Versleten

Piet van den Hoogenband is gestopt met (wedstrijd)zwemmen. Daar heeft hij aardige successen mee geboekt. Er is al een zwembad naar hem genoemd en hij krijgt ook nog, volgens Trouw, een mooie baan: Per 1 januari is hij manager van de topsportgemeenschap bij de zakelijke dienstverlener Eiffel, de sponsor van PSV.

Er is ook wel een minpuntje: Pieter is nu 30, dus hij heeft, statistisch gezien, nog wel zo'n 50 jaar te gaan, maar dat moet hij wel doen met een versleten onderrug. Als ik weer eens op zondagavond naar het eredivisievoetbal kijk, waar ook allemaal topsporters rondlopen, begint elke samenvatting met de opgave van een lijst van geblesseerden. De meeste van die jongens zijn nog jonger dan 30.

Eigenlijk moet je je hart vasthouden bij de toekomstideeën van Pieter. Jonge talenten worden op tijd ontdekt en krijgen alle begeleiding. Zij hebben een veel grotere kans van slagen gekregen. Je kan kennelijk niet jong genoeg beginnen met het verslijten van je rug of andere lichamelijke onderdelen. Natuurlijk, er is een klein kansje dat je ooit een Olympische medaille krijgt, een handje van Willem-Alexander en een omhelzing van Erica Terpstra, of omgekeerd, en daarna mag je nog vijftig jaar verder met je blessure.

Ik heb het niets tegen sport. Ik heb zelf aan diverse sporten gedaan. Het is goed voor je lijf en je leden. Maar topsport heeft weinig meer met sport te maken. Topsport is 'werk'. Topsporters zijn er om grote groepen te vermaken, net als musici en toneelspelers, alleen verdienen ze meer. Als het Koninklijk Concertgebouworkest een zelfde percentage uitvallers had als Feyenoord, zou waarschijnlijk de Arbodienst meteen ingrijpen.

Voodat iemand dat in een reactie gaat schrijven: ik ben niet consequent. Ik kijk heel veel naar schaatsen. Ik besteed er zelfs vrij veel aandacht aan op mijn website. Mag ik ook eens inconsequent zijn?