Maarten

Met de auteur Maarten 't Hart heb ik drie dingen gemeen: we zijn generatiegenoten (hij is vijf jaar jonger dan ik), we zijn beiden gereformeerd opgevoed en zijn beiden ongelovig.

Hoewel ik vrij veel lees, heb ik nauwelijks iets van Maarten 't Hart gelezen. Ik las in Trouw weer eens een recensie. Dat doe ik zelden. Dit maal ging het om een recensie van Maartens nieuwste boek, 'Verlovingstijd'. En ja hoor: In 'Verlovingstijd' keert 't Harts vertrouwde alter ego terug: de gereformeerde jongen die het geloof afzweert.

Je zult mij niet horen zeggen dat thema's als 'Maassluis', 'klassieke muziek' en 'gereformeerde opvoeding' gezamenlijk geen boeiende roman zouden kunnen opleveren. Een groot auteur weet van elk thema wel iets boeiends te maken. Maar hoe 'groot' ben je als auteur als je die thema's blijft uitmelken? Ik heb het verzameld werk (13 delen) van S. Carmiggelt, die de P.C. Hooftprijs ontving. Het thema 'kroeg' komt in zijn werk talloze malen in terug. Maar Carmiggelt schreef geen romans, maar zijn dagelijkse 'Kronkels'. Hij bewoog zich veelvuldig door Amsterdam en dan kom je nogal vaak een kroeg tegen. Maarten 't Hart woont al lang niet meer in Maassluis en is al lang niet meer gereformeerd. Je zou denken dat hij de trauma's uit zijn jeugd zo langzamerhand wel van zich af zou hebben geschreven. Nee hoor, hij gaat maar door.

De recensent schrijft als kop boven haar artikel: Een ouderwetse Maarten ’t Hart. Zij zal hier "ouderwets" positief bedoeld hebben en eindigt dan ook met de zin: 'Verlovingstijd' is een ouderwetse, smakelijke ’t Hart, waar je je graag in onderdompelt. Ik ben zo vrij "ouderwets" hier als negatief op te vatten. Het werkje, 304 pagina's, kost als paperback 19,95 euro. Voor 8 euro minder schaf je 'Atonement' van Ian McEwan, 378 pagina's, aan. Engels lezen heeft zo zijn voordelen en McEwan heeft steeds weer een ander thema. Zijn laatste werk tot nu toe, 'Aan Chesil Beach' (de Nederlandse vertaling dus) beveel ik van harte aan.
x