Klok

Hoe je het ook wendt of keert, er komt een keer een eind aan deze wereld, of in ieder geval aan het leven op aarde. Onvoorziene omstandigheden daargelaten, duurt het nog wel even voor het zo ver is. Je kunt er uitgebreid over speculeren en er zijn altijd weer groepjes mensen die op basis van hun geloof of een of andere wazige theorie zeggen de precieze datum van 'de dag des oordeels' te kunnen aanwijzen. Er is een periode geweest waarin aardig wat mensen bang waren dat we er zelf binnen afzienbare tijd een einde zouden maken door een kernoorlog. Per slot van rekening waren er in 1945 al twee kernbommen daadwerkelijk gebruikt. Met het einde van de Koude Oorlog is die angst wel zo'n beetje verdwenen, al worden we er af en toe nog fijntjes aan herinnerd, dat je maar nooit weet wat ze in Noord-Korea of Iran van plan zijn. (Daarover heb ik hier al eens wat geschreven.) Een iets reëlere dreiging is de opwarming van onze atmosfeer. Die leidt niet tot een acuut einde van de aarde of het (menselijk) leven daarop, maar die kan het voor veel mensen wel knap lastig maken en dan druk ik me nog gematigd uit.

Wat ik niet wist, maar gisteren in Trouw las, is dat het volgens Amerikaanse wetenschappers "zes minuten voor twaalf" is. Dat bericht is overigens geruststellend bedoeld, want tot voor kort dachten ze dat het "vijf minuten voor twaalf" was. We hebben er een minuut bij gekregen, want: De wetenschappers zijn optimistischer geworden omdat er enige vooruitgang is geboekt in de strijd tegen de klimaatveranderingen en de nucleaire vernietiging. Het gaat hier om een symbolische 'Doomsday Clock', die de wetenschappers al sinds 1947 bijhouden en dus ook wel eens bijstellen. Hij heeft wel eens op twee voor twaalf, maar ook op zeventien voor twaalf gestaan.

Nu zit ik me weer af te vragen wat de toegevoegde waarde van die Doomsday Clock is. Als waarschuwing of poging tot bewustmaking is hij redelijk overbodig. Wie een beetje verder kijkt dan zijn neus lang is weet intussen wel dat  we iets aan de opwarming van de atmosfeer moeten doen, d.w.z.:  'ze' moeten er iets aan doen, want 'we' blijven liever op de oude voet doorgaan. Het is misschien aardig om t.z.t. te weten dat het symbolisch één minuut voor twaalf is, maar het lijkt me voor wie dan leeft (ik in ieder geval niet) relevanter te weten of ze nog 10, 50 of 1000 jaar de tijd hebben om te redden wat er te redden valt. De niet-symbolische klok tikt gewoon door.
x