegelopen in de Pride Walk, een demonstratieve optocht waarmee de jaarlijkse Pride Amsterdam (voorheen Gay Pride) wordt afgetrapt. (Onderstreping toegevoegd.) Alles 'Amsterdam' noemen moest ertoe leiden dat er minder mensen naar Amsterdam zouden komen. De Pride Amsterdam had dus niet in Amsterdam moeten plaatsvinden, maar - ik noem maar een buitenplaats - Biddinghuizen. Die Canal Pride had dan als Lake Pride op het Veluwemeer kunnen plaatsvinden. Kunnen de mensen uit de Bible Belt zich ook eens van dichtbij ergeren aan dat zondige gedoe.

TRUCJES

Een dag of tien geleden schreef ik over smartphones die niet langer onder de inboedelverzekering zouden vallen. Ik eindigde met het uitspreken van de vrees dat volgend jaar de smartphones niet meer onder de reisverzekering zouden vallen.

In het NOS-journaal hoorde ik iemand uit het verzekeringswezen zeggen dat tegen de tijd dat er een nieuwe smartphone op de markt komt, er opvallend veel smartphones in toiletten bleken te vallen en daardoor beschadigd/onbruikbaar raakten.

In de Volkskrant las ik dat verzekeraars 'een trend ziet ontstaan' waarin 'steeds meer jongeren' proberen via een valse claim iets van de kosten van hun verre vakantie 'terug te verdienen'.

Het zijn natuurlijk echt niet alleen jongeren die verzekeringsfraude plegen.  Verzekeringsfraude is waarschijnlijk net zo oud als het verzekeren zelf. Het lijkt natuurlijk aardig een hoop geld te krijgen, zodat je iets nieuws kunt aanschaffen, maar  in de praktijk schiet je er geen cent mee op: hoe meer de verzekeringsmaatschappijen moeten uitbetalen, hoe hoger de premie wordt. Dat jij meer premie moet betalen vind ik best, als jij door fraude voor die premiestijging hebt gezorgd, maar ik wordt enigszins pissig als ik aan jouw 'slimme' trucjes moet meebetalen.

KATTEN

Grote kans dat u het katteninterview dat Eva Jinek vrijdag hield met PVV-leider Geert Wilders heeft gezien. Ruim een miljoen Nederlanders keken. Dat schreef collumniste Seada Nourhussen in Trouw. In het vervolg van de column toont ze de volgende tweet van haar hand:

Het lijkt me duidelijk: Seada vond het niet zo'n goede zet van Eva om zo'n 'lief' beeld van Wilders te schetsen.

Ik heb dat programma gezien. Onderdeel daarvan was een kattenspecial. Er waren ook katten aanwezig, bijvoorbeeld die van Jord Kelder. Eva zelf houdt ook van katten en heeft er twee. Ik kan daar inkomen. Ik houdt ook van katten en heb er ook twee gehad, de ene zestien, de andere achttien jaar. Wilders was niet aanwezig bij het studiogesprek; Eva was bij hem en zijn katten op bezoek gegaan.

Wilders heeft twee katten, uit het asiel. Daarvoor had hij drieëntwintig jaar drie katten uit hetzelfde nest. Hij vertelde hoe hij een daarvan had laten inslapen op de ochtend van de dag van de Algemene Beschouwingen. Moest dat tot ontroering leiden?

Eerlijk gezegd voelde ik me ook wat ongemakkelijk bij dat  gesprek met Wilders. Hij is nauwelijks te bewegen tot interviews en aan talkshows doet hij ook niet graag mee. Maar aardig overkomen via zijn katten wil hij wel. Als ik Eva was geweest, zou ik een andere keus gemaakt hebben.

DEELFIETSEN

"Ik ben benieuwd of dit een succes wordt. Ik heb zo mijn twijfels." Dat schreef ik hier ruim twee weken geleden. Ik had het over al die fietsen die door diverse bedrijven over de stad verdeeld zijn en die iedereen met behulp van een app tegen betaling mag gebruiken. Dat lijkt een mooi idee, maar in Het PAROOL lees ik: Deelfietsen die onbeheerd op straat staan, lijken kort na de introductie hun langste tijd alweer te hebben gehad. Amsterdam werkt aan strenge regelgeving om het fenomeen in te perken. De meeste problemen worden veroorzaakt door de fietsen die overal achtergelaten kunnen worden volgens het zogenaamde freefloating-concept. Op sociale media zijn al foto's verschenen van opzettelijk onklaar gemaakte deelfietsen, uit wraak. Want anders dan in de meeste steden heeft het gros van de bewoners al een fiets, de deelfietsen zijn vooral interessant voor toeristen.

Ook de gemeente is niet blij met het fenomeen, want die was de laatste jaren juist druk de duizenden zwerffietsen uit de overvolle fietsenrekken te verwijderen.

De bedrijven die de fietsen verhuren zijn buitenlandse bedrijven. Die komen uit landen waar de fiets vooral om sportieve en/of recreatieve redenen gebruikt wordt. In Nederland is het een veel en dagelijks gebruikt vervoermiddel, dat vooral in de stad zijn waarde bewijst. In Amsterdam zijn meer fietsen dan Amsterdammers. Veelvuldig gebruik van de deelfietsen door Amsterdammers ligt dus niet voor de hand.

Buitenlanders aanmoedigen te gaan fietsen is ook niet slim. Misschien zijn ze een beetje gewend aan fietsen, maar fietsen in Amsterdam is een compleet andere tak van sport. Toeristen moeten zeker niet het voorbeeld van Amsterdammers volgen, want op de fiets zijn dat anarchisten. Onder elkaar regelen ze het nog wel, maar buitenstaanders moeten zich daar niet tussen voegen.

AANSLAG

In het Zwitserse Schaffhausen gaat een man met een kettingzaag een kantoorgebouw binnen en verwondt vijf mensen, van wie twee ernstig. In het NOS-journaal, waarin hiervan melding werd gemaakt, werd ook gezegd: "Volgens de politie gaat het niet om een aanslag." Goh, fijn, gelukkig maar! Maar als het geen aanslag was, wat was het dan wel?

Er zijn de laatste tijd nogal wat mensen, soms de verkeerde, gedood in/door het criminele milieu. Waren dat ook geen aanslagen? Nee, dat waren afrekeningen.

Als er binnen een relatie/gezin/familie doden vallen, gaat het om moord/doodslag in de relationele sfeer.

Als de Amerikaanse luchtmacht bij het uitschakelen van twee IS-sluipschutters ook honderd burgers doodt (Dat is echt gebeurd!) is dat collateral damage.

De benaming 'aanslag' lijkt tegenwoordig uitsluitend gebruikt te (mogen) worden voor gewelddaden gepleegd door moslims met een terroristisch oogmerk. Dat kan met 'traditionele' middelen gebeuren (dynamiet, semtex, pistool, kalashnikov), maar ook met minder traditionele middelen (Boeing 747, vrachtauto, personenauto, schroevendraaier).

