BEETJE

Gisteren kwam ik weer 'terug van weggeweest'. Mijn verblijf in Zwartewaal is grotendeels volgens plan verlopen. Alleen was er minder zon dan waarop ik gehoopt had. De camping beschikt niet over een kampwinkel, dus ik moest toch een keer boodschappen doen bij de AH in Brielle voor het ontbijt en de lunch. Het diner gebruikte ik dagelijks in het restaurant. Het was geen haute cuisine, maar de verhouding prijs/kwaliteit was zeer in orde.

Ik heb vele uren lezend doorgebracht, zo veel uren dat ik diverse malen mijn e-reader aan het infuus moest leggen. Het was weer van alles wat:

• horror: The Door to December van Dean Koontz;
• thriller: Triple van Ken Follett;
• non-fiction: Dirty Wars: The World is a Battlefield van Jeremy Scahill (over de Amerikaanse 'War on Terror'; ik kom daar nog wel eens op terug);
• een 'gewone' roman: A Little Life van Hanya Yanagihara.

'A Little Life' is vertaald als 'Een Klein Leven'. Als de vertaling van de titel symptomatisch is voor de hele vertaling, vrees ik het ergste. Is het dan niet gewoon een correcte, letterlijke vertaling?

De zinsnede 'a little life' wordt ergens in het verhaal gebruikt. Ik zeg niet waar, want dat zou een 'spoiler' kunnen zijn. In de betreffende passage zegt iemand tegen Jude, de hoofdpersoon: "you're with [.. .], you have to show a little life". (Onderstreping toegevoegd.) Het kan haast niet anders dan dat de auteur deze passage tot titel heeft gekozen, maar in de betreffende context zou "a little life", naar mijn mening, vertaald moeten worden als "een beetje leven" en dus ook in de titel. "Een klein leven" zou in die context nergens op slaan.

Het is trouwens bepaald geen klein leven dat in het boek beschreven wordt. Het gaat om het leven van de hoofdpersoon Jude en dat van zijn drie vrienden, met name zijn beste vriend Willem. Jude heeft een zeer traumatische jeugd achter de rug, maar weigert daarover met wie dan ook te spreken. De belangrijkste 'lijn' in het verhaal is dan ook dat toch stapje bij stapje de werkelijkheid van die jeugd duidelijk wordt. Dit geeft het verhaal een thrillerachtige spanning.

Het verhaal heeft ook wat smartlapachtige aspecten. Jude verwondt zichzelf regelmatig, wordt ook een keer door een homorelatie zwaar mishandeld, pleegt een keer niet succesvol suïcide, moet beide onderbenen missen na een amputatie i.v.m. een botontsteking en verliest zijn vriend (inmiddels levenspartner) Willem en een andere vriend en diens vrouw door een auto-ongeluk. Kortom, een ongelukkiger leven heb je nooit gezien.

Het verhaal gaat hoe dan ook over relaties. Tussen Jude en zijn voormalige professor rechten, die Jude, als hij (Jude) dertig is, adopteert. (Hij en zijn vrouw hebben eerder een zoontje op jonge leeftijd verloren.) Tussen Jude en zijn arts. En tussen de andere personen onderling. Van tijd tot tijd worden zowel Jude als de anderen als ik-figuur opgevoerd. Het duurt soms even voor je achter bent wie aan het woord is, maar het went gauw.

Het boek werd internationaal zeer positief ontvangen. In ons eigen land werd het zelfs DWDDrrrrr-boek van de maand! Bij bol.com las ik: "Ondanks de 700+ bladzijden in 10 dagen uitgelezen." Ik heb het in twee dagen uitgelezen, ook nog eens in het Engels. Beter kan ik het niet aanbevelen.