Meedoen?

Nu al enkele jaren schrijf ik vrijwel dagelijks een nieuw blog. Een heel enkele keer ben ik te weinig geïnspireerd en een paar dagen per jaar ben ik het land, of alleen maar het huis uit. Dan ga ik niet op zoek naar een pc. Ik kan nog steeds zonder. Maar als ik thuis ben schrijf ik, vooropgesteld dat ik daar ook fysiek toe in staat ben. Dat laatste was ook, ik vertel het nog maar eens, de oorspronkelijke motivatie voor het schrijven van dit blog. Ik woon alleen en ergens over struikelen en ongelukkig terecht komen is niet een geheel theoretische mogelijkheid. Of een essentieel onderdeel van mijn lichaam disfunctioneert plotseling. Nu komt het regelmatig voor dat ik een week of langer geen enkel contact heb met familieleden of vrienden. Mijn buren zullen me ook niet meteen missen. Het zou dus zomaar kunnen dat ik een keer in de krant vermeld zou worden als iemand die al geruime tijd levenloos thuis lag. Bij mijn weten zijn er geen mensen die dat een opwekkend bericht vinden. Wanneer echter rond negen uur 's ochtends nog steeds geen 'Beggartalk' van die dag verschenen is, gaan er hier daar, in ieder geval bij mijn zus in Weesp, alarmbellen rinkelen. Niet veel later gaat bij mij de telefoon over. Vandaar ook het motto van 'Beggartalk': "Ik blog, dus ik besta nog!"

Het begon dus als niet meer dan een teken van leven. Maar ja, hoe gaat zoiets? Als ik eenmaal aan het schrijven sla, wil ik er ook wel iets aardigs van maken, of iets interessants, iets prikkelends, of (ergens deep down ben ik nog altijd een schoolmeester) iets leerzaams (denk ik dan). Het is ook een manier om ergernissen en irritaties te verwerken. Tenslotte is het leuk te merken dat wat ik schrijf ook nog eens gelezen wordt.

Van tijd tot tijd heb ik van die zelfkritische, tot bescheidenheid nopende momenten. Dan vind ik achteraf een 'Beggartalk' niet erg geslaagd. Ik kan me ook voorstellen dat trouwe lezers af en toe denken: daar zit hij weer op een van zijn stokpaardjes. Daarvan heb ik er genoeg om een gemiddelde manege rendabel te maken. Hoe het ook zij, ik kan me voorstellen dat met name de trouwe lezers hier wel eens wat anders willen lezen dan mijn mijn dagelijkse gedachtespinsels of geneuzel en dan iets meer dan een enkel zinnetje als reactie op mijn blog. Kortom, ik nodig jullie uit af en toe eens als 'gastschrijver' op te treden. Geloof me: een 'stukkie' schrijven is niet zo moeilijk en best leuk. Je bent helemaal vrij in de keuze van je onderwerp. Je mag onder eigen- of pseudoniem schrijven. (Ooit heb ik eens gelezen: "Een pseudoniem is een niem die geen echte niem is.") Heb je toevallig een prachtige foto van een baltsende korhoen gemaakt? Laat hem hier zien! Voel je ervoor? Stuur me dan even een mailtje en ik leg je het weinige uit dat je ervoor moet weten en doen.
x