donderdag 22 juli 2010

Informatie

Vlak na de verkiezingen riep Mark Rutte in een overmoedige bui dat er vóór de maand juli een nieuw kabinet zou zijn. Intussen mogen we aannemen dat het zelfs niet vóór augustus lukt. Drie informatiepogingen hebben alleen duidelijk gemaakt welke varianten niet tot de mogelijkheden behoren. Job Cohen heeft al aangegeven, gelukkig, dat er met hem over een combinatie van VVD, PvdA en CDA niet gepraat hoeft te worden. Over diverse combinaties kan nog een hele tijd doorgemodderd worden.

Stel je het onvoorstelbare voor: na nog twee mislukte informatiepogingen word ik benoemd tot informateur. Ik roep alle fractievoorzitters bij elkaar en vraag ze allemaal een lijstje op te stellen van de punten waarop volgens hun de komende vier jaar een beslissing moet vallen, in volgorde van het belang dat ze aan elk punt hechten. Ze hoeven er niet bij te vertellen welke beslissing er moet vallen. Gewoon een simpel lijstje. Dat moeten ze in een dag kunnen klaren.

Ik neem een uurtje om die lijstjes naast elkaar te leggen en daar één gemeenschappelijk lijstje van te maken. Bovenaan komen hoe dan ook: bezuinigingen, hypotheekrenteaftrek, mobiliteit, lastenverdeling, onderwijs en nog zo wat zaken. Maar vóór de lunch is dat gemeenschappelijke lijstje er. Dan hebben we de hele middag voor de vraag: met welke partijen wil je wel in één kabinet zitten en met welke liever niet of per se niet. Goed, de SP, ChristenUnie, PVV, SGP en PvdD kunnen naar een terrasje verhuizen. Ik kijk de vijf nog aanwezige fractieleiders diep in de ogen. "Vijf is veel, hè?" zeg ik. Ze kijken elkaar aan. Maxime staat op: "Ik weet wanneer ik teveel ben." Mijn opdracht voor de volgende dag: bedenk uit hoeveel ministers het nieuwe kabinet gaat bestaan en ja, de VVD de levert de minister-president.

De volgende dag weten we op zijn laatst bij de tweede kop koffie hoeveel ministers er komen, in ieder geval niet meer dan tien. Ik maak me sterk dat we vóór de lunch ook weten wie welke ministeries krijgt. Natuurlijk heeft af en toe wel eens een fractieleider iets geroepen van "Maar de inhoud. Het programma." Ik roep dan: "First things first." Die middag en de volgende dag hoef ik ze niet te zien. Mijn opdracht: "Zoek in eigen kring naar de beste kandidaten voor de ministersposten. Let meer op bestuurlijke dan politieke kwaliteiten. Overmorgen wil ik jullie en die kandidaten hier zien."

Morgen vertel ik hoe het verder gaat.
x