Emotie

Mensen die mij redelijk goed kennen vinden mij een nogal rationeel type. Dat ben ik ook, althans: dat probeer ik te zijn. Dat wil niet zeggen dat ik geen emoties ervaar. Daarin ben ik bepaald niet de enige. Afgezien van een zeer kleine minderheid aan psychopaten hebben we allemaal emoties, plezierige en vervelende. We beleven die zelf of zijn blij of verdrietig met familieleden of vriend(inn)en die ze beleven.

Hebben we niet genoeg meer aan onze eigen emoties? Gebeuren er niet meer genoeg plezierige en vervelende dingen ons eigen leven? Geen nood: de tv brengt ons emoties. Vanavond kun je kijken naar 'Familieberichten' bij de NCRV op Nederland 1. Het begint om 22.10 uur. De NCRV zocht "naar bijzondere, verrassende, ontroerende en vrolijke verhalen achter de familieberichten in kranten, tijdschriften en op het internet."

Caroline Tefsen zal ongetwijfeld weer een paar mensen presenteren die ontroerende verhalen vertellen, waarbij je een traan wegpinkt voordat je er erg in hebt. Je kunt bijvoorbeeld kijken naar Bianca - was getrouwd (met een man, neem ik aan), heeft een zoon - die op de Euromast ten huwelijk wordt gevraagd door Brenda. Ja, Bianca bleek toch meer op vrouwen te vallen. Lijkt me prima. Beter ten halve gekeerd dan hele gedwaald, of zoiets.

Als nuchterling vraag ik me af waarom iemand helemaal de Euromast op gaat om iemand ten huwelijk te vragen. Het wordt naar mijn idee nog een beetje gekker als je dat door de NCRV laat filmen, zodat heel Nederland kan 'meegenieten'. Dat is natuurlijk leuk. Die twee worden vast heel gelukkig. Maar de ouders van Mark staan "voor een gruwelijke beslissing: Mark een vegetatief leven laten lijden of hem laten inslapen." Kijk, da's andere koek. Er is één troost: je kent die mensen helemaal niet. Het levert een paar minuten lekkere emoties op, maar daarna - het is inmiddels bijna elf uur - ga je naar bed, of je kijkt nog naar iets verstrooiends. Je zou natuurlijk ook even kunnen bellen met de onderwijzer van je zoon wiens vrouw niet lang geleden overleden is. Of even langs gaan bij de buren wiens kind pas verongelukt is. Ja, dat is wat moeilijker.
x