Hoop

Er was een flinke aardbeving voor nodig om Haïti weer eens op de wereldkaart te zetten. Het is een van de armste landen ter wereld, al ligt het in de achtertuin van het rijkste land ter wereld. Enkele decennia lang heerste er de bloedige dictatuur van 'Papa Doc'  en 'Baby Doc', die met hun nauwelijks geheime politie, de 'Tonton Macoute', de bevolking onder de duim hielden. De fundamentalistische Amerikaanse dominee Pat Robertson hoorde ik op tv vertellen dat de Haïtianen alle ellende over zichzelf afgeroepen hebben: in hun strijd tegen de (Franse) koloniale overheersers hadden ze de hulp van de duivel ingeroepen en in mijn jonge jaren heb ik geleerd dat de Here God "de zonden der vaderen bezoekt aan de kinderen'' en daar schijnt Hij lang mee door te gaan. Ook de kindskinderen moeten er nog steeds aan geloven.

De Braziliaanse regering ,die een VN-troepenmacht van 9000 man op Haïti leidt, stuurt extra wapens naar het land, waarmee rubberen kogels kunnen worden afgeschoten. Daarmee kunnen ze de half verhongerde mensen die nog kwaad kunnen worden wel in toom houden. In Amerika gaan ze over vijf dagen, onder leiding van niemand minder dan George Clooney, (who else?) een inzamelingsactie op tv houden: 'Hope for Haiti'. Allerlei bekende sterren kunnen hun bewogenheid weer eens voor het grote publiek tentoonspreiden. Hier en daar is men zich in ons land ook vast al aan het warmlopen. En laten we vooral niet vergeten dat behalve duizenden Haïtianen ook enkele Nederlanders de aardbeving niet overleefd hebben.

Als we nou eens een fractie van de hoeveelheid geld die we aan Irak en Afghanistan besteden*) zouden inzetten voor de verbetering van de infrastructuur, de economie en de democratie in Haïti, zouden we de bevolking daar echt enige hoop kunnen geven. Dat red je niet met één avondje gezellige muziek op tv.

*) Sinds 2001 hebben alleen de VS al daaraan $949.817.379.130,00 uitgegeven (bijna duizend miljard dollar!).
x