De toevoeging "geen aanslag" lijkt me een soort geruststelling te zijn: geen paniek mensen, dit was een soort geweld en een soort dader waaraan we al jaren gewend zijn, gewoon een crimineel die een concurrent uit de weg ruimt, gewoon een man die het niet kon hebben dat zijn vrouw hem niet meer zag zitten en de kinderen bij zich houdt, gewoon een psychisch gestoord persoon die doorgedraaid is.

De kans lijkt me ontzettend klein, maar als ik dan toch een keer neergestoken, beschoten of omver gereden wordt, vind ik het echt niet heel belangrijk wat het motief van de dader was. Als ik het maar zonder blijvende gevolgen overleef.

MISVERSTAND

Elk jaar is het weer de breinbreker: welke boeken gaan mee op vakantie? En zijn alle boeken geschikt voor alle soorten vakantie? Een paar tips. Dat las ik in Het PAROOL.

Hier en daar bestaat nog het misverstand, dat je op vakantie makkelijke, luchtige of spannende boeken moet meenemen. Ik heb dat altijd grote onzin gevonden. Ik zie me nog in mijn HBS-tijd met mijn rug tegen een boom op de Veluwe 'De Gedaanteerwisseling' (uit de bundel 'Een hongerkunstenaar en andere verhalen' van Franz Kafka) lezen. Het begon al mooi: "Toen Gregor Samsa op een morgen uit onrustige dromen ontwaakte, ontdekte hij dat hij in zijn bed in een monsterachtig ongedierte was veranderd."

Tijdens de meeste van mijn vakanties had ik sowieso al niet zo veel keus wat betreft het meenemen van boeken. Mijn rugzak was al zwaar genoeg en ik moest geen boek meenemen dat ik al na enkele dagen uit had. Meer dan één boek was helemaal niet bespreekbaar. Ik nam dus altijd één non-fictionboek mee, bijvoorbeeld 'Selected writings in sociology and social philosophy' van Karl Marx. Smullen!

De tips die Het PAROOL geeft hebben niet allemaal betrekking op 'makkelijke' boeken. Zo wordt o.a. 'Een klein leven' van Hanya Yanagihara genoemd, waarover ik hier schreef.

Tegenwoordig kan het meenemen van boeken geen probleem meer zijn van gewicht en volume. Dankzij de e-reader neem ik tegenwoordig overal meer boeken mee naar toe dan, vermoed ik, de meeste Nederlanders in hun boekenkast hebben.

Die e-reader had er moeten zijn toen ik nog door de bergen liep.

SAAI

De Tour de France: een groep mannen fietst in drie weken een afstand van (dit jaar) 3.526 km. Het gaat erom wie dat het snelst doet. De winnaar deed er 54 seconden minder over dan nummer twee. Zo'n klein verschil na drie weken zo'n afstand fietsen, kun je dan wel van een echte winnaar spreken? Het verschil is nog wel eens kleiner geweest. Acht seconden, om precies te zijn, het kleinste verschil ooit. (Greg Lemond won in 1989 met dat verschil van Laurent Fignon.)

Was Chris Froome dit jaar nu echt de beste renner in de Tour? Hij won geen enkele etappe, zelfs geen tijdrit, zijn sterkste punt. Een dagelijks terugkerend beeld dit jaar: een rij gele helmen boven een wit T-shirt boven een fiets, gevolgd door een gele helm boven een geel T-shirt boven een fiets. Renners als Kiryienka, Kwiatkowski en Landa reden urenlang op kop. Froome hoefde er, uit de wind gehouden, alleen maar achteraan te fietsen.

Wielrennen is van een individuele sport een teamsport geworden. Via hun oordopjes krijgen de renners van hun ploegleiding voortdurend te horen wat ze wel of niet moeten doen. Sky had dit jaar, niet voor het eerst, het sterkste team en kon binnenshuis uitmaken welk lid van dit team de Tour zou mogen winnen. Team Sky heeft een hele rij sponsors, maar hoofdsponsor is het Britse televisienetwerk Sky. Niet zo vreemd dus dat een Brit mocht winnen, zeker als hij dat al drie keer eerder heeft gedaan.

Team Sky heeft in ieder geval gezorgd voor de, naar mijn oordeel, saaiste Tour de France in jaren.

SLAGERIJ

De toekomst van Slagerij Woorts in de Maasstraat in Zuid is onzeker; de verhuurder wil het pand verbouwen, koppelen aan een bedrijfsruimte ernaast en voor een aanzienlijk hoger bedrag verhuren. Normaliter zou een bericht als dit in Het PAROOL mij niet veel doen, alleen in algemene zin: weer zo'n vastgoedeigenaar die gebruik (of misbruik?) maakt van de overspannen vastgoedmarkt in Amsterdam.

De slagerij (X) ligt niet alleen in de Maasstraat, hij ligt op de hoek van Maasstraat en de Jekersraat. In die Jekerstraat ben ik opgegroeid (X).

Toen was daar al een slagerij en omdat ik, net als mijn broers en zussen, vaak boodschappen moest doen, kwam ik daar ook nog al eens. Het was een ietwat bijzondere slagerij. In tegenstelling tot de meeste slagerijen lagen de magere of doorregen runderlappen, de biefstukken, de karbonades en wat voor stukjes er allemaal van koeien en varkens afgesneden kunnen worden, niet in groten getale klaar in een vitrine. Nadat de klant zijn/haar wens kenbaar had gemaakt, werd een groot stuk vlees uit de koelkast gehaald, waar de benodigde stukjes van afgesneden werden. Daarna verdween het grote stuk weer in de koelkast. Je kon ook een vers afgesneden stuk vlees tot gehakt laten malen.

Een hang naar nostalgie is niet mijn meest kenmerkende eigenschap. Maar als ik lees "Het zou erop neerkomen dat de huur vier keer zo hoog wordt als nu. Dat is voor een zaak als de onze niet op te brengen," zegt Peter Woorts (58). Daarmee zou Slagerij Woorts het zoveelste slachtoffer zijn van de hysterische stijging van vastgoedprijzen., wordt ik wel een beetje boos en weemoedig.

DRUKFOUT

De afgelopen tijd zag ik op tv vaak een vooraankondiging van het programma 'Dokters vs Internet'. Ik had zo mijn twijfels en zocht eens verder. Er waren reeds uitzendingen van dat programma geweest. Ik heb er een bekeken.

Op het Internet is veel wetenswaardigs te vinden, ook over ziektes. Niet zo gek dus, dat veel mensen die iets aan of in hun lichaam zien of voelen op het Internet gaan zoeken of er bij die verschijnselen/symptomen een ziekte hoort en, zo ja, welke. Niks mis mee, natuurlijk, als ze maar niet zelf gaan aanmodderen en ook even langs een dokter gaan. Ik moest denken aan een uitspraak van Mark Twain die ik jaren geleden eens gelezen heb: "Wees voorzichtig met het lezen van gezondheidsboeken. Je zou kunnen overlijden ten gevolge van een drukfout." Dat geld natuurlijk ook voor websites.

Ik google ook wel eens naar ziektes, maar alleen als er door een arts al een diagnose is gesteld. Zo kom ik wat meer te weten, zonder dat ik de kostbare tijd van een arts in beslag neem, waardoor andere patiënten nog langer moeten wachten. Recentelijk heb ik opgezocht wat boezemfibrileren is nadat een 'reset' in het ziekenhuis me daarvan afgeholpen had.

