woensdag 31 augustus 2016

NACHT

Op 5 november a.s. vindt van 19:00 tot 02:00 uur al weer de zeventiende Museumnacht Amsterdam plaats, las ik in Het PAROOL. Tijdens de Museumnacht wordt geprobeerd de Amsterdamse jongeren, die zelf niet vaak musea bezoeken, warm te maken voor kunst en cultuur. Naast traditionele kunst is er veel aandacht voor muziek, film en spoken word. (Is "spoken word" een speciale vorm van kunst, die we in het Nederlands niet kunnen aanduiden met 'gesproken woord', of wil iemand hier een beetje interessant doen?)

Kun je jongeren alleen warm maken voor kunst en cultuur als je al die 'oude troep' combineert met andere dingen? Rappen bij de Nachtwacht? Hiphop bij Van Gogh? Een film draaien in het Scheepvaartmuseum?

Waarom al die moeite om de jongeren overal naar toe te slepen? Ik kan me niet herinneren dat toen ik jongere was mijn leeftijdgenoten en ik massaal naar de musea trokken. Volgens mij maakte ook niemand zich daar zorgen over. T.z.t. zouden we daar wel eens naar toe gaan. Dat deden we ook. Maar eerlijk gezegd kunnen er jaren voorbij gaan dat ik niet in een museum kom. Of alleen in een buitenlandse stad, zoals het Prado en de Uffizi. Wanneer komt er een actie om oudjes als ik naar het musem te lokken? Ik ben benieuwd wat voor extra's ze daarvoor gaan ontwikkelen.

Komt er nu een zeventiende museumnacht omdat de zestien voorgaande een doorslaand succes waren? Met 'succes' bedoel ik niet dat die nachten druk bezocht werden. Dat zal best. Bedenk iets geks en er komen wel mensen op af. Is er eigenlijk wel eens onderzocht of de jongere bezoekers daarna ook vaker naar musea gingen?

We leven in een stad met een ontzettend levendige cultuursector, binnen en buiten de ring. Onze Museumnacht moet daar een afspiegeling van zijn," aldus Meredith van N8, organisator van de Museumnacht. Waar haalt ze de onzin vandaan? Als die Museumnacht een afspiegeling zou zijn, zouden er dagelijks in de musea activiteiten zijn om jongeren "warm te maken voor kunst en cultuur".

dinsdag 30 augustus 2016

SORRY

Ik denk dat alle media wel aandacht hebben besteed aan het "Sorry!", dat Rutte onlangs uitsprak, omdat hij een aantal beloften die hij tijdens de campagnes voor de vorige Tweede Kamerverkiezingen had gedaan, niet had waargemaakt.

Binnenkort starten de campagnes voor de verkiezingen van volgend jaar en we zullen weer vaak horen: 'We zullen dit.' en 'We zullen dat niet.' Iedereen die de politiek een beetje volgt en zeker elke politicus weet dat geen enkele partij met enige zekerheid kan zeggen dat (delen van) haar programma zullen worden uitgevoerd.

We hebben hier alleen maar coalitieregeringen, dus er moeten altijd compromissen gesloten worden. Zelfs als coalitiepartijen het over bepaalde punten compleet eens zijn, dan nog kunnen allerlei externe factoren, zoals gebeurtenissen op Europees of wereldniveau, ertoe leiden dat voorgenomen beleid niet of slechts gedeeltelijk kan worden gerealiseerd.

De komende maanden zul je dus vooral kritisch moeten luisteren naar alles wat die politici zullen zeggen. Wat ze zeggen zijn dus geen beloften, het zijn op zijn best ideeën, voornemens. Zo willen ze proberen het te gaan doen. Het zijn de punten waarover ze met de andere partijen gaan onderhandelen. Diverse partijen komen niet eens aan coalitiebesprekingen toe. Die zijn al gauw uitonderhandeld. In de oppositie zullen ze sowieso weinig kunnen bereiken met hun ideeën. Wat de coalitiepartijen ervan zullen bakken moeten we ook maar weer afwachten.


maandag 29 augustus 2016

MARKTWERKING

Als ik een nieuw apparaat in huis wil halen, een laptop, een wasmachine, een tv, kan ik op het internet bij diverse levenranciers, BCC, MediaMarkt, Coolblue, nagaan welke dat apparaat onder de gunstigste voorwaarden kan leveren.

Al geruime tijd wordt de gezondheidszorg geacht marktconform te werken. Afgelopen zaterdag maakte Kassa duidelijk dat het vrijwel onmogelijk is bij één ziekenhuis de prijs van een simpele behandeling te achterhalen. Laat staan dat je de prijzen van die behandeling in diverse ziekenhuizen kunt vergelijken.

Zaterdagmiddag was ik in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Ik was daar op ziekenbezoek bij mijn vriend Jan. Kortgeleden werd vastgesteld dat hij lijdt aan de ziekte van Kahler. Had Jan onderzocht wat in zijn situatie het beste ziekenhuis is? Nee, om in het Groene Hart Ziekenhuis te komen, hoefde hij alleen de straat over te steken. Als ik weer eens een nieuwe klacht heb, ga ik naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, dat is het BovenIJ Ziekenhuis, waar een taxi me in vijf minuten brengt.

De komende maanden zal Jan diverse malen bestraald worden, vervolgens chemotherapie  en daarna stamceltherapie ondergaan. Er is toch geen zinnig mens die van hem verwacht dat hij eens goed zal nagaan waar hij die therapieën op de voordeligste manier kan ondergaan? Er is trouwens al een behandelplan opgesteld, waarin de bestralingen plaatsvinden in het LUMC en de stamceltherapie in het Hagaziekenhuis in Den Haag.

Als je tv het begeeft kun je besluiten direct een nieuwe te kopen. Je kunt ook besluiten het een tijdje zonder te doen, of via je laptop of tablet naar de tv te kijken. Als je hart disfunctioneert kun je beter meteen naar de dichtsbijzijnde Spoedeisende Hulp gaan. Nee, niet eerst uitgebreid marktonderzoek doen!

Het ziekenhuis dat de voor jou beste zorg levert zou best eens ook het duurste kunnen zijn, omdat er net grote bouwwkundige voorzieningen hebben plaatsgevonden, of omdat ze net de nieuwste apparatuur hebben aangeschaft, of omdat er de duurste specialisten werken.

Stamceltherapie is, naar ik aanneem, behoorlijk duur. Jan zou die eigenlijk niet meer mogen krijgen: daar is hij te oud voor. (Over een maand of twee wordt hij 70.) Maar omdat hij een voor zijn leeftijd  zeer goede conditie heeft, krijgt hij die toch. Gelukkig wordt die marktwerking niet altijd consequent toegepast.

