VERKIEZINGEN

In november gaan ze in de VS een nieuwe president kiezen. De Nederlandse media zullen daar ook heel veel aandacht aan besteden. Na vandaag zal ik dat niet vaak meer doen.

Trouwe lezers van Beggartalk herinneren zich wellicht dat ik acht jaar geleden niet vreselijk enthousiast was over kandidaat Obama. Hij riep me iets te vaak over "change", zonder dat mij duidelijk werd, wat hij nu precies wilde veranderen. (Trump doet nu eigenlijk hetzelfde.) Ik vermoed dat Obama niet als een van de grote presidenten van de VS de geschiedenis zal ingaan.

Obama had natuurlijk als voordeel dat na George W. Bush vrijwel iedereen een betere president zou zijn, maar op zeker één punt heeft hij het zelfs slechter gedaan dan Bush.

Na 9/11 was (en is nog steeds) een van de hoofdpunten in de politiek van de VS de 'War on Terror'. Aan Amerikaanse kant werd die 'oorlog' in zijn beginfase vooral geleid door (de machtigste) vice-president (ooit) Dick Cheney en minister van defensie Donald Rumsfeld. Het beleid dat zij ontwikkelden wordt uitvoerig beschreven in het boek dat ik gisteren al noemde: Dirty Wars, The World is a Battlefield van Jeremy Scahill. Speerpunt van dat beleid was de oprichting van een Joint Special Operations Command (JSOC). Hierin werkten samen personeel van de CIA, de Navy Seals en andere 'elite'-eenheden, zoals het Korps Mariniers. Het JSOC moest leden van Al Quaida (resp. verdachten van lidmaatschap) opsporen en uitschakelen en mocht daarbij ongeveer alles doen wat door God, Allah, Jahweh, nationale wetgeving en de Conventie van Geneve was verboden. Dankzij het optreden van eenheden van het JOSC werden veel. wellicht nog twijfelende, moslims overgehaald tot de overstap naar de jihad, dus (toen) Al Quaida. Het martelen van gevangen, het veroorzaken van 'collateral damage' (en veel burgerslachtoffers) door aanvallen met kruisraketten en drones in Afghanistan, Pakistan, Irak, Somalië en Jemen  konden net zo goed beschouwd worden als terreur, als de aanslagen van Al Quaida en hebben waarschijnlijk tot meer slachtoffers geleid.

Obama kreeg dit beleid in de schoot geworpen toen hij president werd, maar van 'change' was geen sprake. Hij ging er gewoon mee door en soms zelfs heftiger. Toen hij de Nobelprijs voor de vrede ontving hield hij een speech die door een columnist werd omschreven als "the most explicitly pro-war speech ever delivered by anyone while accepting the Nobel Peace Price."

Natuurlijk is het mooi dat met Hillary Clinton een vrouw president van het machtigste land ter wereld wordt. Maar als minister van buitenlandse zaken was zij medeverantwoordelijk voor, bijvoorbeeld, de moord op Osama bin Laden. Ik heb het hier bewust over 'moord'. Bin Laden had gevangen genomen kunnen worden en voor een rechter gebracht kunnen worden, zoals dat in een beschaafd land hoort te gebeuren. Maar gewoon doodschieten gaf de Amerikaanse bevolking wat sneller een 'gevoel van veiligheid'.

President Hillary Clinton zal meer met (aanhangers van) IS dan met Al Quaida te maken krijgen, neem ik maar even aan. Zij zal, vrees ik, de 'War on Terror' voortzetten, wellicht nog intensiferen, ter verdediging van 'Amerikaanse belangen', wat die ook mogen zijn. Dat zal onder moslims de behoefte aan een jihad tegen de VS (en tegen de bondgenoten van de VS) alleen maar doen toenemen. Houd er dus maar rekening mee dat de komende jaren in ons land, trouw bondgenoot immers van de VS, het 'dreigingsniveau' minimaal substantieel blijft. Wen er maar aan dat je steeds meer politie en militairen met automatische wapens tegenkomt. Wen er maar aan dat burgelijke vrijheden (verder) worden ingeperkt 'om onze veiligheid te waarborgen'. Wen er maar aan dat het uitgeven van boeken als die van de Belgische activist Abou Jahjah tot heftige tegenreacties leidt. Wen er maar aan dat je buurman van Turkse, Marokkaanse, Somalische of Syrische afkomst integratie in de Nederlandse maatschappij niet zo makkelijk vindt.