Zeil

Het wordt vandaag qua weer, geloof ik, een aardige dag in Amsterdam. Zo'n dag waarop het aangenaam toeven is op een terras. Ik zit graag op het terras van het Noord-Zuid-Hollands Koffiehuis of van het Muziekgebouw aan het IJ. Daar zal ik vandaag niet zitten. Vooral dat terras aan het IJ zal ik mijden. Daar zal het vergeven zijn van de toeristen die en masse naar de verzamelde schepen komen kijken. Ik heb weinig tot niets met water en schepen, maar ik geef eerlijk toe dat zo'n 'tall ship' best indrukwekkend is. Dat wil zeggen: als het op het ruime sop zeilt, niet als het op motorkracht door het Noordzeekanaal vaart of stil ligt op het IJ. Een kudde olifanten op een savanne is ook boeiender dan een paar in Artis.

Ik heb overigens nooit begrepen dat zeelieden (een deel van) hun opleiding doorbrengen op een zeilschip. Als ze immers hun vak gaan uitoefenen zullen ze nooit meer een zeil hoeven te hijsen of in een mast te klimmen en aan de schootsteek zullen ze ook niet vaak meer toekomen. Net als in veel andere beroepen zal hun werk voor een deel bestaan uit het kijken naar een pc-monitor of andere displays en het drukken op knopjes. Typistes worden toch ook niet opgeleid met behulp van een typemachine? Leren ze op de landbouwschool nog ploegen met een door een paard voortgetrokken ploeg?

Ik vind het prima dat er veel mensen zijn die graag naar een oud schip komen kijken, maar waarom moet het meteen zo'n overdosis zijn? Omdat ook hier de commercie genadeloos heeft toegeslagen. Het moet GROOT zijn, maar al die schepen hierheen halen kost veel geld en je kunt iemand die over de Prins Hendrikkade wandelt geen toegangsprijs vragen. Dus verzin je er van alles omheen waaraan je wel geld kunt verdienen. "Die dingen moeten wel wat duur zijn", sprak een organiserend type in het NOS-journaal, "omdat anders al die duizenden mensen niet gratis naar die schepen kunnen kijken." Grote bedrijven hebben al lang van tevoren allerlei 'arrangementen', met drank en eten, ingeslagen om onder relaties te verdelen. Er schijnen mensen rond te lopen die al drie van die arrangementen hebben. Die zitten in alle goede netwerkjes. Ze lijken op die mensen die naar een skybox van een voetbalstadion gehaald worden, hoewel ze liever een potje zouden gaan biljarten.

De eerste 'Sail' was in 1975 een onderdeel van de viering van het 700-jarig bestaan van Amsterdam: "Laten we ook iets nautisch doen." Sindsdien is het om de vijf jaar herhaald, want het trekt veel mensen naar Amsterdam, die daar geld gaan uitgeven. Toevallig bevond ik mij gisteren een heel groot deel van de dag op een plek met uitzicht op de Amstel. Ik heb nog nooit eerder zoveel plezierbootjes op de Amstel gezien. Wordt het niet eens tijd iets nieuws te bedenken om al die mensen naar Amsterdam te halen. En dan niet de Olympische Spelen of een voetbalkampioenschap. Die hebben we ook al eens gehad.