Gezondheidszorg is duur. Reken er maar op dat hij nog steeds duurder gaat worden, hoe kostenbewust jij en ik ook gaan worden. Een belangrijk deel van die kosten is niet te beïnvloeden en dus ook niet onderhevig aan marktwerking. Laat je niets wijsmaken. Wees blij dat je hier meer en betere zorg hebt dan in veel andere landen.


zondag 28 augustus 2016

VERTRAGING

Gisteren liet ik mij en mijn scootmobiel door een taxi naar het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda brengen. Het komt mij momenteel niet zo goed uit de reden van mij bezoek te vermelden. Dat doe ik wellicht op een later tijdstip nog wel eens. Met mjn gezondheid had het bezoek in ieder geval niets te maken.

Uiteraard  ging ik ook per taxi terug. Toen de chauffeur mijn scootmobiel had ingeladen vertelde hij dat hij nog een ander persoon moest vervoeren, binnen Gouda overigens. Ik vond het best, zo werkt het systeem nu eenmaal. Maar achteraf verwonderde ik mij toch enigszins. 

Na een ritje van niet meer dan een minuut of tien stapte er een man van een jaar of zestig in. Hij vertelde spontaan dat hij naar de dialyse ging. Waar wordt een dialyse uitgevoerd? In een ziekenhuis. Dus na weer een minuut of tien arriveerden we bij het Groene Hart Ziekenhuis. In Amsterdam had ik ook al eens meegemaakt dat ik met een taxi eerst vanuit het OLVG-West naar ergens ver in Slotervaart werd gereden waar een andere passagier werd opgehaald. Om die naar haar plaats van bestemming te brengen reden we langs het OLVG-West.

Waarom, vroeg ik mij in beide gevallen af, word ik geheel onnodig meegesleept met de rit van een ander? In ben er intussen wel uit. De vervoerders willen voorkomen dat ik ga klagen dat ik te laat wordt opgehaald, als ze eerst die andere rit uitvoeren. Dat ik daardoor volkomen onnodig door buitenwijken met al hun verkeersdrempels wordt gevoerd - wat niet echt leuk is, als je versleten heup wat gevoelig is - moet ik dan maar op de koop toe nemen.

Ik vind het helemaal niet zo erg dat de taxi af en toe wat later komt dan afgesproken. (Ze zijn meestal ruim op tijd.) Het wachten wordt makkelijker als ik weet hoe lang het nog gaat duren. Al die chauffeurs beschikken over mijn mobiele telefoonnummer. Dat zit in het systeem. Ze bellen (meestal) een aantal minuten voor het afgesproken tijdstip dat ze er aan komen. Dan zorg ik ervoor dat ik tijdig op de stoep sta met scootmobiel of rollator. In de ruim twee jaar dat ik van dit aanvullend openbaar vervoer gebruik maak, is het slecht één keer voorgekomen, dat een chauffeur spontaan belde om te melden dat hij vertraagd was. Ik ga toch eens vragen waarom ze dat niet standaard doen, als de vertraging langer dan pakweg 15 minuten gaat  duren.


zaterdag 27 augustus 2016

STEUN

Koerdische  milities  spelen een niet-onbelangrijke rol in de strijd tegen IS. De afgelopen tijd wisten de Koerden (...) terrein te winnen, deels met steun van de internationale coalitie onder leiding van Amerika. De stad Manbij werd onlangs veroverd op IS, wat leidde tot een waar volksfeest, aldus Elsevier. (Onderstreping toegevoegd.) Het leek erop alsof de Koerden een strook Iraaks gebied langs de grens van Turkije zouden gaan beheersen. Dat was natuurlijk tegen het zere been van Turkije, dat geen al te goede relaties met de Koerden onderhoudt. Dus trok het Turkse leger de grens met Irak over. Om tegen IS te vechten, zeiden ze. Dat doen ze ongetwijfeld ook, maar ze zullen zeker van de gelegenheid gebuik maken ook de Koerden te verdrijven.

Toen kwam Joe Biden, vice-president van de VS, bij Erdogan op bezoek. Wat de Amerikanen ook doen, waar ze zich ook mee bemoeien, het gaat ze vooral om de Amerikaanse belangen, zoals zij die zien. Turkije is een bondgenoot van Amerika, lid van NAVO, grenzend aan Rusland. De verhouding tussen Turkije en Europa is de laatste tijd wat koeltjes. Hij lijkt erop dat Turkije zich meer richt op Rusland. Dan haast Amerika zich Turkije bij te staan. Ja, dan moet je de Koerden laten vallen. Die moeten zich uit op IS veroverd gebied terugtrekken, anders verleent de VS gee steun meer.

Iran en Irak hebben diverse oorlogen met elkaar gevoerd. Nu eens werd Iran door de VS ondersteund, dan weer Irak. Zoals de VS de Taliban steunde toen die nog tegen de Russen vocht. We mogen blij zijn dat onze regering altijd achter de VS blijft staan. Hoe moeten we anders vriendjes blijven?

vrijdag 26 augustus 2016

BONUS

Ik doe al mijn dagelijkse boodschappen bij AH. Al geruime tijd reken ik af d.m.v. de zelfscan. Niet om tijd te besparen, maar dan hoef ik niet met mijn scootmobiel door dat toch meestal tameljk nauwe paadje bij de kassa, waar ik nogal eens ergens tegenaan botste.

Er zijn altijd vrij veel artikelen van AH 'in de bonus'. Ik doe daar niet veel mee. Ik koop geen dingen die ik niet dezelfde dag of zeer binnenkort gebruik. Waar laat ik twaalf toiletrollen? Bij de hoeveelheden die ik aanschaf maakt die bonus ook niet echt veel uit. Ik betrek mijn bonuskaart wel altijd bij het afrekenen, want hij is gekoppeld aan mijn air mileskaart. Zo spaar ik een beetje, zonder er enige moeite voor te doen.

Zelden of nooit kijk ik of mijn kassabon wel klopt. Gisteren deed ik dat weer eens, zonder duidelijke aanleiding, voor de eerste keer in pakweg een jaar of tien. En jawel: bingo! Ik had iets met bonus (35%!) gekocht, maar die was nergens afgetrokken. Ik sprak een aardig meisje bij de servicebalie aan. Die had het al gauw door. Ik had de normale barcode gescand, maar bij bonusartikelen heeft die bonusaanduiding een eigen barcode. Die had ik moeten scannen. Ja, weet ik veel! Dat aardige meisje gaf mij cash € 1,05.

Nu zit ik mij wel af te vragen: hoeveel bonus ben ik misgelopen sinds ik ging zelfscannen?


BONUS

Ik doe al mijn dagelijkse boodschappen bij AH. Al geruime tijd reken ik af d.m.v. de zelfscan. Niet om tijd te besparen, maar dan hoef ik niet met mijn scootmobiel door dat toch meestal tameljk nauwe paadje bij de kassa, waar ik nogal eens ergens tegenaan botste.