Voor degenen die het programma niet kennen: in 'Dokter vs Internet' worden een team van drie huisartsen en een team van drie BN'ers geconfronteerd met echte patiënten. Ze komen iets te weten over hun klachten/symptomen en moeten dan een diagnose stellen, de artsen op grond van hun kennis en ervaring, de BN'ers op basis van wat ze op het Internet vinden. In het programma dat ik zag deden de artsen het duidelijk beter.

Het ligt ongetwijfeld aan mij, maar ik zie nooit wat er zo boeiend is aan populaire programma's als 'Boer zoekt vrouw' of 'Heel Holland bakt er niets van'. Op 20 december 2016 keken 880.000 mensen naar 'Dokters vs Internet'. Dat zijn er best veel, geloof ik. Als wedstrijd vond ik het niet echt spannend. BN'ers doen mij, wat zij ook doen, niet zo veel. Heb ik iets meer geleerd over ziektes die je niet elke dag tegenkomt? Nou, niet echt en als ik wel wat geleerd zou hebben, wat doe ik dan met die kennis? Ik moet toch naar de dokter, of naar het ziekenhuis. Ik moet toch medicijnen slikken. Dat doe ik al jaren. Laat verder maar zitten.

VANDAAG

Ik heb vandaag weer eens helemaal niets te melden.

WANDELEN

Ik zou best weer eens een flink eind willen wandelen, in de stad, ergens in de natuur, maar helaas, een wandeling naar AH is me al te ver. Na Studio Sport bleef ik gisteren nog even hangen bij NPO1 en kwam zo terecht bij 'Het gevoel van de Vierdaagse'.

In mijn jonge jaren heb ik verschillende malen aan de Avondvierdaagse meegedaan. Ik heb ook diverse keren de Trouwmars gelopen, een door het dagblad Trouw georganiseerde eendaagse afstandsmars. Als ik me goed herinner, kon je kiezen uit 10, 20 en 30 km. De laatste keer dat ik meedeed liep ik die 30 km. Ik heb er precies 4 uur over gedaan, met dus een gemiddelde snelheid van 7,5 km/u. Ik herinner me nog dat Trouw schreef dat sommige deelnemers schenen te denken dat het een wedstrijd was. Ik wilde gewoon mezelf testen.

Toen ik 18 was, 60 jaar geleden dus, heb ik de Vierdaagse in Nijmegen gelopen, samen met een jongen die ik van korfballen kende. We hebben hem probleemloos uitgelopen. Ik heb er geen kruisje aan overgehouden, maar een diploma. Voor dat kruisje had ik een langere afstand moeten lopen, maar die andere jongen was 17 en mocht niet meer dan 40 km lopen. Hij kreeg wel een kruisje.

Ik had vooraf niet getraind. Ik heb alleen een paar weken voor de Vierdaagse één keer een afstand van 40 km gelopen, Amsterdam-Zuid - Hoofddorp en vice versa. Mijn redenering was: als ik weet wat 40 km lopen inhoudt en ik dat kan, kan ik het ook vier dagen achter elkaar. Dat bleek dus te kloppen. Misschien moet ik daarbij zeggen dat ik nooit last gehad heb van blaren.

Ik heb later wandelingen gemaakt, waarmee vergeleken de Vierdaagse kinderspel was. Ze vonden veelal plaats in Zweeds Lapland, bergop, bergaf, met een rugzak met tussen de 25 en 30 kg bagage. Dat was andere koek dan de Zevenheuvelenweg met een rugzakje met een flesje water en een lunchpakketje.

In militaire dienst zat ik bij de infanterie, daar werd ook aardig wat gelopen, maar dat vond ik best. In mijn recrutentijd zagen veel maten op tegen de eerste mars van enige lengte, ik geloof een kilometer op twintig. Ik had de Vierdaagse en mijn eerste tocht in Lapland achter de rug en liep de mars (figuurlijk) fluitend uit

In 1957 begonnen er 12052 aan de Vierdaagse (bron: Vierdaagse.nl). Met mijn 'demofobie' viel het toen kennelijk nog mee. Maandag gingen er 42036 wandelaars van start. Al had ik de conditie van een achttienjarige, ik zou er niet meer over peinzen nog eens mee te doen.

PRAATJE

Ik had nog nooit van Luuk Imhann gehoord. Hij is een schrijver. Imhann debuteerde vorig jaar met de roman Paradijs bij uitgever Querido. Dat schreef Het PAROOL. Over 'Paradijs' las ik bij bol.com: "Boas, een jonge student, gaat met vier biologen en twee gidsen op expeditie in het oerwoud van een afgelegen berg in Azië. Er wordt onder meer onderzoek gedaan naar de zich in het oerwoud schuilhoudende neusaap, de Narsalis larvatus. Als de gidsen hen noodgedwongen voor enkele dagen alleen laten, raken ze afgesloten van de buitenwereld. Worden de vijf expeditieleden langzaam waanzinnig of leeft de berg en probeert hij zich van hen te ontdoen?" Ik werd niet bekropen door de neiging het boek meteen aan te schaffen.

Het PAROOLartikel gaat niet over Paradijs en het tweede boek van Imhann wordt alleen genoemd. Loutering, het tweede deel van de trilogie De goddelijke tragedie. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam. Het wordt een hervertelling van de mythe van Odysseus in een dag in Amsterdam.

In het artikel wordt verteld dat Imhann van 14 tot en met 31 augustus, zeven dagen per week van 11.00 tot 20.00 uur aanwezig  is in het pand in de Amstelpassage van Amsterdam Centraal. (...) Het initiatief is onderdeel van Lil'Amsterdam, waarbij kunstenaars een tijdelijke plek kunnen krijgen op een drukke locatie in Amsterdam. (...) Voorbijgangers kunnen een praatje met hem maken, zien wat zijn werkwijze is of zelfs een bijdrage leveren aan zijn boek.

Ik kan me voorstellen dat er wat te zien valt aan de werkwijze van een schilder, pottenbakker of beeldhouwer. Het lijkt me niet uitgesloten dat Imhann voor het schrijven gebruik maakt van een laptop of tablet. Dat doen we allemaal wel een keer, dus wat is daar zo boeiend aan dat ik speciaal daarvoor naar Amsterdam Centraal zou gaan? Ik heb ook geen dringende behoefte een praatje met hem te maken. Dat zou ik misschien doen, als ik hem toevallig tegenkwam, maar ook daarvoor ga ik niet speciaal naar het station.

De werkwijze van een schrijver vind ik ook niet zo belangrijk. Ik ben uitsluitend geïnteresseerd in het eindresultaat. (Godfried Bomans zei ooit: "Ik schrijf met mijn rechterhand, soms lukt het, soms lukt het niet, amen.")

Zou "een bijdrage leveren aan zijn boek" betekenen dat je ook een stuk(je) mag schrijven? Zou je dan als mede-auteur vermeld worden? Wie bedenkt dit soort onzin eigenlijk? Is dit pop up kunst of zoiets?

