Format

Met het bedenken van een 'Format', het idee voor een tv-programma, kun je rijk worden. Formats als 'Big Brother' en 'The Voice of Holland' werden hier een groot succes en konden dus voor veel geld aan tv-maatschappijen elders in de wereld verkocht worden. Op onze beurt nemen 'wij' formats uit het buitenland over, zodat we in ieder geval overal ter wereld naar dezelfde soorten programma's zitten te kijken.

In een of ander praatprogramma zag ik dat ze in China een buitengewoon populair format ontwikkeld hebben: 40 miljoen kijkers zien wekelijks (geloof ik) een ter dood veroordeelde die vlak voor zijn executie nog even live geïnterviewd wordt. In het praatprogramma kwam uiteraard de vraag aan de orde: moet je zo'n programma wel willen maken en moet je dat wel willen zien zien? Paul Römer, een groot tv-producent voor het aangezicht des Heren, zou het niet maken, maar zou er wel naar kijken. Ik durf rustig te stellen dat zo'n programma ook hier veel kijkers zou trekken - emo-tv van de bovenste plank immers - maar helaas: we hebben hier geen doodstraf.

We hebben gelukkig wel andere opties. Waar ter wereld heb je nu, relatief gezien, meer gevallen van euthanasie dan hier?  Daar zitten vast wel mensen bij die vlak voor het zover is, nog even willen vertellen 'wat er door hun heen gaat'. De tv-producenten hebben daar wel geld voor over en dat is toch nooit weg voor de nabestaanden. Die kunnen ook nog eens, ervoor en erna, vertellen wat er door hún heen ging. Dan zijn er ook nog mensen die, ongewild, te horen krijgen dat ze nog maar kort te leven hebben. Ik weet daar het e.e.a. van. Dat is andere koek dan euthanasie. Wat denk je dat er door die mensen en hun nabestaanden heen gaat? Over emoties gesproken. Als dat geen tranen trekt, dan weet ik het niet meer.

PS
To whom it may concern: de woordverificatie is uitgeschakeld.
x