Data

Wie mij wat langer kent weet dat ik niets heb met bepaalde data waarop je iets zou moeten gedenken of vieren, zoals sterfdagen, verjaardagen of huwelijksdagen. Er verandert niets aan of in mij op 24 maart, de dag waarop ik in 1939 geboren ben. Evenmin ben ik op 29 juli extra treurig omdat ik op die datum in 1996 weduwnaar werd. Maar om de een of andere reden hebben mensen de neiging om iets te doen op bepaalde data of omdat er na een datum een afgerond aantal jaren verlopen is. Zo begon Trouw gisteren aan een serie artikelen naar aanleiding van het feit dat dit jaar de eerste babyboomers 65 werden of nog worden. Gisteren ging het over de strijd tussen de generaties. Ik ben er niet eens aan begonnen.

Omdat ik intussen al een tijdje meeloop, heb ik wel eens eerder iets gehoord of gelezen over de verschillen, soms zelfs conflicten tussen generaties. De Griekse filosoof Socrates jeremieerde al 2500 jaar geleden over 'de jeugd van tegenwoordig'. Maar wat is nu een generatie? Dat iemand uit de zestiger jaren van de vorige eeuw stamt zegt mij helemaal niets. Is hij van 1 januari 1960 of van 31 december 1969. Daar zit tien jaar verschil tussen, ongeveer een halve generatie. Die babyboomers zijn bij mijn weten ook niet en bloc geboren. Mijn jongste zus, de laatste van zeven kinderen in één gezin, werd geboren in 1948 en zou dus tot de babyboomers gerekend kunnen worden, maar ik zie geen opmerkelijke verschillen tussen haar en mijn overige broers en zussen en mij die van vóór of tijdens de Tweede Wereldoorlog stammen. Het zal niemand verbazen dat mijn vrienden- en kennissenkring voor het overgrote deel bestaat uit personen die ook reeds AOW ontvangen of dat binnen afzienbare tijd zullen doen. Maar gisteren heb ik een aantal zeer plezierige uren doorgebracht met een vrouw die ik sinds enige tijd een goede vriendin noem, maar die pas over enkele jaren 40 wordt. Ik kan niet ontkennen dat zij qua popmuziek een heel andere smaak heeft dan ik, maar verder merk ik bar weinig van generatieverschillen. Zo kwamen we er tijdens de wandeling naar het Boerhave Museum in Leiden achter dat we beiden de Carmina Burana prachtig vinden en die is ook weer door iemand van een oudere generatie bij elkaar gecomponeerd

Er is helemaal niets tegen dat historici en andere deskundologen van tijd tot terugkijken en veranderingen opmerken. Ik zal de laatste zijn die beweert dat de eerste tien jaar van de 21e eeuw niet te onderscheiden zijn van de vijftiger jaren van de 20e eeuw. Er hebben wel degelijk (maatschappelijke) veranderingen plaatsgevonden. Ik kan moeilijk ontkennen dat het relatieve aantal pensioengerechtigde mensen toeneemt en dat dit voor degenen die nog niet aan hun pensioen toe zijn wat vervelend kan uitpakken. Moet ik nu ineens bang worden dat jongere generaties zullen zeggen: "Bekijk het verder maar, Evert, voor jou gaan we niet meer krom liggen. Jij bent al in Nieuw-Zeeland geweest. Nou willen wij wel een keer. Benidorm en Antalya kennen we nou wel."

Generaties bestaan in een familie. De maatschappij kent geen generaties, maar meer dan 100 'jaargangen'. En ze kent mensen die ongeacht hun leeftijd kijken naar wat oudere en jongere mensen doen of nalaten en daar een oordeel aan verbinden over 'de' jongeren en 'de' ouderen. Is voor mij, 71 jaar, iemand van 61 een jongere, iemand van 81 een oudere? Dat wij als generatiegenoten beschouwd worden wil absoluut niet zeggen dat ik hun opvattingen of levensstijl deel, terwijl ik dat wel kan doen bij iemand van 31 of 101. De generatiekloof bestaat niet.
X