Er zijn altijd vrij veel artikelen van AH 'in de bonus'. Ik doe daar niet veel mee. Ik koop geen dingen die ik niet dezelfde dag of zeer binnenkort gebruik. Waar laat ik twaalf toiletrollen? Bij de hoeveelheden die ik aanschaf maakt die bonus ook niet echt veel uit. Ik betrek mijn bonuskaart wel altijd bij het afrekenen, want hij is gekoppeld aan mijn air mileskaart. Zo spaar ik een beetje, zonder er enige moeite voor te doen.

Zelden of nooit kijk ik of mijn kassabon wel klopt. Gisteren deed ik dat weer eens, zonder duidelijke aanleiding, voor de eerste keer in pakweg een jaar of tien. En jawel: bingo! Ik had iets met bonus (35%!) gekocht, maar die was nergens afgetrokken. Ik sprak een aardig meisje bij de servicebalie aan. Die had het al gauw door. Ik had de normale barcode gescand, maar bij bonusartikelen heeft die bonusaanduiding een eigen barcode. Die had ik moeten scannen. Ja, weet ik veel! Dat aardige meisje gaf mij cash € 1,05.

Nu zit ik mij wel af te vragen: hoeveel bonus ben ik misgelopen sinds ik ging zelfscannen?


donderdag 25 augustus 2016

VERBIEDEN

Ik kijk 's ochtends al vroeg naar het NOS-journaal. Ik blijf dan wel eens hangen bij 'Goedemorgen Nederland' van WNL. Gisteren was er ook een item over (het verbieden van) boerkini's aan het strand, zoals dat in Frankrijk al gebeurt. Moeten we dat hier ook doen?

Natuurlijk werd aan een aantal strandgangers gevraagd wat zij ervan vonden. Wat bleek? Geen van hen had ooit een vrouw in een boerkini gezien. Je kunt dus  niet echt van een nijpend probleem spreken, tenzij je vindt dat mensen die in Allah geloven sowieso geen plaats verdienen in onze tolerante, liberale, democratische maatschappij.

O ja, natuurlijk, die vrouwen dragen die stomme boerkini niet omdat ze dat zelf willen, maar omdat die achterlijke moslimmannen dat nodig vinden. Laten we als één man achter die vrijheidslievende moslima's gaan staan, zoals we dat ook deden bij al die SGP-vrouwen die door hun mannen verboden werd de politiek in te gaan. Oké, ze hoeven niet meteen naar het naakstrand, een bikini is ook niet verplicht. Ze zouden even in de historie kunnen duiken en een soort badkleding kunnen maken, waarin de zedige Nederlandse dames van pakweg een eeuw geleden zich aan het strand vertoonden:
Ik vermoed overigens dat huidartsen pal achter het dragen van een boerkini staan. Dat zouden alle vrouwen moeten doen, want al dat uv-licht op de huid kan zeer schadelijke gevolgen hebben. Mannen zouden, naar marokkaans voorbeeld beter in een djellaba naar het strand kunnen gaan:
Met dat warme weer deze dagn lijkt zo'n loshangend gewaad me plezieriger dan een strakke spijkerbroek en hemd. Integreren kan ook betekenen: zaken overnemen van de 'nieuwelingen'.

woensdag 24 augustus 2016

LEEFKADE

Het PAROOL schrijft over het leefstratenproject, waarmee stadsdeel West de openbare ruimte weer terug wil geven aan de bewoners. Nu zouden auto's teveel ruimte in beslag nemen. Een stukje van de Hugo de Grootkade (dat rode stukje op het kaartje hieronder) wordt gedurende wel een hele maand een 'leefkade'.


Ongezien ga ik er vanuit dat het merendeel van de bewoners van die 200 meter Hugo de Grootkade een auto heeft. Die auto's mogen een maand lang daar niet staan, want de parkeerplaatsen worden volgestort met zand. (Kunnen de kinderen lekker spelen.) Die auto's worden dus een maand lang geplaatst in de openbare ruimte van nabij wonende Amsterdammers. Zullen ze blij mee zijn!

De initiatiefnemers hopen vooral dat buurtbewoners elkaar beter leren kennen de komende maand.

We gaan steeds beter met elkaar om, maar er zijn toch nog buren die al veertig jaar op de kade wonen en hun buren nog steeds niet kennen. Het moet een écht buurtfeest waardoor we nog hechter worden. Er worden namelijk allerlei activiteiten gepland: er komt een boekenmarkt (Alders (een initiatiefnemer): "Boeken in kisten, dat moét wel op de Hugo de Grootkade!"), een jeu de boulestoernooi, barbeque-avonden en er zijn plannen voor een tijdelijke camping.

Het ligt natuurlijk aan mij, maar als ik over plannen hoor die tot doel hebben mij te hechten aan mensen uit mijn omgeving, met wie ik niet spontaan kennis maak, dan ga ik naar vluchtwegen zoeken.

Als iedereen die een overbodige auto heeft die nou eens aan de kant doet, komen we eerder dichter bij een leefbare buurt dan gedurende één maand de auto's voor de deur van een ander te stallen.


dinsdag 23 augustus 2016

RECLAME

Zoals ik hier al eens gemeld heb, zap ik nooit weg als er een reclameblok op tv verschijnt. Sommige reclames zijn best leuk, zelfs als je ze voor de tweede of derde keer ziet, bijvoorbeeld die van Klaverblad Verzekeringen.

Sommige reclames zijn stinkend irriterend. De kroon wordt daarbij, naar mijn smaak, gespannen door SpecSavers. Ik neem aan dat ze grappig bedoeld zijn, maar geen ervan is in die opzet geslaagd. Wat mij betreft heeft SpecSavers een zodanige graad van irritatie bereikt, dat ik er niet over peins ooit daar een bril aan te schaffen, als wordt die gratis geleverd. 

Bij IKEA weten ze, geloof ik, niet helemaal precies hoe hun doelgroep eruit ziet. In een van hun reclames zie je een Nederlandse vrouw die een keuken ontwerpt. Je ziet daarbij een keuken van een formaat dat je in de gemiddelde vinexwijk of galerijflat niet zult aantreffen. Als je een huis hebt met zo'n keuken hoef je voor de prijs niet naar IKEA te gaan.


Hornbach is een zaak voor doe-het-zelvers. (Niet voor mij dus.) In hun reclame zie je een wat wanhopige man die bezig is met het ophangen van een lamp. Ik kan heel goed in de gemoedstoestand van die man komen, maar mij ontgaat volkomen waarom op de achtergrond een persoon op een ponny voorbij loopt. Wat is het verband tussen zelf doen (al of niet gefrustreerd) en een ponny?