SCHADE

Aan een smartphone ben je al gauw enkele honderden euro's kwijt. Erg sneu dus, als je zo'n ding op straat uit je handen laat vallen en het ding onherstelbaar beschadigd wordt. Of je zit op de rand van een pierenbadje je kind in de gaten te houden en je smartphone valt in het water. Maar jij bent slim: je zegt dat je je kostbare apparaat thuis op de badkamervloer, of in de gootsteen in de keuken hebt laten vallen. Dan valt het verlies/de schade onder je inboedelverzekering. Laat de verzekeringsmaatschappij maar aantonen dat het ding buitenshuis beschadigd is.

Zo slim ben jij - en velen met jou - nu ook weer niet. In de Volkskrant immers las ik: Zeker vijf verzekeraars hebben de smartphone uit de dekking van hun inboedelverzekering gegooid. (...) Bij diverse verzekeraars zijn mensen met een algemene inboedelverzekering nu alleen nog verzekerd tegen smartphoneschade door 'klassieke oorzaken' als brand, storm en diefstal. Voor gevallen of verdronken telefoons moeten zij voortaan een aparte elektronicapolis afsluiten, die ongeveer hetzelfde kost als een algemene inboedelverzekering. Dan zal je toch al gauw € 10,= per maand kwijt zijn.

Een woordvoerder van Unigarant zegt: Consumenten wisselen op internet steeds meer ervaringen uit. Hierdoor weten ze steeds beter hoe ze schade moeten claimen. 'Schade claimen' lijkt me hier een eufemisme voor 'de verzekeringsmaatschappij oplichten'.

Je bent natuurlijk geen dief van je eigen portemonnee. Je gaat geen verzekering voor je smartphone afsluiten voor de prijs van een inboedelverzekering. Als je tijdens je vakantie (misschien nu wel) vindt dat je wel weer toe bent aan een nieuwe smartphone, zeg je  toch dat je hem tijdens de vakantie bent kwijtgeraakt. (Verloren, gestolen, zie maar.) Ik heb even gecheckt, verlies/beschadiging van een smartphone valt onder mijn doorlopende reisverzekering. Heb je toevallig een doorlopende reisverzekering, dan is een midweek bij Center Parcs ook een mooie gelegenheid voor een nieuwe smartphone.

Let op mijn woorden: uiterlijk zomer volgend jaar gaan de premies voor reisverzekeringen fors omhoog. Jij bent natuurlijk altijd heel netjes, maar je zult dezelfde hoge premie moeten betalen als de slimme hufters die de verhoging veroorzaakt hebben.

AANMODDEREN

Het blijft modderen. Je kan ook zeggen dat ik blijf aanmodderen. Vrijdagavond, uur of half elf, ging ik even naar het toilet. Terug in de kamer ging ik min of meer half op mijn stoel zitten. Gevolg: ik kwam op de grond te zitten en nam mijn rollator mee. Ik bleef even zitten om op adem te komen. Ik had niet de indruk dat er iets gebroken of gekneusd was, maar onder mijn rechterhand voelde het wat glibberig aan. Tijdens mijn val was mijn arm kennelijk in aanraking gekomen met de rollator.

Mijn armen en handen zitten meestal onder de bloeduitstortingen, dankzij de bloedverdunner die ik slik. Door de corticosteroïde in een van mijn pufjes is de huid daar ook nog eens erg dun. Ik hoef maar ergens tegenaan te komen met een hand of arm en er vloeit weer bloed.

Vrijdag vloeide er behoorlijk wat bloed. Inmiddels ben ik daar wel op voorbereid en heb ik meer verbandmiddelen in huis dan alleen wat Hansaplast, bijvoorbeeld 'eilandpleisters' van 10 X 15 cm. (Ook als ik de deur uitga heb ik altijd verbandmiddelen bij me.)

Gisterochtend bracht ik de vierde 'pleister' aan. De twee wonden eronder bloedden nog altijd een beetje. Het viel de mevrouw van de thuiszorg uiteraard op dat er iets aan de arm was. Het leek haar wel een goed idee een collegawijkverpleegkundige ernaar te laten kijken. Die kon dan ook een echt verband aanleggen. Ze regelde het meteen per telefoon.

(De uitzending van) de Tour was net begonnen toen de verpleegkundige kwam. Verband en kompressen had ik voldoende, maar hij moest nog even naar zijn thuisbasis, niet ver bij mij vandaan, om vettige gaasjes te halen, die moeten voorkomen dat het kompres aan de wond plakt. (Die ga ik vandaag ook aanschaffen.)

De verpleegkundige zou regelen dat hij, of een collegaverpleegkundige, de komende dagen nog een paar keer zou komen kijken en eventueel nieuw verband aanleggen.

Ik ben weer lekker bezig, toch?

NEUTRAAL

Hiske Versprille schrijft wekelijks in Het PAROOL een recensie over een restaurant. De rubriek heet Proefwerk. Hiske volgde op 16 november 2013 Johannes van Dam op die faam had verworven met zijn recensies. Ik lees zeker niet alle Proefwerken en als ik dat al doe, doe ik er verder niets mee.

Deze week at Hilke bij Baut Paradijs. Reizend circus Baut is met Paradijs alweer aan zijn vijfde locatie toe. In 2012 begon chef Michiel van der Eerde de pop-up in het oude Paroolgebouw aan de Wibautstraat, sindsdien werden ook een garage, een kantoorpand en de voormalige V&D aan het Rokin aangedaan. De nieuwe locatie is een voormalig gasdistributiestation. Mocht je dat nog niet weten: pop-up is 'in', 'hip', whatever.

Omdat Van der Eerde in al zijn zaken met gerechtjes in tussengerechtformaat werkt, probeert hij steeds andere manieren om de boel te ordenen. Zo zijn de gerechten bij C verdeeld naar bereidingstemperatuur en gingen ze bij de oude Baut per werelddeel. Is dat innovatief of is dat vernieuwend?

Dit is echt eigentijds: Hier is de verdeling verticaal groente, vlees en vis, die op hun beurt weer horizontaal zijn opgedeeld in 'Adam' en 'Eva', met de lichtere gerechten bij Eva en de zwaardere bij Adam. (...) Er is ook een genderneutraal verrassingsmenu, met drie gangen voor €33,50 en vier voor €41,50, maar dat gaat alleen per tafel. (Onderstreping toegevoegd.)

De laatste tijd wordt in de media nogal eens aandacht besteed aan de problemen van transgenders en mogelijke genderneutrale oplossingen daarvoor. Ik kan me niet voorstellen dat er onder transsgenders nu ook al behoefte is aan genderneutrale gerechten in restaurants. Waarom dan deze term ineens in dit verband gebruikt? Gaan we het nu ineens ook hebben over genderneutraal openbaar vervoer? Genderneutrale koelkasten? Genderneutrale fietsroutes?

REANIMEREN

De afgelopen dagen was/is er in diverse media veel aandacht voor het lot van de jonge Ajaxvoetballer Abdelhak 'Appie' Nouri. Het begon met hartproblemen tijdens een  oefenwedstrijd. Na reanimatie op het voetbalveld ging hij naar het ziekenhuis. Inmiddels is bekend dat er sprake is van ernstige hersenschade en dat de kans op herstel nihil is.

