Liberaal

Ik heb niet om het leven gevraagd. Ik ben ter wereld gekomen omdat het in de orthodox protestantse wereld waarin ik geboren werd nu eenmaal zo hoorde. In de 72 jaar dat ik nu meeloop is er het een en ander veranderd. Ongehuwd moeder worden is geen schande meer en abortus mag ook. En als iemand uitzichtloos en ondraaglijk lijdt mag een arts ongestraft hulp verlenen bij het beëindigen van het leven.

De ontwikkelingen, ook die in het denken over leven en dood, staan niet stil. Er zijn, zeker in ons land, talloze mensen die niet geloven in een of ander Opperwezen, dat ons het leven gegeven heeft en dat wij het dus niet naar eigen goeddunken mogen beëindigen. Tot die mensen behoor ik. Daarmee wil ik niet zeggen dat je het besluit om een einde aan je leven te maken zo maar even op een regenachtige namiddag moet maken. Daar mag je best even over nadenken. Je kunt er ook over praten met mensen die je na staan: familieleden en/of vrienden.

Het probleem is, naar mijn mening, dat we vrijwillige levensbeëindiging gemedicaliseerd hebben. Om de een of andere reden moeten we daar, als we het op een 'nette' manier willen doen, een arts (en nog een arts) bij betrekken. Nog los van hun levensovertuiging hebben artsen te maken met hun (beroeps)ethiek. Als ik van mening ben dat mijn leven wel lang genoeg geduurd heeft, zadel ik een arts op met een ethisch probleem. Dus moet de beroepsorganisatie van artsen, de KNMG, er een oordeel over hebben en dat oordeel speelt een belangrijke rol bij de meningsvorming van de leden van ons parlement, ook bij hen die niet in God of Allah geloven.

De Tweede Kamer buigt zich momenteel over een zgn. burgerinitiatief, dat door 120.000 personen gesteund wordt. Trouw: schrijft: Een grote meerderheid van de Tweede Kamer is erop tegen dat 70-plussers het recht krijgen op stervenshulp, als zij 'klaar' zijn met het leven. De zich liberaal noemende VVD, die dus vóór het recht op zelfbeschikking zou moeten zijn, is dat niet, want die heeft de gelovigen van CDA en SGP nodig om verder te kunnen regeren. De ChristenUnie en de PVV behoren ook niet tot de voorstanders.

Mijn leven zoals ik dat graag had willen leiden is nu bijna zestien jaar geleden al beëindigd. Er zijn nog wel eens aardige momenten, maar daarmee heb je het ook wel gehad. Ik zit niet reikhalzend naar het vervolg uit te kijken. Ik zeg ook nog niet dat ik er 'klaar' mee ben. Maar mocht het ooit eens zo ver komen, moet ik dan de lift naar de elfde verdieping nemen van het flatgebouw waarin ik woon? Of moet ik een afgelegen stukje spoorweg opzoeken?
x