De bedenkers van de reclame voor de Renault Kadjar en Captur hebben bij de biologielessen nooit goed opgelet. Waarschijnlijk hebben ze ook nooit naar de natuurfilms van David Attenborough gekeken. Dan zouden ze immers geweten hebben dat een bergdal met naaldbomen niet de typische habitat van de neushoorn is. Een beetje research is nooit weg, lijkt mij.




maandag 22 augustus 2016

SELECTIE

Sorry hoor, ik ga het toch nog even over de Olympische Spelen hebben. En over taal. Gisterochtend zag ik nog even (de samenvatting van) de finale van het voetballen tussen Brazilië en Duitsland. (Veel meer voetbal heb ik niet gezien.) Het commentaar werd gegeven door Jan Roelfs. Elke keer als hij het over Brazilië had, gebruikte hij niet de naam van dat land, maar een andere term. Het duurde even voor ik het door had: hij zei "seleção". Dat is, denk ik, Portugees voor 'selectie'. Ja, ook de Braziliaanse voetbalbond moest een selctie maken uit alle goede voetballers die er in het land zijn. Dat deed de Duitse voetbalbond ook. Maar Jan had het steeds over 'de Duitsers' of 'Duitsland', geen enkele keer over de 'Auswahl', Duits voor 'selectie'.

Wat zat er nu achter bij die Roelfs om het niet gewoon te hebben over Brazilië, maar over de seleção? Wil hij laten merken dat hij het Portugees machtig is, of kent hij toevallig één woordje en wil hij een  beetje interessant doen?

Ik moest even terugdenken aan de uitzending van de opening van de Spelen. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar volgens mij deed Roelfs daar ook verslag van. Bij het voorstellen van de ploegen had hij het over de volgorde waarin de ploegen binnenkwamen. Dat ging volgens het "Portugese alfabet". Ik ben niet de grootste taalkundige, maar ik dacht: 'Portugal heeft toch hetzelfde alfabet als wij en alle ander Europese landen?

Roelfs kwam erop omdat de USA graag aan het eind van de hele stoet binnen wilde komen. Alfabetisch gezien leek ze dat aannemelijk en dat zou ook nog eens op 'prime time' zijn. Maar ... in het Portugees wordt United States Estados Unidos en in het 'Portugese' alfabet komt de E ver voor de U. Dacht Roelfs, die niet door had dat ook in het Amerikaanse alfabet en zelfs in het Nederlandse het geval is.

Wat voor opleiding moet je hebben om verslaggever bij de NOS te worden?

zondag 21 augustus 2016

VOORBIJ

Vanaf vanavond zijn de Olympische Spelen weer voorbij en is alles, d.w.z. de tv, weer gewoon. Vanaf morgen kunnen we weer (werk)dagelijks om 19:00 uur naar DWDDrrrrr  en vanaf 23:00 uur naar Pauw kijken. We hoeven niet midden in de nacht op te staan om onze favoriete sporters juist op dat tijdtip live te zien verliezen.

Ik heb vrij veel van de Olympische Spelen gezien, maar lang niet alles. Ik kijk sowieso niet naar vechtsporten. Niet alleen omdat ik zo pacifistisch ben. Ik ken de bijbehorende regeltjes niet en weet dus niet wat ik moet waarderen. Het meeste plezier heb ik beleefd aan 'onze' volleyballende vrouwen. Ik gunde ze graag meer dan een vierde plaats, maar ze hebben het naar mijn mening goed gedaan. De handballende vrouwen ook, maar handballen doet me niets. Volgens mij kunnen ze dat veld met de helft inkorten, want tussen de twee doelgebieden gebeurt er niets. De bal wordt daaroverheen naar dat doelgebied gegoid, daar wordt wat heen en weer gegooid en vervolgens gooit een speler (m/v) de bal naar het doel. Ik kan dat niet spannend vinden.

Wat ik niet begrijp is dat de 100 m sprint het 'koningsnummer' wordt genoemd. Bij de mannen is het in 10 seconden, bij de vrouwen in 11 seconden voorbij. Wat is daar nou aan te beleven? Bij de finale 100 m vrouwen had een verslaggever het over "een heroïsche strijd". Bij "heroïsche strijd" denk ik eerder aan de 5 of 10 km. Dan ligt de ene voorop, dan weer de andere. Daar lever je strijd! Bij mijn favoriete sport, schaatsen, vind ik de 10 km ook veel boeiender dan de 500 m.

Onder de categorie "weggegooid geld" viel mijns inziens het programma-onderdeel 'Mulder vs Mulder'. Volgens mij werd daarmee de dag besloten, want ik heb het maar twee keer gezien, waaronder afgelopen nacht. Het was al eerder te zien bij schaatswedstrijden. De schaatsende tweelingbroers Mulder deden daarbij allerlei onleuke wedstrijdjes en dat deden ze nu weer. Waarom laat men in godsnaam twee volwassen mannen op kosten van de kijkende gemeenschap enkele weken in Rio verblijven om daar maffe dingen te doen, waar niemand om gevraagd heeft? Schaatser Erben Wennemars was er ook, maar diens verblijf werd nog enigszins gelegitimeerd doordat hij af en toe wat verslaggeverigs mocht doen. Krijgt Dafne Schippers zo'n rol bij de komende Winterspelen?

Het meest opzienbarende van deze Olympische Spelen vond ik overigens geen sportgebeurtenis, maar een taalkundige. Nog nooit heb ik in zo korte tijd, zo vaak in het openbaar de woorden kut en kloten horen gebruiken. Altijd door sporters en altijd in verband met voor hen teleurstellende prestaties. Het gebruik van die woorden is bepaald niet nieuw. Boukje en ik hadden ruim twee decennia geleden al, tijdens een slechte zomer, op emancipatorische gronden afgesproken, dat we het op oneven dagen over kutweer en op even dagen over klotenweer zouden hebben. Kennelijk is het gebruik van deze woorden zo gemeengoed geworden dat ze gewoon en plein public gebruikt kunnen worden. Ik ben benieuwd wanneer ze voor het eerst in de Handelingen van de Tweede Kamer terecht zullen komen.


zaterdag 20 augustus 2016

SAMBA

Brazilië is - nu - niet alleen het land van de Oympische Spelen, het is ook - al veel langer - het land van de samba. Af en toe, wat mij betreft veel te weinig, hoorde je tijdens de sportuitzendingen op de achtergrond wat sambamuziek. Gelukig kun je via YouTube heel wat muziek horen uit vervlogen tijden. Om te beginnen een van de mooiste samba's: The One Note Samba, gespeeld door Laurindo Almeida en het Modern Jazz Quartet.