Ik moest even terugdenken aan het feit dat ik vrij kort geleden (14 mei om precies te zijn) in het holst van de nacht per ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht met hartproblemen. Het was lang zo erg niet als bij Appie. Ik kon zelf de huisartsenpost bellen en kon zelf de deur opendoen voor de ambulancebroeders. Reanimatie was niet nodig. Mijn hart deed wat raar, maar mijn hersenen bleven voldoende zuurstof ontvangen.

Ik moet er niet aan denken dat ik ooit in een situatie kom dat mijn hersenen te weinig zuurstof krijgen en de kans op herstel nihil is. Ik heb al eens een herseninfarct meegemaakt, een hartinfarct, een TIA en laatst dus dat boezemfibrileren. Ik ben niet constant bezorgd, maar ik houd er wel degelijk rekening mee dat zich nog eens een (ernstig) incident voordoet. Wat ik absoluut niet wil is doorleven met een onherstelbare hersenbeschadiging. Daarom schreef ik al in augustus 2013 dit hier in Beggartalk.

 

Wat krijgen we nu? Ga ik mezelf ineens versieren? Nou, nee. Ik loop, binnen de bebouwde kom,  sowieso meestal niet met ontbloot bovenlijf rond en als ik netjes aangekleed ben, zie je die 'versiering' niet. Die wordt verborgen door poloshirt of sweater. Je ziet wel dat ik een ketting draag. Het is dan ook geen versiering die eraan hangt. Het is een penning met deze mededeling:

Op de achterzijde staat de volgende tekst: "Ik verbied iedereen, onder alle omstandigheden elke vorm van reanimatie op mij toe te passen." Duidelijk, toch? Sinds enkele dagen hang ik elke ochtend die ketting om mijn hals. Dat heeft niets te maken met de recente onverwachte ziekenhuisopnamen. Al enige tijd vóór die opnamen heb ik die niet-reanimeerpenning aangevraagd bij de NVVE.

Mocht mij iets overkomen, dan zal ik daar niet erg lang mee moeten leven. Appie is pas 20. Hij en zijn directe omgeving zullen waarschijnlijk nog jaren moeten leven met de gevolgen van zijn hartfalen. Hoe blij moeten we zijn dat de moderne gezondheidszorg ons steeds weer in leven weet te houden?
 

BURGEMEESTER

Als ik de Volkskrant moet geloven is de kans groot dat onder het volgende kabinet de (door de burgers) gekozen burgemeester een feit wordt. De daarvoor benodigde wijzing van de Grondwet is al door de Tweede en Eerste Kamer aangenomen, maar er moet nogmaals over besloten worden en dan is, zowel in de Tweede als de Eerste Kamer een tweederde meerderheid van stemmen nodig voor aanname van het voorstel.

Volgens mij is een ruime meerderheid van de bevolking vóór een gekozen burgemeester. Waarom eigenlijk? Wat verwacht men dan van die burgemeester? Waarom zou alles beter gaan in een gemeente, als de burgemeester gekozen is?

Wat zijn momenteel de taken van de burgemeester? Die vond ik bij www.burgemeester.nl:

"De burgemeester heeft vele rollen en bevoegdheden. Zo is de burgemeester voorzitter van het college van burgemeester en wethouders en van de gemeenteraad.

De burgemeester ziet toe op de tijdige voorbereiding, vaststelling en uitvoering van het gemeentelijke beleid. Daarnaast heeft hij ook eigen inhoudelijke taken met name op het terrein van openbare orde en veiligheid en is hij opperbevelhebber bij crises, rampen en zware ongevallen. Hij ziet voorts toe op een goede samenwerking met andere gemeenten en overheden. Voor veel mensen is de burgemeester het gezicht van de gemeente."

De benoemde burgemeester is in principe geen politicus, maar een bestuurder. Als we de burgemeester gaan kiezen, verwachten we iets van hem/haar. Zhij zal een programma hebben en willen uitvoeren. Maar we hebben ook de gemeenteraad gekozen. Een aantal partijen, in principe een meerderheid, hebben ook een programma. Wat als de programma's van de burgemeester en van de meerderheid van de raad niet overeenkomen of zelfs tegengesteld zijn? Wat doen we als de gemeenteraad de burgemeester weg wil hebben? Die zegt: 'Niets mee te maken. Ik ben door de burgers van deze gemeente, niet door jullie, gekozen.' En wat moeten de burgers doen, als ze er al gauw achter komen dat die burgemeester toch niet zo goed is als ze bij zijn/haar verkiezing dachten, misschien zelfs een prutser is?

Als we al jaren de gekozen burgemeester kenden, was Eberhard van der Laan dan ook burgemeester van Amsterdam geworden en Ahmed Aboutaleb burgemeester van Rotterdam? Hoeveel burgers van die steden zijn het (nog) oneens met hun benoeming?

Ik hoef niet zo nodig de opvolger van Van der Laan te kiezen.

VADERSCHAP

In de Volkskrant stond een aardig artikel onder de titel Wat betekent 50 zijn voor een man in Nederland? Het was geschreven door Bahram Sadeghi, die op zijn achttiende van Iran naar Nederland kwam. Hij wordt in oktober 50 en sprak met Jan Latten, hoofddemograaf bij het CBS en bijzonder hoogleraar sociale demografie aan de UvA. Er kwamen allerlei onderwerpen aan de orde, maar wat mij het meest opviel was: Van de in totaal 172.522 mannen die in 2016 (opnieuw) vader werden, waren er bijna 2.500 ouder dan 50.

Ik heb nooit het voorrecht genoten vader te worden/zijn (als het tenminste een voorrecht is, geen idee). Boukje en ik hebben het er uitgebreid over gehad of we wel of niet kinderen wilden hebben. Volgens ons hadden zowel het niet als het wel hebben van kinderen voor- en nadelen die redelijk tegen elkaar opwogen. Dus besloten we dat we de natuur maar zijn gang te laten gaan: Boukje stopte met de pil. Ik besloot dat ik niet de geringste kans wilde lopen dat ik na mijn veertigste alsnog vader zou worden. (Kort na mijn veertigste heb ik een vasectomie laten uitvoeren.)

Toen na een jaar of drie zich nog nooit nageslacht had aangekondigd leek het ons verstandig daar eens een deskundige naar te laten kijken. Al gauw bleek dat het zo niet geheel, dan toch vrijwel geheel was uitgesloten dat we kinderen zouden krijgen. Er kon nog van alles uitgeprobeerd worden, maar daar hadden we geen behoefte aan. We hadden het idee dat we zonder kinderen best gelukkig zouden kunnen worden. (Achteraf gezien hadden we dat helemaal juist.)

