Bijna

Nu is er dan, las ik in 'Trouw', een Amerikaans neurochirurg die, terwijl hij in coma lag, een bijna-doodervaring heeft gehad. Hij schreef daarover in 'Newsweek' en op zijn website. Hij gelooft nu ook in God en de hemel.

Ik geloof direct dat er mensen zijn die op het randje van leven en dood bepaalde ervaringen hebben die doen denken aan iets wat  we dan geleerd hebben de hemel te noemen. Maar bewijst dat dan dat er dus een hemel is? De man schrijft o.a.: 'Ik steeg op, oneindig veel hoger dan de wolken. Glinsterende wezens zweefden langs de hemel, terwijl ze lichtgevende sporen achterlieten. Vogels? Engelen? Op die woorden kwam ik pas later, toen ik mijn herinneringen opschreef. Alles bestond op zich, maar was tegelijk deel van al het andere, zoals de gedetailleerde en verweven ontwerpen op Perzische tapijten.'

Het uitendelijke (sic) verhaal is 'nog vreemder'. 'Het grootste gedeelte van de reis was er iemand bij me. Een vrouw. Ze was jong, ik herinner me haar tot in detail. Ze keek me aan met een blik die, als je hem vijf seconden zou gadeslaan, je hele leven de moeite waard maakte - wat je eerder ook beleefd zou hebben.' Het is eigenlijk een bekend verhaal. Het is allemaal mooi en prachtig, al weet ik niet of alle mannen met een bijna-doodervaring ook zo'n mooie jonge vrouw ontmoeten.

Wat ik een beetje vreemd vind is dat er, bij mijn weten, nog nooit een bijna-doodervaring is opgetekend, waarin iemand niet naar de hemel, maar naar de hel, of het vagevuur op weg was. Krijgen alleen 'goede' mensen zo'n ervaring?
x