En dan de film die ik destijds, begin jaren '60, diverse malen heb gezin. Van begin tot eind sambamuziek van niet de minste componisten/gitaristen uit die tijd: Luis Bonfà en  Antonio Carlos Jobim. Ik heb het over de film Orfeu Negro. Het verhaal is gebaseerd op de klassieke liefdesgeschiedenis van Orpheus en Euridice. Het speelt zich af tijdens  het bekende traditionele carnaval in Rio de Janeiro. Hoeveel samba wil je horen?




vrijdag 19 augustus 2016

SORRY

Ik ga nog wat verder slapen.


donderdag 18 augustus 2016

JONGENSDROMEN

Als ik 's avonds in bed lig, stel ik me wel eens voor dat ik aan de Olympische Spelen meedoe. Nee, ik heb echt geen jongensdromen, waarin ik, tegen alle verwachtingen in, een gouden medaille haal op, bijvooorbeeld,de 800 m horden. Ik droom juist dat ik verlies, dat ik, tegen alle verwachtingen in, als laatste over de streep kom.

En dan komt het: er komt een journalist van de NOS op me af. Ik droom ervan dat die journalist mij vragen gaat stellen. Wat nog mooier is: ik mag antwoorden. Ik mag het antwoord geven, waarvan ik al jaren hoop dat een sporter dat zal geven op die stomme vraag die al ik weet niet hoe vaak door sportverslaggevers van de Nederlandse tv is gesteld:
- Wat gebeurde er?
- Je bent toch verslaggever?
- Ja.
- Je hebt toch zitten kijken?
- Ja. natuurlijk.
- Het is toch rechtstreeks uitgezonden op tv?
- Wat dacht je? Natuurlijk!
- Wat wil je dan nog weten?
- Wat gebeurde er?
- De komende dag wordt nog in elk NOS-journaal getoond hoe ik over die horde struikel en hoe ik over de eindstreep strompel. Datzelfde kun je tig keer bekijken in Studio Rio, Rio Live en Sudio Olympic Park, Interessante programma's, moet je eens naar kijken. Krijg je ook nog deskundig commentaar bij. Heb je nog even?
- Natuurlijk, voor jou altijd.
- Wil je nog weten wat ik voelde? Wat ik dacht? Wat er door mij heen ging? Of het dit allemaal waard was?
- Was het niet bizar?
- Vraag dat dan meteen!

UPDATE 10:50

Eén krant had het gelukkig goed:





woensdag 17 augustus 2016

CODE

Een kop in Het PAROOL: Dit jaar al evenveel doden door geweld als in heel 2015 (...) Daarmee zijn nu al (in Amsterdam) evenveel slachtoffers omgebracht als in heel 2015. Het zijn er inmiddels al 15. And counting.

Is het inmiddels 'code rood'? Nee hoor, dit is het gewone leven. Hier zijn we aan gewend, toch?  De meeste (...) doden vallen door uit de hand gelopen ruzies, al dan niet binnen relaties, en staan los van elkaar.

Hoeveel doden zijn er ook al weer gevallen door terroristische aanslagen in Amsterdam?

dinsdag 16 augustus 2016

UNIEK

René de Reuver, scriba (dat is protestants voor secretaris) van de Protestantse Kerk in Nederland, schrijft een artikel in Trouw onder de kop: 'Ik ben bang dat onze samenleving het grote verhaal niet meer kent'. In dat artikel lees ik o.a.: Dat vind ik een van de mooie dingen van het christelijk geloof: dat je je niet groter voor hoeft te doen dan je bent.

In 2013 zei 42% van de Nederlandse bevolking tot het christelijk geloof te behoren (bron: CBS). Dat is sindsdien vast niet toegenomen. Wil De Reuver nou in feite beweren dat meer dan de helft van de bevolking zich wel groter voordoet dan ze is?

Wat verder schrijft De Reuver: In de kerk geldt niet de bloedband, maar de band van het water van de doop. Dat vind ik uniek. Ik ga in de kerk ook om met mensen waar ik zelf nooit voor zou kiezen. Waar heb je dat nog? Wat dacht je van de vakbond, de voetbalclub, 40.000 andere deelnemers aan de Vierdaagse van Nijmegen? Waar haalt zo'n dominee nou het idee vandaan dat het lid zijn van een religieuze club (kerk genaamd) hem zo uniek maakt? Al meer dan vijftig jaar maak ik geen deel meer uit van zo'n religieuze club, maar ik ging en ga nog steeds regelmatig om met mensen voor wie ik uit mezelf nooit zou kiezen.De Reuver zou het echt een gemis vinden als deze christelijke manier van denken er niet meer zou zijn. Ik zou willen zeggen: Beste René, die manier van denken is allang achterhaald.

maandag 15 augustus 2016

CONSERVATIEF

Terwijl ik vannacht naar het hockeyen (Nederland-Australië) zat te kijken, bedacht ik ineens: 'Er wordt toch ook gevoetbald in Rio?' Ik zie vrij veel van de Olympische Spelen, maar ik heb nog helemaal geen voetbal gezien. Let wel: ik heb het echt niet gemist.

Ik heb inmiddels diverse hockeywedstrijden, zowel bij de vrouwen als bij de mannen, gezien en ik heb opnieuw geconstateerd - ik heb dat hier al eens eerder geschreven - dat ik hockeyen eigenlijk veel leuker vind dan voetbal. Er zijn overeenkomsten: het veld is ongeveer even groot en beide sporten worden met elf man/vrouw gespeeld. Een hockeywedstrijd duurt wat korter, een half uur, maar is een stuk levendiger. Zelfs aalde krachtsverschillen tussen de twee ploegen groot zijn, gaat het spel veel meer 'op en neer'.

Wat het voetbal van het hockey zou moeten overnemen is de ruimee mogelijkheid om spelers vaker te wisselen. Ook de tijdstraffen (een speler die voor enige minuten van het veld gestuurd wordt) zouden het voetbal naar mijn idee aantrekkelijker kunnen noemen.. Het is me ook niet duidelijk waarom ze bij het voetballen er zo lang over doen om beelden van een bal die al of niet de doellijn passeert als maatgevend te introduceren. De 'videoscheidsechter' bij hethockey ia al geruime tijd een geaccepteerd en gewaardeerd verschijnsel. Ook bij tennis en volleybal spelen videobeelden zo'n soorrt rol.

We moeten het gewoon maar eens erkennen: voetbal mag dan populair zijn, het is gewoon een zeer conservatieve sport. En voor de nationalisten/chauvinisten onder ons: bij het hockeyen worden 'we' heel wat vaket europees, wereld-, of olympisch kampioen dan bij het voetballen.

zondag 14 augustus 2016

NIKS!

Gisteravond konden we niet alleen naar de Olympische Spelen kijken, maar ook, zaterdagavond immers, naar eredivisievoetbal. Ik begrijp dat niet: er zijn Olympische Spelen en uitgerekend op een avond dat er Nederlandse vrouwen medailles kunnen halen moet, koste wat het kost, het voetbal doorgaan. En je zult het altijd zien: net voordat het voetballen begint, is er een Nederlandse vrouw van wie niemand dat verwacht had, die een GOUDEN(!) medaille wint bij het fietsen op de baan. Ja, wat wil je dan als Nederlandse kijker? Inderdaad: je wilt zien dat zij die gouden medaille krijgt uitgereikt. Je wilt die driekleur omhoog gehesen zien worden. Je wilt het Wilhelmus horen. Iets mooiers is er toch niet?