Dat was een wat lange inleiding voor waar ik het eigenlijk over wil hebben: waarom willen oudere mannen die een nieuwe (jongere) partner krijgen met deze partner ook een kind hebben? Willen ze aantonen dat ze nog een 'echte vent' zijn? Dat lijkt me sowieso behoorlijk infantiel. Fungeert het kind als 'bevestiging' van de kwaliteit van de relatie? Ik ben niet de maat van alle dingen, maar ik heb, samen met Boukje, aangetoond dat je zonder kind een kwalitatief zeer goede relatie kunt hebben. Daar heb je geen kind voor nodig. Het lijkt me overigens voldoende te zijn aangetoond dat kinderen geen garantie zijn voor een duurzame relatie. Moet de vrouw op die manier 'bewijzen' dat ze echt bij hem wil horen? Een vrouw die met die opstelling van haar partner geconfronteerd wordt moet nog eens heel goed nadenken. Die man mag zich ook afvragen waar hij mee bezig is.

GRILLBURGER

Als ik in de stad ben en ik heb trek in een hapje, zal dat meestal een tosti worden, maar een ouderwets broodje halfom ga ik ook niet uit de weg. Uiteraard neem ik ook wel eens een haring, beter gezegd: twee haringen, want ik weet uit ervaring dat als ik één haring op heb, ik er nog een wil en op z'n Amsterdams, dus in stukjes gesneden, met zuur en een prikkertje met een vlaggetje.

Het is al weer een paar jaar geleden, dat ik voor het laatst een patatje heb gegeten en nog langer dat ik uit de muur van FEBO een kroket heb gehaald. Ik wantrouw die muur enigszins. Volgens mij heerst daar een temperatuur die bacteriën ideaal vinden. Ik weet vrijwel zeker dat ik ongelijk heb, want ik kan me absoluut niet herinneren dat zich ooit een oorzaak van voedselvergiftiging bij de FEBO heeft voorgedaan. Maar toch, mag ik ook eens een, vrij onschuldig, vooroordeel hebben?

Hoe kom ik nu weer op de FEBO? Dankzij Hans van der Beek (doet elke dag verslag van feesten, presentaties en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: de veertigste verjaardag van de grillburger.) in Het PAROOL:

Een hoop mensen weten dat niet, maar er loopt een schisma door de stad - nog eentje.

De Febogrillburger.

Hans stelde vast dat het de geboren Amsterdammers zijn die hun grillburger als een heilige graal beschermen. Het is de import die er de neus voor ophaalt. En sterker nog: die hele Febogrillburgersekte zweert ook meteen bij het Febokalfskroketje.

Nu ben ik een geboren Amsterdammer en ik heb er inmiddels ruim 70% van mijn leven gewoond, maar het bestaan van de FEBOgrillburger was mij totaal onbekend. Ik weet ook niet of ik er ooit een kalfskroketje heb gegeten. Los daarvan lijkt het me absolute onzin, dat Amsterdammers de FEBOgrilburger als de heilige graal zouden beschouwen.

In 'mijn' winkelcentrum bevindt zich een FEBO, maar wel aan de ene korte zijde van het winkelcentrum. Ik kom niet vaak in de buurt, want AH, waar ik mijn dagelijkse boodschappen doe, bevindt zich aan de andere korte zijde, hemelsbreed een kleine 350 meter uit elkaar.

Moet ik toch een keer mijn vooroordeel opzij zetten en die FEBOgrillburger gaan proberen?

RENDEMENT

Ik heb er weer een woord bijgeleerd dat (nog?) niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal is opgenomen: verkamering: 'Door de lage rentestand kopen steeds meer mensen een pandje om kamers te verhuren', zegt wethouder Jeroen Hateboer (VVD) uit Enschede.' Schrijft de Volkskrant.

Het is in steden met een universiteit voor studenten altijd moeilijk geweest om woonruimte (meestal één kamer en gemeenschappelijk gebruikte keuken, badkamer en toilet) te vinden. Meestal is die woonruimte ook nog behoorlijk duur.

Mensen die nog zoveel spaarcentjes hebben dat ze die rendabel willen en kunnen maken, zetten dat niet meer op  een spaarrekening, want dat levert nauwelijks meer iets op. Ze gaan beleggen. Dat kan in aandelen en obligaties, maar eigentijdser is een huis kopen en dat per kamer verhuren. Voor kamerzoekende studenten kan dat fijn zijn, maar dat geldt niet voor iedereen, met name niet voor omwonenden: Feestjes op doordeweekse dagen tot diep in de nacht, een peloton aan fietsen op de stoep of de permanente aanblik van stapels bierkratten. (...) Als een gezin daardoor het straatbeeld ziet veranderen is dat niet prettig. Die huizen zijn niet ingericht op groepen studenten of Poolse arbeidsmigranten, dus ontstaat er overlast.

Ik zie nog een gevaar: mensen die geld beleggen willen graag een zo hoog mogelijk rendement van dat geld. Hoe hoger de huur (per kamer)  en hoe lager de kosten (voor onderhoud bijvoorbeeld), hoe beter. De Landelijke Studentenvakbond is bang dat het zorgt voor nog meer schaarste. 

CONCURRENTIESTRIJD

In Amsterdam zijn meer fietsen dan Amsterdammers. Niet zo vreemd, want de beste (en vaak snelste) manier om je binnen de stad van A naar B te begeven is fietsen, als je tenminste een ervaren fietser bent en ervaren bent in het fietsen in Amsterdam. Ben je dat niet, dan ben je een gevaar voo jezelf en voor anderen.

In de tijd van de Kabouters was er het Witte Fietsenplan. De bedoeling was dat er overal in de (met name binnen)stad witte fietsen zouden staan, die iedereen gratis kon gebruiken en overal achtergelaten konden worden. Het plan ging niet door. Alleen op de Hoge Veluwe kun je nog steeds gratis en toch voor niets gebruik maken van witte fietsen.

Inmiddels, las ik in Het PAROOL, heeft Flick Bike duizend fietsen over de stad verspreid geplaatst. Die mag iedereen gebruiken, maar niet voor niets. Je betaalt € 1,00 per 30 minuten. Je huurt en betaalt voor de fiets via een app. Met die app kun je ook, dankzij gps, zien waar zich de dichtstbij zijnde bike bevindt. Je kunt die fiets meteen reserveren. Je moet hem dan we binnen tien minuten oppikken.

Deze week bleek ook oBike uit Singapore de ambitie te hebben om Amsterdam van nog eens duizenden fietsen te voorzien. (...) De hevige concurrentiestrijd - dit voorjaar verscheen het Deense Donkey Republic al in de stad - is hiermee in Amsterdam een nieuwe fase ingegaan. De gemeente, die flink investeert in het ruimen van niet-gebruikte fietsen, ziet alle nieuwe tweewielers met lede ogen aan. Wegknippen en ­afvoeren ligt juridisch toch wat ingewikkeld, bleek onlangs.

Bij die Denen moet je vooralsnog na gebruik de fiets terug brengen naar de plek waar je hem hebt opgepikt. Lijkt me niet handig.

Op zich is elke maatregel om het gebruik van de auto te voorkomen de moeite van het proberen waard. Ik ben benieuwd of dit een succes wordt. Ik heb zo mijn twijfels. Veel mensen gaan nogal slordig om met gebruiksvoorwerpen die niet duur en niet hun eigendom zijn.

