VAKER

"De mortuis nil nisi bene." Een bekend gezegde. "Spreek over de doden slechts op correcte wijze." Sinds Eberhard van der Laan de burgers van Amsterdam meedeelde dat hij uitgezaaide longkanker heeft wordt er door verschillende personen geschreven alsof hij al overleden is: Aaf Brandt Corstius in de Volkskrant, James Worthy en Theodor Holman in Het PAROOL.

Begrijp me goed: ik vind het van wie dan ook heel erg dat zhij te horen krijgt dat zhij kanker heeft. Ook van Eberhard, maar die ken ik niet persoonlijk. Ik ken wel twee vrienden die recentelijk te horen kregen dat zij kanker hadden. Ik ken wel mijn broer en mijn buurman die hetzelfde te horen kregen. Ik bleek het zelf ook een beetje te hebben. Last but not least: Boukje, mijn grote liefde, is aan een uitgezaaid oogmelanoom overleden. Ik kan er, kortom, over meepraten.

James Worthy, columnist van Het PAROOL schrijft o.a.: De man is veel meer dan een burgemeester. Eberhard is het troostende licht aan het einde van de IJtunnel. Mooi gezegd, maar hoeveel Amsterdammers kennen Eberhard anders dan uit de media? 

Oké, ik zal niet verder zeuren. Het lijkt me wel een goed idee dat columnisten en andere schrijvers wat vaker positieve dingen over mensen schrijven voordat ze dood gaan of aankondigen ernstig ziek te zijn.