Gelukkig, bij NPO1 weten ze wat ze te doen staat. Het verslag van de eredivisie zal worden onderbroken, zodra het uitreiken van de medailles begint. Dat is toch genieten. Ik vergeet dat Ajax niet wint van Roda. Ik zing - zachtjes, ik wil de buren niet storen - het Wilhelmus mee. Ik ga tevreden naar bed. Maar ik zit in een flow. Ik val niet, zoals gebruikelijk, na enkele minuten in slaap. Ik weet dat er nog meer 'Nederlandse' medailles kunnen komen. Ik ga mijn bed uit en zie Dafne tweede worden in haar halve finale.Ze mag meedoen in de finale van 100 m. Als enige Europese vrouw! Wat zegt mij dat nou? De enige Nederlandse vrouw, ja! Maar eerst nog Ranomi op de 50 m vrije slag.

En dan? Niks vlaggen. Niks Wilhelmus. Ranomi wordt zesde en Dafne wordt vijfde. Geef mij de winterspelen maar. Dan kan ik een paar keer per dag juichen. Ik blijf geen nacht meer op.

zaterdag 13 augustus 2016

TRAINEN

In Trouw wordt geschreven over een bezoek van premier Rutte aan Nederlande militairen in Irak. Die militairen (...) trainen lokale strijders in de strijd tegen IS. Dat verbaast me enigszins. Waar halen die Nederlandse militairen de specifieke dekundigheid over strijd tegen IS vandaan die de lokale militairen kennelijk niet hebben? Hoewel in ons land het dreigingsniveau nog altijd 'substantieel' is, hebben hier nog geen aanslagen plaatsgevonden en bij mijn weten hebben er in ons land geen schermutselingen plaatsgevonden tussen  IS-terroristen en Nederlandse militairen. Hoe hebben 'onze jongens' die expertise dan verkregen?

Dat de 'lokale strijders' de benodigde deskundigheid niet in huis hebben kan ik mij wel voorstellen. Het Iraakse leger onder Saddam Hoessein stelde destijds niet echt veel voor, op één onderdeel na: de Republikeinse Garde. Na de tweede Golfoorlog werd dit legeronderdeel simpelweg opgeheven. Een groot aantal goed opgeleide soldaten kwam werkloos thuis te zitten. Ergens las ik, al weer enige tijd geleden, dat veel van deze ex-militairen zich tot een soort militie vormden, die later de basis zou worden voor Islamitische Staat. Het fundamenteel-Islamitische sausje werd er pas later overheen gegoten. Het valt dus goed te verklaren dat IS na de opkomst ervan een aantal belangrijke steden in Irak en Syrië in handen wist te krijgen. De successen van IS inspireerden wereldwijd, met name in de moslimwereld, veel gefrustreerde/getraumatiseerde moslims zich ook tegen andersdenkende moslims en niet-moslims, i.c. de westerse wereld, te keren.

Ook in Trouw las ik een artikel onder de kop VS: 45.000 IS-strijders gedood, nog 15.000 terroristen over. Dat deed me denken aan de berichtgeving destijds over de oorlog in Vietnam. Ook toen was er veel 'collatoral damage', al werd die term, geloof ik, nog niet, althans niet vaak gebruikt. Toen was het gebruikelijk dat elke dode 'gook' (=Vietnamees) als lid van de Vietcong of het Noord-Vietnamese leger werd geteld.

vrijdag 12 augustus 2016

DREIGING

De rechter heeft het KLM-personeel verboden te staken vanwege onder meer de terreurdreiging.

Stel je nu eens even voor dat je een doordeweekse Syriër bent die in Aleppo woont en op een of andere wijze krijg je te horen of lezen over die voorgenomen staking en de reden waarom die verboden is. Voor jullie, zou die denkbeeldige Syriër zeggen, is terreurdreiging iets waarmee je rekening houdt als je je vakantie gaat bespreken of een groot evenement gaat organiseren of bijwonen. Hier is terreur de dagelijkse realiteit, die niet alleen van wat vage Jihadisten komt, maar van onze eigen regering, van rebellerende militia's, van Amerikaanse en Russische raketten en bommen. Hier vallen dagelijks meer doden dan bij een gemiddelde aanslag in Parijs of Brussel. We hoven hier niet te staken, want werken doen we allang niet meer. We proberen tussen de kogels en bommen door nog wat voedsel bij elkaar te scharrelen. Als we ziek zijn, zijn er geen medicijnen en de ziekenhuizen worden de een na de ander vernietigd. Als we er eens uit willen, kunnen we geen vliegreis naar een aangenaam resort boeken, we gaan te voet op weg naar wat uiteindelijk een tentenkamp op het platteland ergens in Europa blijkt te zijn, waar we beschouwd worden als profiteurs en verkrachhters. Jullie zijn bang voor terreur? Laat me niet lachen!

Lees dit ook nog even.


donderdag 11 augustus 2016

VOORBEELD (2)

Uit mijn blog van gisteren kon je de conclusie trekken, dat ik wat genuanceerd dacht over het naar huis sturen van turner Yuri van Gelder. In Het PAROOL van gisteren las ik twee columns waaruit bleek dat de scrijvers ervan er ook 'wat anders' over dachten. Theodor Holman schreef onder meer: "Toen je het bekrompen olympische dorp verliet om lam te worden, nam je de juiste beslissing."

Over de 'voorbeeldrol' had James Worthy een heel mooie: "Het enige wat mijn zoon heeft geleerd is dat hij gewoon door moet fietsen als hij iemand halfdood op een stoeprand ziet liggen".

Wat is sport toch boeiend!

woensdag 10 augustus 2016

VOORBEELD

Topsporters moeten een voorbeeld zijn voor ons gewone mensen. Een sporter die door het IOC/NSF naar de Olympische Spelen wordt afgevaardigd is, per definitie, mag je wel zeggen, zo'n topsporter. Yuri 'Lord of the Rings' van Gelder ging ook naar Rio de Janeiro, dus is topsporter. Hij drong ook door tot de eindronden van het allerlei atlethische dingen aan de ringen doen.Twee voorgaande Olympische Spelen moest hij, mede door eigen toedoen, aan zich voorbij laten gaan. Nu was hij dus, mag je aannemen, reuze blij en wilde hij dat wel vieren. Hij ging dus 's avonds het (Olympisch) dorp uit en de grote stad in en nam daar ook wat alcohol tot zich. Hij hoefde immers pas over een week opnieuw ten overstaan van een miljoenenpubliek aan de ringen te gaan hangen.

Helaas had Yuri buiten de waard, i.c. chef de mission Maurits Hendriks, gerekend. Die was achter Yuri's nachtelijke uitstapje gekomen en heeft een duidelijke mening: "Onze sporters hebben een voorbeeldrol en daar past dit gedrag absoluut niet bij." Yuri mag niet meer meedoen en werd naar huis gestuurd.