LEUK

Afgelopen januari maakte Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam, in een brief aan alle Amsterdammers bekend dat bij hem uitgezaaide longkanker was vastgesteld.

Op 30 juli is Van der Laan te gast in Zomergasten van de VPRO. Ik kan me voorstellen dat meer Amsterdammers dan gebruikelijk naar dit programma zullen kijken. Hij wordt immers algemeen zeer gewaardeerd, wat onder meer bleek uit de vele reacties op zijn brief.

Waarom maakt kanker bij een BN'er zo veel merkwaardige (vind ik) reacties los? In Het PAROOL las ik dat op diverse plaatsen, waaronder De Balie, op een groot scherm naar het programma gekeken kan worden. Heb je geen zin om drie uur lang thuis op de bank te zitten? Op deze locaties kun je de uitzending op groot scherm kijken. Onder een foto van De Balie staat de tekst: Onder het motto 'samen is leuker dan allen' wordt de uitzending met de burgervader in de foyer van De Balie uitgezonden. Ja, in je eentje kijken en luisteren naar een man met uitgezaaide longkanker, waarover hij mogelijk ook het een ander zal zeggen, is lang zo leuk niet. Dat is echt iets om samen te doen. En er is meer: Drank, frituur en gratis toegang. Dan wordt het nog leuker.

Nachtburgemeester Amsterdam en reclamebureau Boomerang willen het nog wat groter aanpakken. "Het wordt waarschijnlijk het Museumplein of de NDSM, maar we moeten eerst een plan maken. Eind volgende week weten we hopelijk meer." De organisatoren gaan hoe dan ook voor groots. "Er staan al bijna 600 mensen op attending op Facebook en 4500 op geïnteresseerd. Je weet niet wat dat precies zegt natuurlijk, maar we gaan toch wel voor minimaal 1000 man." Over drank en frituur wordt nog niets gezegd, maar die zullen er ook wel komen, want het moet wel leuk worden.

WALGELIJK

Demissionair minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Lodewijk Asscher noemt de uitkomsten van het onderzoek 'ronduit walgelijk'. Dat schrijft de Volkskrant. Asscher windt zich op over een verschijnsel dat bepaald niet nieuw is: sollicitanten met een migratieachtergrond maken minder kans uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek dan sollicitanten met een Nederlandse achtergrond.

Wat is er dan nieuw? Jongens zonder strafblad met een Arabische naam hebben minder kans om uitgenodigd te worden dan Nederlanders met een strafblad. Dat is een van de uitkomsten van een onderzoek door diverse wetenschappers: drie criminologen en een socioloog van de Vrije Universiteit, het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving, de Radboud Universiteit en Universiteit Utrecht. (...) Ze stuurden 520 fictieve sollicitatiebrieven met begeleidend CV naar bedrijven met bestaande vacatures (online gevonden) voor laaggeschoold werk in de bouw, techniek en logistiek. De bedrijven wisten niet dat ze deelnamen aan een experiment. (...) Stijn Baert, arbeidseconoom aan de Universiteit Gent, deed eerder vergelijkbaar onderzoek naar discriminatie op de arbeidsmarkt in Vlaanderen vindt de studie mooi en zorgvuldig opgezet, maar plaatst wel een kanttekening. 'Omdat de steekproef niet al te groot is, moet je oppassen met de precieze cijfers.'

Oké, er werden maar 520 brieven verstuurd. Dat zal wel niet voldoende zijn voor wetenschappelijk verantwoorde conclusies. Ik ben geen wetenschapper. Ik trek conclusies wanneer ik maar wil. Bijvoorbeeld dat er in dit land behoorlijk gediscrimineerd wordt.

VERWARRING

Ik ben niet tegen de EU. Integendeel, wat mij betreft kunnen we over een aantal jaren spreken van de Verenigde Staten van Europa. Dat betekent overigens niet dat ik kritiekloos sta tegenover alles wat ze daar in Brussel beslissen. En naar mijn idee hebben ze het recentelijk wel erg bont gemaakt. Ze hebben zelfs voor een Nederlands woord gezorgd dat (nog?) niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal (beter bekend als het Groene Boekje) staat: verwarringsgevaar.

In de Volkskrant las ik dat het Europees Hof van Justitie onlangs uitsprak dat sojamelk geen sojamelk meer mag heten en tofuboter geen tofuboter. Producten met een zuivelachtige naam zoals melk, boter, kaas, crème en yoghurt, mogen voortaan alleen nog maar zo heten als ze een dierlijke oorsprong hebben. Het hof vreest dat het gebruik van zuivelnamen voor vegetarische producten voor 'verwarringsgevaar' onder consumenten leidt. Het Hof denkt kennelijk ook dat Europeanen te stom zijn om te weten dat sojamelk niet afkomstig is van een sojakoe, maar van een sojaplant.

Als ik het goed begrepen heb is de uitspraak het gevolg van bezwaren die naar voren waren gebracht door fabrikanten van zuivel dat van echte koeien afkomstig was. Maar het verwarringsgevaar is niet helemaal geweken: Op de regel dat zuivelproducten een dierlijke oorsprong moeten hebben, bestaat binnen Europa namelijk een hele lijst met uitzonderingen: voedsel waaraan nooit een dier te pas is gekomen, maar dat toch een zuivelnaam mag hebben. Per land is vastgesteld welke uitzonderingen er zijn toegestaan. Het is een fascinerende lijst: zo is in Frankrijk de lait d'amande toegestaan, in Italië de latte di mandorla en in Spanje de leche de almendras, maar in Nederland de amandelmelk niet. In Nederland zijn we, in tegenstelling tot die andere landen, niet slim genoeg om te onderkennen dat amandelmelk niet van een koe komt. We weten gelukkig wel donders goed dat pindakaas niet van een koe komt, dus die mag zo blijven heten. Maar de Fransen zullen wel niet mogen spreken van beurre de cacahouètes, de Italianen niet van burro di arachidi en de Zweden niet van jordnötssmör.

Het wachten is nu, lijkt mij, op de Koninklijke Nederlandse Slagersorganisatie. Die moet maar eens bezwaar maken tegen de term "vegetarische slager". Immers, een slager is iemand die beroepsmatig dieren slacht en verhandelt. Die vegetarische slager slacht helemaal niets. Die zit wat soja en andere plantaardige producten te vermalen en te vermengen en noemt dat 'burger', 'worst' of 'gehakt'. Verwarringsgevaar alom! Schande!

RIDDERS

"Gentrificatie is een proces van opwaardering van een buurt of stadsdeel op sociaal, cultureel en economisch gebied, het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewoners/gebruikers en de daarmee gepaard gaande verdrijving van de lagere klassen uit het stadsdeel. De opwaardering gaat gepaard met een stijging van de prijzen voor onroerend goed en de huurprijzen." Aldus Wikipedia.

In de Volkskrant lees ik: Het is een nette volkswijk in een nette stad. (...) Drie flats in onberispelijke staat. (...) De wijk was slecht (...) totdat ze begonnen met de verkoop van sociale huur en met de renovatie. Nu gaat het goed.

