Drank

Je kunt van alles vinden van de politiek van de voormalige Engelse premier Tony Blair, maar hij was hoe dan ook een politicus van belang. Wanneer zo iemand zijn memoires publiceert, is het dus niet zo vreemd dat je die met enige belangstelling wilt lezen. Het is evenmin vreemd dat een krant over (de inhoud van) die memoires bericht. NRC Handelsblad deed dat bijvoorbeeld. Dat is een 'kwaliteitskrant', dus je verwacht een gedegen oordeel. Maar het hele artikel gaat over een slechts (naar ik aanneem) zeer klein onderdeel van die memoires: het drankgebruik waarover Blair kennelijk openhartig schrijft. Daaraan worden dan toegevoegd enkele voorbeelden van politici die in het openbaar verschenen terwijl ze duidelijk te diep in het glaasje hadden gekeken, wat bij Blair overigens nooit het geval is geweest.

Het privéleven van politici die ik nooit persoonlijk heb ontmoet, noch zal ontmoeten, zal mij, zolang het binnen de wettelijke perken blijft, volledig worst wezen. Ook al ben ik het met hun politiek niet eens, ik kijk alleen maar of ze hun vak op competente wijze uitoefenen. Of ze in hun vrije tijd tegen de klippen op vreemd gaan, homo of hetero zijn, gelovig, spiritueel of atheïstisch, lief voor hun moeder en de konijnen, ik vind het allemaal niet of nauwelijks interessant.

Misschien spreekt Blair ook wel zijn voorkeur uit voor een bepaalde kleur overhemd. Waarschijnlijker lijkt mij dat hij aandacht besteed aan waarom hij van de anglicaanse naar de rooms-katholieke kerk is overgestapt. Zoals ik hiervoor al aangaf interesseert zijn geloof op zich mij niet. Maar principiëel is er weinig verschil tussen beide kerkgenootschappen. Belangrijkste verschil is dat ze een ander opperhoofd hebben.  Als een toch niet dom persoon als Tony Blair de overstap maakt, zou ik best zijn overwegingen willen weten. Maar ja, de kwaliteitskrant vindt zijn alcoholconsumptie belangrijker.
x