Voor alle duidelijkheid: geen enkele sporter, zelfs geen schaatser als Ard Schenl of Eric Heiden, heb ik ooit als voorbeeld gezien. Als zij zich buiten hun leven op de baan voortdurend hadden beziggehouden met 'sex and drugs and rock 'n roll' had dat op mijn leven geen (negatieve) invloed gehad. Er zijn talloze (jongere) Nederlanders voor wie Yuri, Epke, Ranomi, Daphne en welke sporter (m/v) dan ook helemaal geen voorbeeldrol vervult. Daar komt nog wat bij: als Maurits c.s. niet besloten hadden Yuri op het vliegtuig naar Nederland te zetten, zou vrijwel niemand in Nederland geweten hebben dat Yuri zijn voorbeeldrol niet helemaal juist gespeeld had. Wie heeft er nu eigenlijk voor gezorgd dat Yuri dat slechte voorbeeld kon geven?


dinsdag 9 augustus 2016

HOTSPOT


Je moet echt wel een kenner zijn om in één oogopslag te zien dat deze foto is gemaakt in Amsterdam. Het is toch echt de Sloterplas in Nieuw-West. De foto is te zien boven een  artikel in Het Parool, waarin onder meer te lezen valt:"Kosten noch moeite worden gespaard om van de Sloterplas een nieuwe hotspot te maken. (...) Foodtrucks, sport en spelletjes voor kinderen, beachvolleybal, picknicktafels en vanaf nu ook strandstoelen en parasols." (De laatste kunnen gratis gebruikt worden.) Er komen ook "speeltoestellen, fietsparkeervoorzieningen en paden die het onder andere mindervalide bezoekers makkelijker maken het strand op te komen." Het laatste zou mij ertoe kunnen doen besluiten dit strandje te bezoeken, want toegankelijk met mijn scootmobiel. Het ligt bovendien, net als mijn flat, in Amsterdam.

Er zijn diverse redenen waarom ik dit strandje toch niet zal bezoeken. In de eerste plaats ligt het enkele kilometers verder van mijn huis dan het strandje dat ik vaker hebt bezocht in 't Twiske in de gemeente Oostzaan. In de tweede plaats word ik wat huiverig bij het woord 'hotspot'. Dan zie ik heel veel mensen heel dicht bij elkaar in het zand liggen; hoor ik heel veel radio's die allemaal op andere zenders zijn afgesteld. In de derde plaats hoef ik op ht strandje in 't Twiske geen enkel kledingstuk te dragen en dat vind ik nu eenmaal plezierig. Voor zover ik kon nagaan, ik heb druk gegoogeld, is naaktrecreatie in en om de Sloterplas niet mogelijk. Ik vond één webpagina die hoopgevend leek, maar die foto is dertig jaar oud en op een andere (Wikipedia)pagina, over het Sloterparkbad vond ik de tekst: "Op één van de eilanden was naaktrecreatie toegestaan." (Onderstreping toegevoegd.)

Nu alleen nog wat meer zon en wat hogere temperaturen, zodat heel Nederland een hotspot wordt.

maandag 8 augustus 2016

GAT

Deze zomer wordt, anders dan in voorgaande jaren, het gat dat Jeroen Pauw achterliet niet opgevuld door Eva Jinek. Programmatehnisch was dat, geloof ik, allemaal wat moeilijk, vanwege alle tijd die deze zomer aan de sport moest worden besteed.

Ergens las ik een tijdje geleden dat er bij de NPO klachten waren binnengekomen over het gedurende enige tijd ontbreken van een dagelijkse talkshow om 23:00 uur. Ik wist al dat er mensen zijn die moeilijk in slaap vallen als ze niet, bijvoorbeeld, vlak voor het naar bed een glas warme (chocolade)melk tot zich hebben genomen. Hier en daar wordt in medische kringen 'talkshowdeprivatie' al als eigentijdse, postmoderne oorzaak van slapeloosheid aangemerkt. In kringen van de NPO schijnt al overwogen te worden het gehele jaar door Jeroen en Eva om en om (dagelijks, wekelijks, maandelijks of seizoenelijks, dat weet ik niet), de avondlijke talkshow te doen 'hosten'.

Afficionado's van Matthijs van Nieuwkerk kennen geen soortgelijk probleem als hiervoor geschetst. Als DWDDrrrrr niet dagelijks te genieten valt, wordt het in ieder geval bijna wekelijks vervangen door DWDDrrrrr summerschool. De 'bladen' hebben het nog niet gemeld, maar in doorgaans goedgeïnformeerde kringen wordt gefluisterd dat binnenkort "Omroep DWDDrrrrr' zal worden gepresenteerd met - wie anders? - Matthijs van Nieuwkerk als directeur. Hij volgt daarmee het illustere voorbeeld van Jan Slagter die zijn wens om BN'er te worden realiseerde door Omroep Max op te richten en daar zelf een aantal programma's te presenteren. Natuurlijk, Matthijs is al SBN'er (Super Bekende Nederlander), maar net als Kruidvat en SpecSavers weet hij dat je, als je niet vrijwel dagelijks in beeld verschijnt, je voor je het weet behoort tot de categorie 'Wie-was-dat= ook-weer?' en slijt hij zijn dagen als tv-recensent van het Winschoter Weekblad.

Dat Matthijs een relatie zou hebben met de kleindochter van Jan Terlouw moet overigens naar het rijk der fabelen worden verwezen.

zondag 7 augustus 2016

VERKIEZINGEN

In november gaan ze in de VS een nieuwe president kiezen. De Nederlandse media zullen daar ook heel veel aandacht aan besteden. Na vandaag zal ik dat niet vaak meer doen.

Trouwe lezers van Beggartalk herinneren zich wellicht dat ik acht jaar geleden niet vreselijk enthousiast was over kandidaat Obama. Hij riep me iets te vaak over "change", zonder dat mij duidelijk werd, wat hij nu precies wilde veranderen. (Trump doet nu eigenlijk hetzelfde.) Ik vermoed dat Obama niet als een van de grote presidenten van de VS de geschiedenis zal ingaan.

Obama had natuurlijk als voordeel dat na George W. Bush vrijwel iedereen een betere president zou zijn, maar op zeker één punt heeft hij het zelfs slechter gedaan dan Bush.

