Kind

Waarom wil iemand vader of moeder worden? Het zal wel ergens in 'de natuur', in de genen van de mens zitten. En ik geef direct toe dat zonder nageslacht op ruime schaal de oude dag er wat problematisch uit zou komen te zien. Maar we moeten ook vaststellen dat de natuur ingewikkeld in elkaar zit. De een kan harder lopen dan de ander; de een krijgt kanker, de ander niet; de een kan kinderen krijgen, de ander niet. De wetenschap schrijdt ook voort, dus zo nodig gaan we de natuur een beetje helpen bij het voortbrengen van nageslacht. Toch blijven er mensen of stellen over die niet of niet samen kinderen kunnen krijgen. Maar de kinderwens blijft knagen. Dan is adoptie het laatste redmiddel.

Al jaren zijn in eigen land nauwelijks kinderen te vinden die geadopteerd kunnen worden, maar gelukkig zijn er elders op de wereld genoeg weesjes te vinden. Zelf op zoek gaan is niet voor iedereen weggelegd. Dus zijn er bureaus die daarin gespecialiseerd zijn, zoals 'Wereldkinderen'. In Trouw las ik dat Ina Hut, de directeur van 'Wereldkinderen', de pijp aan Maarten geeft. "De kinderwens en economische belangen wegen zwaarder dan het belang van het kind." Nu ben ik niet alleen onvrijwillig kinderloos, maar ook nog tamelijk realistisch en enigszins cynisch. Mijn reactie op dat bericht was dus: dat had ik, in ieder geval wat die kinderwens betreft, je enkele decennia geleden al kunnen vertellen.

Er komt geen kind naar eigen wens ter wereld. Er is geen weeskind in Azië, Zuid-Amerika of Afrika dat roept om westerse adoptieouders. Er zijn ongetwijfeld westerse mensen die om puur altruïstische redenen - een weeskind een betere toekomst geven - een niet-westers kind adopteren, maar ik denk dat dit soort mensen zeer dun gezaaid is. De meeste mensen willen een kind uit puur egoïstische motieven en het is een algemeen aanvaarde soort egoïsme.

In 'adoptielanden' zijn ze ook niet achterlijk. Daar hebben ze al lang door dat westerlingen veel geld over hebben voor het verkrijgen van een kind. Dus daar worden kinderen ontvoerd en verhandeld. Ina Hut wilde daar zelf onderzoek naar doen in China, maar dat mocht niet van Ernst Hirsch Ballin die zelfs dreigde de vergunning van 'Wereldkinderen' in te trekken. Dat onderzoek zou onbedoelde en ongewenste gevolgen kunnen hebben voor de samenwerking met China, in de eerste plaats op het terrein van adoptie, maar ook ten aanzien van andere betrekkingen. Wat is er nou belangrijker: de belangen van een paar ontvoerde en te koop aangeboden kinderen of onze economische betrekkingen met China? Het antwoord op die vraag lijkt me voor de hand te liggen.

En laten we ons gezellige tv-avondje niet vergeten. Er zijn altijd weer adoptiekinderen die, eenmaal volwassen geworden, op zoek gaan naar hun 'roots'. Dat levert toch steeds weer hartverscheurende en -verwarmende beelden op van mensen die elkaar wenend in de armen vallen en het is toch heerlijk om daar zelf ook een traantje bij weg te pinken? Dat is toch emo-tv van de bovenste plank? Bij mij is er een steekje los, dus ik kijk liever naar 'The Good, the Bad and the Ugly', of 'The Untouchables', waarin ze elkaar routinematig doodschieten. Dan weet ik tenminste zeker dat bepaalde scènes diverse malen opnieuw gespeeld en gefilmd worden voor maximaal effect. En ik hoef niet bang te zijn gestoord te worden door onverhoeds bellende kinderen of kleinkinderen.
x