Een van de, waarschijnlijk als 'net' beschouwde, bewoners van deze nette volkswijk is Hermen Bomhof. Hij is ervan overtuigd dat een andere bewoner een pedo is, maakt een foto van hem en plaatst die op Facebook met de tekst Waarschuw iedereen voor deze kk pedo. De foto wordt door velen gedeeld.

Twintig jaar woont de man in de flat. (...) Hij heeft het syndroom van Asperger en wordt begeleid. Het gaat hem prima in de flat. (...) De man heeft niets misdaan. Daar gaat een leven aan gruzelementen. (...) Nu is de man in handen van de Facebookridders, die hem delen en delen totdat er nog maar één waarheid overblijft.

De wijk "was slecht (omdat er mensen met lage inkomens woonden?) totdat ze begonnen met de verkoop van sociale huur". Is het niet geweldig dat gentrificatie voor 'nette' mensen zorgt? Ze zullen er alles aan doen om de buurt netjes  te houden. Iedereen die maar een beetje afwijkt van wat de nette mensen normaal vinden en die ze niet begrijpen, kan maar beter maken dat zhij wegkomt.

LATER

Ruim drie jaar maak ik nu gebruik van het Aanvullend Openbaar Vervoer (AOV), zodat ik met rollator of scootmobiel kan komen waar ik wil. En dat tegen zeer lage kosten: het vervoer wordt op basis van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning door de gemeente Amsterdam gefinancierd; ik betaal alleen een schappelijke eigen bijdrage.

Tot1 juli jl. werd het vervoer uitgevoerd door Connexxion. In het algemeen was ik daar wel tevreden over. Natuurlijk kwamen ze wel eens te laat, maar meestal hadden  ze daar wel een redelijk klinkende verklaring voor. Kennelijk moet er om de zoveel jaar opnieuw een aanbesteding plaatsvinden, waarna de vervoerder voor de komende periode wordt bepaald. Sinds 1 juli wordt het AOV in Amsterdam uitgevoerd door Rotterdamse Mobiliteit Centrale (RMC). Nee, we krijgen niet ineens te maken met Rotterdamse chauffeurs. De RMC moest minimaal 70% van het in aanmerking komende personeel van Connexxion overnemen.

Waarom een andere vervoerder? Ik vermoed omdat die de minste kosten in rekening brengt. Hoe doet hij dat? Minder personeel? Minder auto's? Andere werkwijze? Zal dat niet koste gaan van de klanten? Ik besloot vanaf het begin bij te houden, of de taxi's op tijd kwamen en zo niet, hoeveel ze te laat waren.

Gisteren reed ik voor het eerst met de RMC. De vervoerder mag ritten van diverse klanten combineren en mag daarom een kwartier eerder of later dan afgesproken bij de klant arriveren. Ik neem dan ook altijd een marge in acht als ik ergens, bijvoorbeeld bij het ziekenhuis, op een bepaalde tijd moet zijn.

Gisteren zou ik om 10:15 uur van huis gehaald worden. Het werd 10:35 uur. De rit naar huis zou om 12:00 uur beginnen. Het werd 12:55 uur. Dat belooft wat.

WEER

Vandaag heb ik weer eens niets te melden.

NONNIEUWS

In een woning in de Hillegomstraat in Zuid is zondag een dode man gevonden.

De politie heeft het lichaam aangetroffen 'onder verdachte omstandigheden'. Daarom zijn agenten een onderzoek gestart.

Wat er precies verdacht is aan de situatie, wil een politiewoordvoerder nog niet zeggen. De identiteit van het slachtoffer is nog onbekend.

Dit is een compleet bericht uit (de digitale versie van) Het PAROOL van gisteren.

Om helemaal volledig te zijn was ook dit kaartje er nog aan toegevoegd:

Wat is de zin van dit bericht? Wie is hierin geïnteresseerd? Waarom wacht de politie  niet met het verspreiden van dit nieuws tot duidelijk is wie er is overleden, waaraan hij is overleden en of er sprake is van een niet-natuurlijke dood? En waarom vindt een zichzelf respecterend dagblad het noodzakelijk dit soort nonnieuws te verspreiden?

NOMADEN

Nomaden kun je omschrijven als mensen die voortdurend van woonplek veranderen. Amsterdam kent zijn stadsnomaden. Daarvan zijn er inmiddels, meldt Het PAROOL, 35. Ze leven in caravans met allerlei aanbouwsels. De laatste vijf jaar bivakkeerden de stadsnomaden op diverse braakliggende terreinen: 't Landje aan Dortmuiden in Westpoort, Zeeburgereiland, de Volendammerweg en de Toetsenbordweg in Noord, achter het AMC in Zuidoost en momenteel langs de Noordzeeweg in Nieuw-West, maar daar moeten ze nu ook weer weg. (...) Ze moeten elk jaar naar een andere plek om overlast voor de omgeving te beperken.

Dat klinkt allemaal heel begrijpelijk, maar dan lees ik ineens: Zelf willen de stadsnomaden graag een vaste stek, in plaats van steeds maar rond te moeten trekken.

Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen. In mijn vakanties voelde ik me ook nomade: we wandelden of fietsten en zetten ons tentje elke dag op een andere plaats op. Maar de rest van het jaar vond en vind ik een vaste woon- en verblijfplaats toch wel prettig. Die stadsnomaden willen kennelijk niet zo burgerlijk in een gewoon huis wonen.

Oké, prima, maar daarmee ben je nog geen nomade.

STRAATNAMEN

Guus Luijters schreef gisteren in Het PAROOL: Ik denk dat er geen straat in Amsterdam is die zo vaak van naam verandert als de Ceintuurbaan: Frederik Hendrikplantsoen, Frederik Hendrikstraat, Hugo de Grootplein, Frederik Hendrikstraat, Bilderdijkstraat, Eerste Constantijn Huygensstraat, Van Baerlestraat, Roelof Hartplein, Roelof Hartstraat, Ceintuurbaan, Sarphatipark, Ceintuurbaan, een mooi ­rijtje. De Ceintuurbaan heet overigens over één stuk Sarphatpark aan de ene kant en Ceintuurbaan aan de andere, bewoonde kant

Als geboren Amsterdammer dacht ik: 'Wat kletst die Guus nou? In ieder geval zolang ik leef is de Ceintuurbaan niet van naam veranderd.' Dat zelfde geldt voor de andere straten die hij noemt.

Na enig nadenken begreep ik wat hij bedoelde. Dat kun je zien op het kaartje hieronder.

Wat Guus bedoelt is een behoorlijk lange straat die voortdurend van naam verandert. De Ceintuurbaan (de blauwe lijn) is het laatste stukje ervan.

Guus beschrijft verder hoe hij met zijn geliefde wat eet en drinkt niet ver van de Ferdinand Bol. Wat vreemd vind ik dat hij eerst schrijft over de Ferdinand Bolstraat en daarna over de Ferdinand Bol. Echte Amsterdammers doen het laatste. Dat doen ze met vrijwel alle straatnamen in de Oude Pijp: Albert Cuyp, Gerard Dou, Jan Steen, Govert Flinck enzovoort.