Na 9/11 was (en is nog steeds) een van de hoofdpunten in de politiek van de VS de 'War on Terror'. Aan Amerikaanse kant werd die 'oorlog' in zijn beginfase vooral geleid door (de machtigste) vice-president (ooit) Dick Cheney en minister van defensie Donald Rumsfeld. Het beleid dat zij ontwikkelden wordt uitvoerig beschreven in het boek dat ik gisteren al noemde: Dirty Wars, The World is a Battlefield van Jeremy Scahill. Speerpunt van dat beleid was de oprichting van een Joint Special Operations Command (JSOC). Hierin werkten samen personeel van de CIA, de Navy Seals en andere 'elite'-eenheden, zoals het Korps Mariniers. Het JSOC moest leden van Al Quaida (resp. verdachten van lidmaatschap) opsporen en uitschakelen en mocht daarbij ongeveer alles doen wat door God, Allah, Jahweh, nationale wetgeving en de Conventie van Geneve was verboden. Dankzij het optreden van eenheden van het JOSC werden veel. wellicht nog twijfelende, moslims overgehaald tot de overstap naar de jihad, dus (toen) Al Quaida. Het martelen van gevangen, het veroorzaken van 'collateral damage' (en veel burgerslachtoffers) door aanvallen met kruisraketten en drones in Afghanistan, Pakistan, Irak, Somalië en Jemen  konden net zo goed beschouwd worden als terreur, als de aanslagen van Al Quaida en hebben waarschijnlijk tot meer slachtoffers geleid.

Obama kreeg dit beleid in de schoot geworpen toen hij president werd, maar van 'change' was geen sprake. Hij ging er gewoon mee door en soms zelfs heftiger. Toen hij de Nobelprijs voor de vrede ontving hield hij een speech die door een columnist werd omschreven als "the most explicitly pro-war speech ever delivered by anyone while accepting the Nobel Peace Price."

Natuurlijk is het mooi dat met Hillary Clinton een vrouw president van het machtigste land ter wereld wordt. Maar als minister van buitenlandse zaken was zij medeverantwoordelijk voor, bijvoorbeeld, de moord op Osama bin Laden. Ik heb het hier bewust over 'moord'. Bin Laden had gevangen genomen kunnen worden en voor een rechter gebracht kunnen worden, zoals dat in een beschaafd land hoort te gebeuren. Maar gewoon doodschieten gaf de Amerikaanse bevolking wat sneller een 'gevoel van veiligheid'.

President Hillary Clinton zal meer met (aanhangers van) IS dan met Al Quaida te maken krijgen, neem ik maar even aan. Zij zal, vrees ik, de 'War on Terror' voortzetten, wellicht nog intensiferen, ter verdediging van 'Amerikaanse belangen', wat die ook mogen zijn. Dat zal onder moslims de behoefte aan een jihad tegen de VS (en tegen de bondgenoten van de VS) alleen maar doen toenemen. Houd er dus maar rekening mee dat de komende jaren in ons land, trouw bondgenoot immers van de VS, het 'dreigingsniveau' minimaal substantieel blijft. Wen er maar aan dat je steeds meer politie en militairen met automatische wapens tegenkomt. Wen er maar aan dat burgelijke vrijheden (verder) worden ingeperkt 'om onze veiligheid te waarborgen'. Wen er maar aan dat het uitgeven van boeken als die van de Belgische activist Abou Jahjah tot heftige tegenreacties leidt. Wen er maar aan dat je buurman van Turkse, Marokkaanse, Somalische of Syrische afkomst integratie in de Nederlandse maatschappij niet zo makkelijk vindt.
 

zaterdag 6 augustus 2016

BEETJE

Gisteren kwam ik weer 'terug van weggeweest'. Mijn verblijf in Zwartewaal is grotendeels volgens plan verlopen. Alleen was er minder zon dan waarop ik gehoopt had. De camping beschikt niet over een kampwinkel, dus ik moest toch een keer boodschappen doen bij de AH in Brielle voor het ontbijt en de lunch. Het diner gebruikte ik dagelijks in het restaurant. Het was geen haute cuisine, maar de verhouding prijs/kwaliteit was zeer in orde.

Ik heb vele uren lezend doorgebracht, zo veel uren dat ik diverse malen mijn e-reader aan het infuus moest leggen. Het was weer van alles wat:
  • horror: The Door to December van Dean Koontz;
  • thriller: Triple van Ken Follett;
  • non-fiction: Dirty Wars: The World is a Battlefield van Jeremy Scahill (over de Amerikaanse 'War on Terror'; ik kom daar nog wel eens op terug);
  • een 'gewone' roman: A Little Life van Hanya Yanagihara.
'A Little Life' is vertaald als 'Een Klein Leven'. Als de vertaling van de titel symptomatisch is voor de hele vertaling, vrees ik het ergste. Is het dan niet gewoon een correcte, letterlijke vertaling?

De zinsnede 'a little life' wordt ergens in het verhaal gebruikt. Ik zeg niet waar, want dat zou een 'spoiler' kunnen zijn. In de betreffende passage zegt iemand tegen Jude, de hoofdpersoon: "you're with [.. .], you have to show a little life". (Onderstreping toegevoegd.) Het kan haast niet anders dan dat de auteur deze passage tot titel heeft gekozen, maar in de betreffende context zou "a little life", naar mijn mening, vertaald moeten worden als "een beetje leven" en dus ook in de titel. "Een klein leven" zou in die context nergens op slaan.

Het is trouwens bepaald geen klein leven dat in het boek beschreven wordt. Het gaat om het leven van de hoofdpersoon Jude en dat van zijn drie vrienden, met name zijn beste vriend Willem. Jude heeft een zeer traumatische jeugd achter de rug, maar weigert daarover met wie dan ook te spreken. De belangrijkste 'lijn' in het verhaal is dan ook dat toch stapje bij stapje de werkelijkheid van die jeugd duidelijk wordt. Dit geeft het verhaal een thrillerachtige spanning.

Het verhaal heeft ook wat smartlapachtige aspecten. Jude verwondt zichzelf regelmatig, wordt ook een keer door een homorelatie zwaar mishandeld, pleegt een keer niet succesvol suïcide, moet beide onderbenen missen na een amputatie i.v.m. een botontsteking en verliest zijn vriend (inmiddels levenspartner) Willem en een andere vriend en diens vrouw door een auto-ongeluk. Kortom, een ongelukkiger leven heb je nooit gezien.

Het verhaal gaat hoe dan ook over relaties. Tussen Jude en zijn voormalige professor rechten, die Jude, als hij (Jude) dertig is, adopteert. (Hij en zijn vrouw hebben eerder een zoontje op jonge leeftijd verloren.) Tussen Jude en zijn arts. En tussen de andere personen onderling. Van tijd tot tijd worden zowel Jude als de anderen als ik-figuur opgevoerd. Het duurt soms even voor je achter bent wie aan het woord is, maar het went gauw.

Het boek werd internationaal zeer positief ontvangen. In ons eigen land werd het zelfs DWDDrrrrr-boek van de maand! Bij bol.com las ik: "Ondanks de 700+ bladzijden in 10 dagen uitgelezen." Ik heb het in twee dagen uitgelezen, ook nog eens in het Engels. Beter kan ik het niet aanbevelen.