zondag 22 april 2012

Tator

Ik ben nu bijna twee jaar de opa van Thomas en daar heb ik me toch een plezier in. Als baby was het lief en ontroerend, maar sinds hij kan lopen en nu ook gaat praten is het feest compleet. Voor veel dingen heeft hij eigen woordjes, maar de leukste is "tator". Dat staat voor tractor en die dingen vindt hij onwijs gaaf. Zodra hij er een ziet, buiten of op plaatjes, wijst hij er naar en dan komt het. Met grote ogen en een rond mondje gromt hij: tator, tator. Nou woon ik aan de rand van Zoetermeer en boerderijen liggen op loop- en fietsafstand. Ik daar heen want daar stonden er een paar. Zo'n grote groene. Daar zou hij vast van uit zijn dak gaan, als we daar naar gingen kijken. Misschien mocht hij er wel een keertje in. De boer vond het best en hij zette hem wel even voor de schuur. Zo gezegd, zo gedaan. Ik met dat pikkie naar die boerderij en daar stond hij. Die grote groene John Deere. Tator, tator, wees en riep hij heldhaftig, maar toen we er heen gingen werd dat ding toch wel erg groot. We liepen er een rondje omheen en toen deed ik het deurtje open. Een stoeltje, een stuur en wel vijftig knoppen en hendels. Ik zette hem in de cabine en dat had ik beter niet kunnen doen. Het was te veel van het goede. Hij sprong er nog net niet uit en het huilen stond hem nader dan het lachen. "Heb ik dat?" dacht ik. Gelukkig liep er een kat om mijn benen te draaien en dat gaf afleiding. Uiteindelijk ging de aandacht  wel weer naar de tractor en bijgaande foto laat zien dat hij het toch wel leuk vond.

Het volgende uitstapje gaat naar de dierentuin. Naar de olifanten, want die vindt hij ook geweldig...