ONDERGANG

De afgelopen dagen besteedden de media ruim aandacht aan de gebeurtenissen in Wit-Rusland, waar Alexandr Loekasjenko al 24 jaar president is. Hij is dankzij frauderen met de verkiezingsuitslag onlangs opnieuw president geworden. Maar eindelijk laat de bevolking nu duidelijk weten dat ze het niet langer pikt en wordt er door tienduizenden tegen zijn dictatoriale bewind geprotesteerd. Loekasjenko treedt daar tegenop zoals het een goed dictator betaamt: met gevangenneming, marteling en het met geweld bestrijden van vreedzame demonstraties. Terecht heerst alom verontwaardiging over dit abjecte beleid.

Stevo Akkerman maakt in zijn column in Trouw een opmerkelijke vergelijking, tussen Wit-Rusland, waar gestreden wordt voor een begin van democratie, en de Verenigde Staten, waar de democratie onbewoonbaar dreigt te worden.

Akkerman ziet een overeenkomst: in beide landen heeft de macht belang bij onrust, dreiging, geweld. En bij het angstbeeld van een burgeroorlog, die alleen de grote leider dan nog kan voorkomen.

Akkerman trekt zijn vergelijking door naar die tussen Loekasjenko en Trump. De eerste laat zich op zijn verjaardag  toezingen door een handjevol geselecteerde volgelingen, de ander mag graag zijn ministers bij elkaar roepen om zichzelf door hen te laten ophemelen, terwijl de camera’s inzoomen op hun trouwe honden-ogen.

Natuurlijk is Trump niet gelijk aan Loekasjenko. Bij de verkiezingen van vier jaar geleden kreeg hij weliswaar minder stemmen van de bevolking dan Hillary Clinton, maar hij werd president conform wettelijke vastgelegde regels.Of hij de macht vrijwillig uit handen zal geven bij een nederlaag tegen Joe Biden weten we niet, hij zaait daar twijfel over en heeft het nu al over verkiezingsfraude door de Democraten. Voor het overige gebruikt hij dezelfde handleiding als Loekasjenko: het is kiezen tussen mij en de ondergang.

Ergens anders las ik dat het doodschieten van een blanke bij de ongeregeldheden in Portland, Oregon, in feite voor Trump alleen maar goed kan uitkomen. Hij kan er nu op wijzen dat bij ongeregeldheden van zwarten blanke  slachtoffers vallen en dat dit onder de 'socialist' Joe Biden alleen maar erger kan worden. Hij zou een nieuwe leus kunnen gebruiken: White lives also matter. In navolging van Geert Wilders' reactie op "minder Marokkanen", zou Trump dan kunnen zeggen: 'Dan ga ik dat regelen'.